زنان ورزشکار ایران افتخار آفرینانی بە حاشیە راندە شدە
ورزش زنان در ایران هموارە با مشکلاتی مواجە بودە است هر چند کە مدت زیادی نیست زنان توانستند وارد عرصە ورزش شوند اما هموارە با چالشهای روبەرو بودەاند و با وجود همە این چالشها موفقیتهای بە دست آوردەاند.
ورزش زنان در ایران هموارە با مشکلاتی مواجە بودە است هر چند کە مدت زیادی نیست، زنان توانستند وارد عرصە ورزش شوند اما هموارە با چالشهای روبەرو بودەاند و با وجود همە این چالشها موفقیتهای بە دست آوردەاند.
مرکز خبر
ورزش زنان در ایران با فراز و نشیب زیادی روبرو بودە است، تاریخچە ورزش زنان در ایران بسیار دور نیست، از دوران پهلوی تلاشهای جهت ورود زنان بە ورزش صورت گرفت کە در نتیجە در سال ١٩٤٦ برای اولین بار زنان توانستند در مسابقات المپیک توکیو شرکت کنند و این نقطەی آغازین برای زنان بود تا بتوانند خود را در عرصە ورزش بە اثبات برسانند. البتە ورزشکاران زن هموارە با این مشکل مواجە بودەاند کە قدرت آنان از طرف مردان بسیار مورد توجە قرار نگرفتە است و زنان را بامردان ورزشکار مقایسە کردەاند کە این باعث شدە ورزشکاران زن نتوانند بە خواست خود برسند و امکانات کافی ورزشی برای آنان مهیا نشود، پس یکی از موانع آنان نبود امکانات کافی بودە است.
با اینحال زنانی در این دورە توانستند افتخار آفرینی کنند و بە بازیهای بین المللی و آسیای راه یابند، جمیلە سروری کە در زمان راەیابی بە بازیهای المپیک توکیو تنها ١٤ سال سن داشت جوانترین ورزشکار زن ایرانی است کە توانست در المپیک شرکت کند، جمیلە کە در آن زمان سن کمی داشت و بدون مربی بە توکیو فرستادە شدە بود با دیدن امکانات ورزشی ژاپن در رشتە ژمناستیک چند روز مریض و در بیمارستان بستری شد. او همچنین جزو اولین گروە مربیان ژمناستیک زنان بود. سالها بعد توانست نایب رئیس فدراسیون ژمناستیک زنان شود.
اما بعد از بر سر کار آمدن جمهوری اسلامی و باتوجە بە مسائلی کە اوایل انقلاب ایران، برای زنان پیش آمد زنان در اکثر عرصەها عقب راندە شدند، ورزش نیز یکی از این عرصەها بود کە بر زنان تنگ شد، از همان اوایل ورزش در ایران با وجود جنگ خارجی و سرکوبهای داخلی در حاشیە قرار گرفت و برای چندین سال ورزشکاران نتوانستند در بازیهای بینالمللی شرکت کنند و بازیهای لیگهای داخلی ایران نیز در حاشیە قرار گرفت و این در ورزش زنان بیشتر تاثیرگذار بود چرا کە ورزش زنان قبلا نیز با مشکلات بسیار مواجە بود و این مشکلات زنان را چند برابر کرد. از دهە هفتاد بە بعد کە جنگ پایان یافت و سرکوبهای داخلی نیز کاهش پیدا کرد ورزش بار دیگر در اولویت قرار گرفت، اما این بار زنان با مشکلات فراوانتر از قبل مواجە بودند چرا کە حجاب اجباری در عرصە ورزش نیز تاثیر گذاشت. زنان ورزشکار باید مقید بە حجاب اجباری بودند و این برخلاف قوانین و استانداردهای بینالمللی بود، کە باعث شد ورزشکاران ایرانی نتوانند بە مسابقات بینالمللی راه یابند. از طرفی موانع بزرگتری همانند نبود اسپانسر، جلوگیری از پخش تلویزیونی بازیهای زنان، جلوگیری از حضور تماشاچیان در بازیهای ورزشی زنان و محدودیتهای دیگری از جملە جلوگیری از شرکت زنان در مسابقات از طرف والدین یا شوهر، کسب رضایت شوهر از طرف زن برای مسافرتهای خارجی و گاهی ممنوعالخروج شدن زنان از طرف مردان، مشکلات و قید و بندها هنگام نظارت بر ورزش زنان از جملە مشکلاتی هستند کە ورزشکاران زن در ایران با آن مواجەاند.
همەی این مشکلات عامل کاهش سطح ورزش زنان در ایران است اما با این حال ورزشکاران زن با تمام این محدودیتها و مشکلات کنار آمدە و در راە رسیدن بە موفقیت هموارە در تلاشند، بسیاری از این ورزشکاران توانستند در ایران با کسب مقام بالا در مسابقات برای تیمهای خود افتخارآفرین باشند و گاهی نیز با کسب مقامهای آسیای توانستند برای زنان ایران افتخار آفرینی کنند.
از جملە زنان ورزشکاری کە در سالهای اخیر توانستند با وجود همە این موانع افتخارآفرین باشند و یکی از زنان موفق ورزشی در ایران باشند ندا شهسواری، لیدا فریمان، فرزانە فصیحی هستند کە هیچ کدام از این موانع نتوانست آنها را از پیروزی بازدارد و همچنان بر تلاش و موفیت خود مصر بودند. ندا شهسواری تنها زن پینگپنگباز ایرانی است کە سابقە حضور در مسابقات المپیک را دارد و در دو دورە پشت سر هم، توانست بە المپیک راە یابد. ندا همچنین با کسب ١٥٤٠ امتیاز در میان زنان ایرانی حاضر در رنکینگ جهانی ردە نخست را بە خود اختصاص دادە است.
ورزشکارانی نیز وجود دارند کە با وجود موفقیت در بازیها و مسابقات بینالمللی اما بە دلیل شرایط سختی کە در ایران برایشان بە وجود آمد از ایران کوچ کردە و در کشورهای اروپای پناهندە شدند و یا زیر پرچم این کشورها بە فعالیتهای ورزشی خود ادامە دادند. شیوا امینی عضو سابق تیم ملی فوتسال ایران کە سال ٢٠١٧ بە دلیل پخش عکسهای از خود کە در آن کشف حجاب ردە بود، در حین سفری شخصی بە سویس، از بازی در تیم ملی ایران محروم شد، یکی از ورزشکاران موفقی است کە در همان زمان در کشور سویس درخواست پناهندگی کرد و در آنجا ماندگار شد. در سالهای اخیر فشار بر ورزشکاران زن باعث شدە کە بیشتر این زنان بە کشورهای دیگر مهاجرت کردە و یا حین سفر برای شرکت در مسابقات بە کشور میزبان پناهندە شوند کە البتە این مهاجرتها همیشە با حواشی مواجە بودە و این زنان بە جاسوسی و یا مهینفروش بودن نیز متهم شدەاند.