ابتسام اغفیر

بنغازی- بین دو دولت و دولت سومی که سازمان ملل می‌خواهد به لیبی تحمیل کند تا امور کشور را تا انتخاباتی که قرار است در ماه مارس آینده برگزار شود، اداره کند. شهروند لیبیایی چگونە زندگی می‌کند و همەی این‌ها چگونە بر صحنەی سیاسی لیبی تأثیر می‌گذارد؟

در مورد صحنەی سیاسی لیبی، فعال سیاسی و متخصص علوم سیاسی و امنیت ملی، دکتر امل بوقاشتە العریبی می‌گوید: صحنەی سیاسی لیبی با توجه به حضور چهار بدنه (شورای ریاست جمهوری، مجلس نمایندگان، دولت وحدت ملی به ریاست عبدالحمید الدبیبه و دولت لیبی به ریاست فتحی بشاغه) در بحران است. علی‌رغم رد همەی این ارگان‌‌ها، شهروندان و نخبگان با تاکید بر اینکه مداخله خارجی در لیبی و تشکیل جلسات آن به منظور یافتن راه حل، همانطور که در ژنو اتفاق افتاد، بحران لیبی را پیچیده‌تر می‌کند، خواستار برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی هستند.

 

وی خاطرنشان کرد:

علاوه بر دو نهاد شورای ریاست جمهوری و پارلمان، دولت دیگری وجود دارد کە شورای دولتی است و با وجود آنکە به رسمیت شناختە نشدە، وارد صحنەی سیاسی شده‌اند. این تقسیم‌بندی بین سیاستمداران مشکل ایجاد کرد زیرا آنها بر سر راه حل بحران، نجات مردم لیبی و اندیشیدن به منافع آنها به توافق نرسیدند.

دکتر امل بوقاشتە العریبی در ادامە توضیح داد: لیبی در این دوره  یک بحران سیاسی بی‌نظیر را پشت سر می‌گذارد، چرا که زمانی سفیر آمریکا و رئیس سازمان سیا در دورەای دیگر با دولت وحدت ملی سپس پارلمان و سپس دفتر ریاست ‌جمهوری جلسە داشتە و در این جلسات بدون حضور مردم لیبی دستور کار و راە حل مشکلات را بە تصویب رساندند. اگرچە مردم اعتراض کردە و خواستار انتخابات شدند اما هیچکس به خواسته‌های آنها توجە نکرد و مطالبات آنان نادیدە گرفتە شد.

وی در مورد عدم پاسخگویی مقامات لیبی به مطالبات مردم مبنی بر برگزاری به موقع انتخابات گفت: هیچ نیروی فشاری وجود ندارد که افکار عمومی بین‌المللی را تحت تاثیر قرار دهد. ما خواهان راه حل لیبی- لیبی و رویەی قضایی لیبی- لیبی بدون دخالت خارجی هستیم و اینکه هیچ حزبی در مقابل دیگری حمایت نشود.

 

«لیبی در حال حاضر بین دو دولت تقسیم شده است»

بە گفتەی دکتر امل بوقاشتە العریبی، لیبی در حال حاضر بین دو دولت تقسیم شده است، یکی از آنها مشروع است زیرا توسط پارلمان تصویب شده است، اما آزادی حرکت و تغییر را ندارد، زیرا پولی که بانک مرکزی لیبی کنترل می‌کند بە آن دسترسی ندارد و دولت نامشروعی که صاحب پول و دارایی است رابطه‌اش با بانک مرکزی لیبی یک ارتباط منفعتی است و منابع مالی لیبی صرف امور می‌شود. هدر دادن امور مالی با توجه به وضعیت وخیم اقتصادی که کشور آن را تجربه می‌کند و عدم توجە بە آن شهروند لیبیایی را در شرایط ناگواری قرار دادە تا جایی کە به حد گدایی می‌رسد.

وی در مورد آنچه کە بە وجود دو دولت در حال رخ دادن است و آیا آنها نشانه‌هایی از تجزیەی واقعی لیبی هستند، گفت: اختلاف بین سیاستمداران است نه بین مردم لیبی. ما یک دست هستیم، مشکل از سیاستمدارانی است که به دنبال تفرقه هستند تا برای غارت پول مردم زمان بیشتری داشتە باشند.

 وی تأکید کرد: یک دستور کار خارجی علیە مردم لیبی وجود دارد و علیرغم آنچه در این باره گفته می‌شود که کانون طمع جهانیان نیست اما این درست نیست، زیرا نفت لیبی یکی از مهمترین این طمع‌ها است. از آنجایی که نفتی است که ناخالصی ندارد و اکثر کشورهای اروپایی برای استفاده از نفت لیبی طراحی شده‌اند. این کشور موقعیت جغرافیایی ممتازی را نیز به خود اختصاص داده است، زیرا کشورهای درگیر در امور داخلی طمع دارند و کمک زیادی به عدم تسریع راه حل لیبی می‌کنند. آنها علاوه بر موقعیت اقتصادی لیبی و سواحل لیبی که طولانی‌ترین ساحل دریای مدیترانه است، از قاچاق و مهاجرت غیرقانونی سود می‌برند.

وی بر ضرورت راه حل لیبی-لیبی تأکید کرد، زیرا راه حل عربی بسیار ضعیف است و اتحادیه کشورهای عربی نیز نمی‌تواند کاری انجام دهد، هرچند حق دارد به کشورهای خارجی فشار بیاورد و از دخالت آنها در امور داخلی جلوگیری کند.

امل بوقاشتە العریبی با اشاره به تناقض در کار سازمان ملل گفت: زمانی که شرایط ژنو در کمیته ٧۵ تعیین شد و مسیرها برای یک دوره مشخص که ٢۴ دسامبر برای انتخابات است به ما تحمیل شد، از سوی دیگر تحریم‌‌ها برای همەی کسانی کە مانع برگزار انتخابات شدند اعمال و اجرا نشد، پس باید از دخالت‌‌های خود دست کشیدە و ما خود را سرنوشت کشورمان را تعیین کنیم زیرا اگر مردم اعتراض کنند مشکلات زیادی بە وجود می‌آید.

 

وی در پایان سخنان خود تاکید کرد:

هدف ما این است که مردم لیبی بیشتر متحد شوند و بر پارلمان فشار بیاورند، پارلمان باید به کشورهای خارجی فشار بیاورد تا در امور لیبی دخالت نکنند باید از آن حمایت کردە و بر نتایج آن تکیه کنند و خواستار حمایت سریع از قانون اساسی که یک پایگاه آماده است شوند. اما شورای دولتی و پارلمان مانع آن شدە و ما خواستار تعیین تاریخ انتخابات هستیم و ارتش لیبی باید زیر یک پرچم متحد شود و بیگانگان برای همیشە کشور را ترک کنند، ما دولت جدیدی را نمی‌خواهیم کە بودجەهایش برای یافتن راەحل در خارج از کشور صرف شود، دولت باید با مردم همراە باشد زیرا هیچ چیز قوی‌تر از ارادەی مردم نیست.