اخلاص حمرونی

تونس - عایشه التلیلی، زن جوان تونسی، نماد راستین اراده و موفقیت است. او شور و قدرت را با لطافت و خلاقیت درآمیخته و از کودکی، اسب را همدم و سوارکاری را رؤیای خود یافته است تا شخصیتش در عشق به این ورزش صیقل یابد.

 

سوارکاری، شوری عجین با زندگی

در دل استانی دورافتاده و روستایی، عایشه التلیلی فراتر از یک سوارکار، نماد اراده‌ای است که تفاوت می‌آفریند. او زن جوانی است که توانسته شور و علاقه‌اش را به واقعیتی امیدبخش بدل کند و درهای فرصت را به روی زنان و کودکان شهر قصرین بگشاید. عایشه با هر گام بر پشت اسب، فصلی تازه از داستان موفقیت خود را می‌نویسد، داستانی که قدرت، اعتمادبه‌نفس و ایمان به توانایی زنان برای تحقق ناممکن‌ها را به هم پیوند می‌زند.

او سفر خود را در دنیای سوارکاری چنین روایت می‌کند: «در میان اسب‌ها بالیدم و از آن‌ها صبر و انضباط آموختم. با گذر زمان، گام‌به‌گام به رؤیایم نزدیک‌تر شدم تا سرانجام یک سوارکار حرفه‌ای شوم.» او توضیح می‌دهد که سوارکاری برایش هرگز یک سرگرمی گذرا نبوده، بلکه شوری عمیق و عجین‌شده با کار و زندگی روزمره‌اش است. به باور او، سوارکاری «بخشی جدایی‌ناپذیر از هویتش» است.

عایشه التلیلی از مسیر دشواری که از یک زن روستایی تا مالک یک باشگاه بزرگ طی کرده، می‌گوید و تأکید می‌کند که به‌ویژه در آغاز راه، با چالش‌های بزرگی روبه‌رو بوده است. جلب حمایت مسئولان محلی برای پشتیبانی از این ورزش و توانمندسازی جوانان، کاری بس دشوار بود. او می‌گوید: «شروع کار سخت بود، اما خیلی زود همراهانی یافتم که از تجربه‌ام استقبال کردند.» او تأکید می‌کند که آرزویش بهبود وضعیت دختران و پسران جوان منطقه، رهایی آنان از آسیب‌های اجتماعی و زیست‌محیطی و فراهم آوردن فرصتی برای یادگیری سوارکاری است، چراکه به گفته او، ورزش نباید به فراموشی سپرده شود، بلکه باید گسترش یابد و به بخشی از فرهنگ جامعه و جوانان تبدیل گردد.

او درباره ایده تأسیس باشگاه توضیح می‌دهد که سوارکاری به زنان قدرت، شجاعت و اعتمادبه‌نفس می‌بخشد و آنان را برای شکوفایی استعدادهایشان تواناتر می‌سازد. به گفته او، برخی والدین در ابتدا با این ایده مخالف بودند، اما پس از مشاهده نتایج مثبت، نظر خود را تغییر دادند و اعتراف کردند که سوارکاری رؤیایی حقیقی برای فرزندانشان است که پس از تجربه، شیفته آن شده‌اند. این بازخوردها، احساس رضایت و افتخار او را دوچندان کرده است.

عایشه التلیلی تأکید می‌کند که باشگاه او تنها به زنان اختصاص ندارد و درهایش به روی همگان باز است. او معتقد است: «زن از شخصیت و کاریزمای قدرتمندی برخوردار است و حضور در عرصه سوارکاری، این ویژگی‌ها را تقویت کرده، اعتمادبه‌نفس و بلندپروازی او را افزایش می‌دهد.» او یادآور می‌شود که سوارکاری ورزشی برای تمام عاشقان اسب است و در انحصار گروه خاصی نیست.

او به موانع زیرساختی نیز اشاره می‌کند و بر لزوم حمایت مسئولان محلی برای تأمین آب و برق باشگاه‌ها تأکید دارد. او خاطرنشان می‌کند که این پروژه صرفاً یک باشگاه سوارکاری نیست، بلکه فضایی یکپارچه برای توسعه است که می‌تواند برای تمام کشور مفید باشد. عایشه می‌کوشد باشگاه قصرین را به مرکزی جامع برای فعالیت‌های ورزشی و فرهنگی کودکان و جوانان تبدیل کند تا قهرمانانش با نام قصرین و پرچم تونس در عرصه‌های بین‌المللی بدرخشند.

این باشگاه علاوه بر سوارکاری، دارای یک محوطه تفریحی و امکانات متنوعی برای بازی و سرگرمی کودکان است. عایشه که کار خود را تنها با سه اسب آغاز کرده بود، اکنون شش اسب دارد اما برای پاسخگویی به تقاضای روزافزون، به اسب‌های بیشتری نیاز دارد. او اذعان می‌کند که کار با اسب‌ها سخت و نیازمند تلاش فراوان است، اما آن را لذتی واقعی و شوری جدانشدنی از زندگی‌اش می‌داند و با وجود تمام سختی‌ها، به کارش عشق می‌ورزد و امیدوار است با بهبود شرایط مالی، پروژه خود را بیش از پیش گسترش دهد.

از دیدگاه او، این باشگاه فرصتی استثنایی برای زنان و خانواده‌هاست تا مهارت‌های جدیدی چون احترام به خود، انضباط و خودانگیزشی را بیاموزند. این فضا به آن‌ها امکان می‌دهد تا به دور از آسیب‌های اجتماعی و بهداشتی، ورزش را به شکلی مثبت تجربه کنند. به باور عایشه، سوارکاری قدرت جسمی و ذهنی را پرورش می‌دهد و اعتمادبه‌نفس را در افراد تقویت می‌کند. او همواره فرزندان خود را نیز به تجربه این ورزش تشویق می‌کند.

 

سکویی آموزشی و فرهنگی برای ساختن نسلی با اعتمادبه‌نفس

این باشگاه پذیرای کودکانی از استان‌های مختلفی چون قصرین، قفصه، بوزید و کاف است. با وجود کمبود امکانات، فعالیت‌ها با شور و اشتیاق ادامه دارد و هر روز گسترده‌تر می‌شود. هدف نهایی، ارتقای سطح خدمات و افزایش تعداد اسب‌ها و فعالیت‌های ورزشی و فرهنگی برای پوشش دادن کودکان بیشتر است. به گفته او، این پروژه تنها یک باشگاه ورزشی نیست، بلکه جامعه‌ای کوچک برای آموزش ارزش‌ها، همکاری و کار گروهی و فرصتی برای تربیت نسلی مثبت‌اندیش است.

او بار دیگر تأکید می‌کند که هدفش فراتر از آموزش اسب‌سواری است و می‌کوشد تا مسئولیت‌پذیری، صبر و شجاعت را به زنان و جوانان بیاموزد، زیرا سوارکاری ابزار توانمندسازی فردی و اجتماعی را در اختیار آنان می‌گذارد. او می‌گوید: «ما زنان تونسی را تشویق می‌کنیم تا برای خود یا فرزندانشان به سوارکاری روی آورند و از همه دعوت می‌کنیم این ورزش ارزشمند را تجربه کنند.» عایشه امیدوار است که داستان او، الهام‌بخش تمام کسانی باشد که در سر رؤیای پیشرفت و شکوفایی دارند.

این پروژه همچنان در حال رشد و توسعه است و عایشه قصد دارد با افزایش تعداد اسب‌ها و گسترش فضاهای آموزشی و تفریحی، خدمات خود را به تمام گروه‌های سنی و اجتماعی ارائه دهد. از نگاه او، موفقیت با تعداد اسب‌ها یا بازدیدکنندگان سنجیده نمی‌شود، بلکه در تأثیری است که باشگاه بر زندگی جوانان، توانمندسازی زنان و تقویت روحیه جامعه می‌گذارد. او بزرگ‌ترین دستاورد خود را دیدن لبخند، یادگیری و شکوفایی اعتمادبه‌نفس در کودکان می‌داند و همین انگیزه او برای غلبه بر چالش‌های روزمره است.

عایشه التلیلی در پایان، بر اهمیت حمایت از طرح‌های محلی که به توانمندسازی زنان و جوانان کمک می‌کنند، تأکید می‌کند: «ما به نگاه حمایتی مسئولان و جامعه نیازمندیم تا سوارکاری نه فقط به‌عنوان یک ورزش، بلکه به‌عنوان سکویی آموزشی و فرهنگی برای ساختن نسلی با اعتمادبه‌نفس و آماده رویارویی با چالش‌های آینده شناخته شود. رؤیای من این است که هر کودک و نوجوانی در تونس، فرصت تجربه سوارکاری و رسیدن به آرزوهایش را داشته باشد.»