عضو کنگره ستار: ما آماده کمک به زنان افغان هستیم
روکن احمد، عضو ائتلاف‌های دموکراتیک و ارتباطات کنگره ستار، از مرحله‌ای که زنان افغانستان طی می‌کنند صحبت کرد و از راه‌ها و روش‌های حل آن صحبت کرد.
سورگول شیخو
قامشلو - در ١۵ اوت ٢٠٢١، طالبان پس از سال ٢٠٠١ برای بار دوم، بار دیگر به قدرت رسیدند و اکنون با به قدرت رسیدن آنان دستاوردهای زنان در خطر نابودی قرا گرفته است. با ورود طالبان به افغانستان، وضعیت زنان هر روز بدتر می‌شود، تحمیل‌ها و محدودیت‌های اعمال شده از سوی طالبان بر آنان رو به افزایش است.
روکن احمد، عضو روابط و ائتلاف‌های دموکراتیک کنگره ستار، مرحله‌ای را که زنان افغانستان طی می‌کنند ارزیابی کرد.
روکن احمد در مورد مبارزه‌ی زنان افغانستان علیه حکومت می‌گوید: «پس از روی کار آمدن طالبان، وضعیت زنان وارد یک مرحله‌ی بحرانی شد. سالها به زنان حق تحصیل در دانشگاه‌ها داده شد و چند سالی است که از طبیعی‌ترین حق خود محروم شده‌اند. مراحلی که زنان افغانستان در گذشته پشت سر گذاشته‌اند، مشابه آن‌چه امروز با آن روبرو هستند، در سال ١٩٩٠ نیز همین روند را تجربه کردند و جنبش‌ها و تشکل‌های زنان در مقابل این امر سکوت نکردند. یکی از سازمان‌های پیشرو، انجمن انقلابی زنان افغان (راوا) اولین سازمان زنان بود که از طریق آن، زنان، سیاست انقیاد را در برابر تمام جنبش‌هایی که هویت، مبارزه و سیاست آن‌ها را نابود می‌کرد، نپذیزفتند.»
«حقوق و دستاوردهایی که زنان به دست آورده بودند»
روکن احمد تکیه‌ی زنان به نیروهای بین‌المللی را یک اشتباه تاریخی دانست و سخنان خود را این‌چنین آغاز کرد: «زنان افغانستان در زمان حکومت آمریکا قدرت و اراده‌ی خود را به این کشور سپردند اما این یک اشتباه تاریخی بود. وقتی آمریکا از افغانستان عقب‌نشینی کرد و تمامی نیروهای خود را از افغانستان خارج کرد، ناامیدی شدیدی را در جامعه‌ی افغانستان به وجود آورد و آن‌ها تنها ماندند، اگر جامعه و زنان به اراده و قدرت خود تکیه می‌کردند در این وضعیت قرار نمی‌گرفتند و حداقل قدرت مبارزه در این بین را داشتند. آن‌ها از این موضوع باید بهره ببرند و از آن به عنوان یک درس تاریخی نگاه کنند، اگر زنان امید و اراده نداشته باشند، هر چقدر هم که قدرت‌ها بیایند و بروند هیچ تغییر جدی در زندگی آنان ایجاد نمی‌شود. چرا این را می‌گوییم، زیرا وقتی طالبان به قدرت رسیدند، حقوق و دستاوردهای زنان که با اراده، مبارزه و انقلاب آن‌ها به دست نیامده بود، از بین رفت.»
«ما با زنان افغانستان در ارتباط هستیم»
روکن احمد با اشاره به این‌که آنان با زنان افغانستان در ارتباط هستند، صحبت‌های خود را این‌گونه ادامه داد: «حتی پس از روی کار آمدن طالبان ما با زنان و تشکل‌های افغانستان در ارتباط هستیم. ما در هر مرحله از آن‌ها حمایت می‌کنیم و تجاوزات طالبان را محکوم می‌کنیم. ما خودمان ابتکار عمل داریم. زیرا واضح است که در خاورمیانه، جنبش‌های اسلامی رادیکال از جمله طالبان و داعش قوانین خود را به قیمت کشتن زنان وضع می‌کنند. به همین دلیل است که حفاظت از دستاوردهای زنان در هر نقطه از جهان مهم است، زیرا هدف زنان یکی است. وضعیت زنان افغانستان درد عمیقی در قلب ما ایجاد می‌کند. ما در هر مرحله در کنار آن‌ها هستیم. همیشه از ما می‌پرسند، چگونه باید خودمان را سازماندهی کنیم، چگونه باید با طالبان بجنگیم. حتی در مورد مسائل دفاعی از ما سؤال می‌کنند. بحث‌ها و گفت‌وگوهای ما با زنان افغان بر اساس دیدگاه است. زنان کورد را قوی می‌بینند و از مبارزات و مقاومت ما الهام می‌گیرند.»
«ضرورت همبستگی زنان»
روکن احمد همبستگی زنان را نکته‌ی مهمی بیان کرد و سخنان خود را این‌گونه بیان کرد: «همبستگی زنان موضوع بسیار مهمی است. با توجه به دیدگاه‌هایی که به زنان افغانستان داده‌ایم، این است که بتوانیم در مورد مسائل عقیدتی و ایدئولوژیک به توافق برسیم و همبستگی را ایجاد کنیم که هیچ نیرویی نتواند آن را متزلزل کند و را از بین ببرد. بسیاری از سازمان‌های زنان می‌خواهند بدون ایجاد تغییر در سطح اجتماعی قوانینی را در قانون اساسی به دست آورند. البته ما این مسائل را با یکدیگر در میان می‌گذاریم، به خصوص مسائلی که ما را قادر می‌سازد استقلال خود را به عنوان یک زن بسازیم. زیرا اگر نتوانید از نظر فکری از خود محافظت کنید، محافظت از بدن خود در برابر انواع حملات غیرممکن است. ما تلاش می‌کنیم با زنان افغانستان گفت‌وگوهای فکری ایجاد کنیم و بتوانیم با هم آموزش ببینیم . مهم خود سازماندهی در عرصه‌ی خودمدیریتی است، آن‌گاه می‌توانند کل جامعه را با الگوبرداری از انقلاب زنان روژآوای کوردستان رهبری کنند.»
«بر اساس شدت مرحله عمل کنید»
روکن احمد با بیان این‌که برای جلوگیری از خطری که دستاوردهای زنان را به خطر می‌اندازد نیاز به ائتلاف‌های عمومی در سطح جهانی جود دارد و ادامه داد: «ورود زنان جهان به روی این ائتلاف‌ها باز هستند. برای رسیدن به یک ائتلاف عمومی، ایجاد یک ائتلاف داخلی ضروری است. داشته باشیم. زنان افغانستان در داخل و خارج از افغانستان باید خود را سازماندهی کنند، در عرصه‌ی حفاظت طبیعی و نظامی، زنان باید از هم اکنون گام بردارند. این کافی نیست، زنان باید بتوانند در سطح سیاسی تصمیم بگیرند. این سازمان نباید در سطح زنان پیشرو بماند، بلکه باید به ریشه‌های جامعه نفوذ کند. این یک مرحله‌ی جدی است، بنابراین نیاز به قدرت بیشتر زنان و جامعه دارد.»
«هر آن‌چه لازم باشد، ما آماده‌ایم»
روکن احمد صحبت‌های خود را با این پیام خاتمه داد: «زنان افغانستان نباید دست از مبارزه بردارند، تسلیم نشوند و نگویند که این سرنوشت ماست. ما به زنان افغانستان ایمان داریم، آن‌ها زنانی فهمیده، آگاه و تحصیل‌کرده هستند و این دانش باید متکی به توان داخلی باشد. لازم است که زنان افغان تشکل‌های خود را ایجاد و گسترش دهند.ما نیز آمادگی داریم هرچه لازم باشد در زمینه‌ی آموزش و پشتیبانی به آنان ارائه دهیم. ادعای ما این است که دستاوردهای انقلاب زنان در روژآوای کوردستان را خانه‌ی تمام زنان جهان کنیم.»