BAHARİN LEHİB

Kabil-Afganistan’da kadınların yıllar süren mücadelesiyle kazanılan spor hakkı, Taliban’ın yeniden iktidara gelmesiyle bir kez daha ellerinden alındı. Spor salonları kapatıldı, parklara giriş yasaklandı; ancak Afgan kadınlar pes etmedi. Onlar şimdi sabahın erken saatlerinde, yolların kenarında yürüyerek hem sağlıklarını korumaya hem de baskıya karşı sessiz bir direniş göstermeye devam ediyor.

Taliban’ın tüm kısıtlamalarını kadınlar defalarca protesto etti ve “Spor, tedavi ve sağlığımızı korumanın yollarından biridir” diyerek haklı taleplerini dile getirdiler. Ancak Taliban bu meşru isteği görmezden geldi. Buna rağmen kadınlar baskıyla baş etmenin yeni yollarını buldular. Takım ve spor gruplarının bazı üyeleri ülkeyi terk etmeyi başardı; ancak sporu sağlığı için vazgeçilmez gören birçok kadın ülkede kaldı. Onlar sabah erken saatlerde, trafik yoğunlaşmadan önce, yolların kenarında bireysel ya da küçük gruplar halinde yürüyüş yapıyorlar. Bu faaliyet sadece fiziksel sağlıklarına değil, aynı zamanda ruhsal olarak baskı ve kedere karşı direnç kazanmalarına da yardımcı oluyor.

‘Anlamakta zorlanıyorum’

Nasime Vasıl, her gün kızı ve oğlunun eşiyle birlikte yol kenarında yürüyen 60 yaşında bir anne. Nasime Vasıl, “Taliban’ın neden biz kadınlara acı çektirmekten zevk aldığını bilmiyorum. Görünüşe göre, kadınları erkeklerden korumak bahanesiyle işten ve eğitimden uzak tutmayı meşrulaştırıyorlar. Ama Taliban’ın yönettiği bu toplumda, sokaklarda dilenen veya seyyar satıcılık yapan kadınlar hangi yırtıcı kurtlarla karşı karşıya kalıyorlar?” şeklinde konuşuyor. Sosyal yaşamdan koparılmaya çalışıldıklarını anlatan Nasime Vasıl, “Bizi parklardan ve spor alanlarından mahrum ettiler, sözde toplumu bozmamamız için. Onur ve saygınlığımızı kazandığımız kapalı alanlarda güvende olmamız mı yozlaşma demek? Tozlu ve kalabalık yolların ortasında gerçekten güvende miyiz? Taliban’ın bu dini anlatılarını anlamakta zorlanıyorum” diyor.

Nasime Vasıl gibi birçok kadın uzun siyah elbiseler içinde ya da burkayla spor yapabilmek adına çabalıyor. Hepsinin yüreğinde, bir gün yeniden özgür, onurlu ve normal bir yaşam sürebilme umudu var.