مرکز خبر

زينب جلاليان فعال سياسى کورد، در٢٠م اسفند ماه ١٣٨٦ در مسير کرمانشاه-سنندج توسط نيروهاى امنيتى اداره‌ى اطلاعات کرمانشاه بدون ارائه‌ى حکم بازداشت شد، در حالى که طبق ماده‌ى ۹ اعلاميه‌ى حقوق بشر و اصل ۳۲ قانون اساسی ایران نمی‌توان کسی را خودسرانه دستگیر، توقیف یا تبعید کرد. در صورت بازداشت، موضوع اتهام باید با ذکر دلایل بلافاصله کتباً به متهم ابلاغ و تفهیم شود. سال ١٣٨٧ شعبه‌ى اول دادگاه انقلاب کرمانشاه، زينب را به اتهام "همکارى با پژاک"(حزب حيات آزاد کردستان)، "اقدام مسلحانه عليه جمهورى اسلامى ايران" و "حمل و نگهدارى سلاح غير مجاز" بە اعدام محکوم کرد و سال ١٣٨٨ حکمش توسط على‌محمد روشنى رئیس شعبه‌ى چهار دادگاه تجدید نظر استان کرمانشاه تایید شد. سال ١٣٩٠ دادگاه حکم وى را از اعدام به حبس ابد کاهش داد و وى را از زندان کرمانشاه به زندان خوى انتقال دادند. زينب در ١٠م ارديبشت ماه ١٣٩٩ بارى ديگر از زندان خوى به زندان قرچک ورامين(ندامتگاه شهر رى) انتقال يافت، به گفته‌ى مسؤلان زندان خوى هدف از انتقال زينب به تهران باز شدن پرونده‌اى تازه و بازجويى وى مى‌باشد.

سال ١٣٩٥ "کارگروه بازداشت‌های خودسرانه سازمان ملل" به صورت رسمى درخواست فورى براى آزادى زينب جلاليان را داده و از ايران خواسته بود، که اقدامات لازم برای جبران خسارات بر اساس ضوابط ‌بین‌المللی را انجام دهد، اما ايران تاکنون نه تنها زينب را آزاد نکرده است، بلکه با اجازه‌ى مرخصى استعلاجى وی نیز موافقت نمی‌شود. همچنين سازمان عفو بين‌الملل در سوم شهريور ماه ١٣٩٦ خواستار دسترسى فورى زينب جلاليان به معالجات پزشكى و جراحى چشم در خارج از زندان شده و مخالفت با مداواى وى را مصداق شكنجه دانسته است.

زينب در طول ١٣ سال زندان، از دسترسى به مشاوره‌ى حقوقى، ملاقات با وکيل، ارتباط با خانواده و تماس با آنان، خدمات بهداشتى و کمترين امکانات اوليه‌ى خود بارها دچار محروميت شده است. همچنين به دليل شکنجه‌، دچار مشکلات بينايى چشم، تب برفکى، ناخنک چشم، عفونت شديد رود شده و چندين بار خونريزى داخلى داشته است. زينب بارها به دليل شرايط نامناسبى که در آن به سر مى‌برد، دست به اعتصاب غذا زده است.

با وجود اعتراضات و اعتصاب زینب جلالیان در زندان، اما همچنان فشارها علیە این زندانی سیاسی ادامە دارد و تنها در مدت دو ماە چندین بار از زندانی بە زندان دیگر تبعید شدە است.