همانطور که پیشبینی می‌شد و یکبار دیگر هم بر همگان آشکار شد که انتخابات این بار ریاست جمهوری در ایران، کاملاً مهندسی‌شده بود و تمام وعده و وعیدهای نه‌ چندان قابل بحث و حرف‌های کوتاهی هم که برای حل برخی مسائل و به‌عنوان مثال در مورد حجاب اجباری زده شده بود، دروغ و عوامفریبی بوده و با هدف کشانیدن بیشتر مردم به پای صندوق‌های رأی بوده است. پس از سرکارآمدن پزشکیان هم دیدیم که بیشتر از قبل، حکم‌های اعدام اجرا شد و فشار و سرکوب بر جامعه و به‌خصوص بر زنان افزایش یافت.

در مقابل این سیاست رژیم، این نیز بر همگان آشکار گشت که زنان از خواسته‌ها و آرمان‌های خود که همراه با جنبش انقلابی ژن ژیان ئازادی رادیکال‌تر شدند، پا پس نمی‌کشند و از هر زمانی بیشتر در راه آزادی و دموکراسی ایستادگی و جانفشانی خواهند کرد. در واقع، آنچه که رژیم ایران از آن می‌هراسید، به واقعیت پیوسته و زنان، پیشاهنگی جامعه را در رویارویی با این حکومت زن‌ستیز و دشمن آزادی در دست گرفته‌اند.

آنچه مشهود است جنبش انقلابی ژن ژیان ئازادی که در ایران سربرآورد و در سرتاسر جهان  الهام‌بخش آزادیخواهی جوامع و به‌ویژه زنان گشت، در هفته‌های گذشته، یک بار دیگر در جنبش‌های سراسری بلوچ‌ها در پاكستان و اعتراض میلیونی زنان هندوستان نمود پیدا كرد و سردادن شعار ژن ژیان ئازادی از سوی شركت‌كنندگان در  گردهمایی‌ها و راهپیمایی‌ها اثباتی بر این حقیقت است. به‌عبارتی دیگر، زنان در ایران و كوردستان، به‌ویژه در زندان اوین تهران، رهبری و پیشاهنگی این جنبش را در دست گرفته‌اند و به الگوی گرانبهایی برای تمامی جهانیان گشته‌اند. اكنون این زنان، نویدبخش زندگی‌ای بهتر، آزادتر و زیباتر هستند.

نبایستی این موضوع مهم را هم فراموش كرد كه همان‌طور كه رژیم غیر دموكراتیك و مردسالار ایران مانعی اساسی بر سر راه آزادی و دموكراسی است، خود جامعه هم كه تحت تأثیر ذهنیت ایدئولوژی‌ها و نظام‌های زن‌ستیز قرار گرفته و ضروری است كه تمامی اقشار جامعه آگاه گشته و تأثیرات آن نظام‌های فكری و حكمرانی از ذهنیتش زدوده شود. آنچه كه در روزهای گذشته شاهد آن بودیم، گواهی بر این واقعیت بوده و دیدیم كه چگونه در برخی شهرها و مناطق، خود خانواده‌ها و به‌ویژه مردها به سركوب و نابودی دختران و زنان اقدام كردند. لذا این حقیقتی انكارناپذیر است كه هم دولت و هم جامعه، پشتیبان و پشتوانه‌ی زن و حقوق و آزادی وی نیستند، بلكه تنها خود اوست كه باید حق و آزادی‌اش را با سازماندهی و مبارزه به‌دست آورد و این‌گونه نیز، تمامی جامعه را هم همراه و هم‌سنگر خویش سازد.