بهار عباسی

مهاباد - فرزانه محمدزاده مربی و ورزشکاری جوانی است کە از سنین کم موفقیت‌های زیادی به دست آورده و یکی از فعالان حوزەی ورزش زنان در سردشت است کە دارای انتصاب کشوری می‌باشد. او اکنون در باشگاە خود شاگردان بسیاری دارد کە بە آنها آموزش می‌دهد. سردشت شهر کوچکی در نقطه صفر مرزی با امکانات محدود است و فعالیت زنانی مانند فرزانه در زمینه‌ی ورزش می‌تواند در بهبود وضعیت زنان این شهر تاثیرگذار باشد و فرهنگ‌سازی جهت حضور هرچە بیشتر زنان در حوزەهای مختلف باشد.

مادر فرزانە مربی کاراتە می‌باشد و مشوق اصلی او در رسیدن بە اهدافش بودە است. مادر فرزانە نیز همانند همەی مادران دیگر بە موفقیت‌های او اهمیت می‌دهد و از کودکی فرزانە را برای موفقیت آمادە کردە و اکنون دخترش در ٢۴ سالگی از جملە زنان موفق در ورزش در سطح ایران می‌باشد و چشم‌انداز آینده‌ی او روشن است.

خبرگزاری زن با فرزانه محمدزاده که در رشته کیوکوشین کاراته فعال است گفتگویی داشته است.
         

«با تمام مشکلات باید روبە جلو حرکت کنیم و مسیر خود را ادامە دهیم»

فرزانه در مورد تحصیلات و رشته ورزشی که در آن فعال است می‌گوید: «متولد ١٣٧۶ شهر سردشت هستم. تحصیلات من در مقطع کارشناسی در رشته زبان و ادبیات انگلیسی در دانشگاه تبریز بوده است. من مربی کیوکوشین کاراته در سبک کیوکوشین ریو و همچنین مسئول آموزش کاتا بانوان در سطح کشور می‌باشم. من در رشته‌های ورزشی زیادی مثل: والیبال، اسکیت، دو ومیدانی، آمادگی جسمانی، کیک بوکسینگ و موای تای به صورت مقطعی فعالیت داشتم ولی در نهایت رشته‌ای که انتخاب کردم و تصمیم گرفتم به صورت حرفه‌ای ادامه دهم کیوکوشین کاراته بود که از سال ١٣٩٢ فعالیت رسمی خودم را در این رشته آغاز کردم و بزرگترین دستاورد من در زمینه رشته ورزشی کسب مقام اول مسابقات جهانی کاتا توسط یکی از هنرجویانم می‌باشد».

او در مورد علاقه خودش به ورزش می‌گوید: «من از همان دوران کودکی به ورزش‌های رقابتی علاقمند بودم و علاقه من به ورزش زمانی بیشتر شد که در سال چهارم ابتدایی از طرف مدرسه و مربی ورزش‌مان به عنوان منتخب مدرسه برای شرکت در مسابقات شهرستانی و استانی رشته‌های آمادگی جسمانی و دو ومیدانی انتخاب شدم. من آن زمان بدون اینکه تجربه شرکت در کلاس‌های ورزشی را داشته باشم، عملکرد خوبی در تمرینات و مسابقات ورزشی نشان دادم و در این مسابقات هم توانستم مقام اول را کسب کنم، همین موضوع باعث ایجاد جرقه‌ای در ذهن من شد و سبب شد تا من به صورت جدی‌تر ورزش را دنبال کنم. مشکلات و محدودیت‌ها همیشه وجود دارند در واقع نمی‌توان آنها را کنار گذاشت، باید سعی کنیم علیرغم تمام مشکلات موجود رو به جلو حرکت کنیم و مسیری را که پیش گرفتیم ادامه دهیم».
         

او در ادامه در مورد  اهدافش می‌گوید: «من همیشه با این ذهنیت که همه ما یک بار فرصت زندگی کردن داریم و هیچ کدام از این سختی‌ها و مشکلات نباید از اراده ما قوی‌تر باشد که در مسیر قرار بگیرد و مانع ادامه باشد، به فعالیت ورزشی خودم ادامه می‌دهم. شاید موانع و محدودیت ها مسیر حرکت مان را کند بکنند اما نباید اجازه بدهیم مسیرمان را سد بکنند باید پا به پای مشکلات حرکت کنیم، ادامه دهیم و سعی کنیم از فعالیتی که انجام می‌‌دهیم لذت ببریم و کاری که انجام می‌دهیم همراه با عشق باشد. اگر بخواهم در مورد اهداف و آرزوهایم صحبت کنم، قطعا مانند هر مربی دیگری یکی از اهداف و آرزوهایم موفقیت شاگردانم است. دوست دارم تک تک هنرجویانم، الگویی برای جامعه و سایر دختران سرزمینمان باشند. برای خودشان اهداف ارزشمندی داشته باشند و برای تحقق‌شان بجنگند. وقتی می‌گویم الگو، از لحاظ  شخصیتی و اخلاقی و هم از لحاظ  قهرمانی به طوری که بتوانیم در مسابقات برون مرزی و جهانی بر روی سکوی قهرمانی قرار بگیریم و افتخار بیافرینیم».