بلوغ زودرس شایع شده است و هیچ کس نمیداند چرا
برخی از دختران از سن ۶ یا ۷ سالگی شروع به رشد سینه میکنند. محققان در حال بررسی نقش چاقی، مواد شیمیایی و استرس هستند.
مارسیا هرمان گیدنز برای اولین بار در اواخر دهه‌ی ۱۹۸۰ زمانی که به عنوان مدیر تیم کودک‌آزاری در مرکز پزشکی دانشگاه دوک در دورهام، N.C مشغول به کار بود، متوجه شد چیزی در دختران جوان در حال تغییر است، در طول ارزیابی دخترانی که مورد آزار قرار گرفته بودند، دکتر هرمان گیدنز متوجه شد که بسیاری از آنها در سنین ۶ یا ۷ سالگی شروع به رشد سینه کرده‌اند.
دکتر هرمان گیدنز، که اکنون استادیار دانشکده‌ی بهداشت عمومی جهانی گیلگز دانشگاه کارولینای شمالی است، گفت: «درست به نظر نمیرسید.» او نمی‌دانست که آیا دخترانی که رشد زودرس سینه دارند بیشتر مورد آزار جنسی قرار می‌گیرند یا خیر، اما نمی‌توانست هیچ داده‌ای برای پیگیری شروع بلوغ در دختران در ایالات متحده پیدا کند. بنابراین تصمیم گرفت خودش آن را جمع کند.
یک دهه‌ی بعد، او مطالعه‌ای را روی بیش از ۱۷۰۰۰ دختر که در مطب پزشکان اطفال در سراسر کشور تحت معاینه فیزیکی قرار گرفتند، منتشر کرد. اعداد نشان داد که به طور متوسط، دختران در اواسط دهه‌ی ۱۹۹۰ در حدود ۱۰ سالگی شروع به رشد سینهها – که معمولاً اولین علامت بلوغ است - کرده بودند، یعنی بیش از یک سال زودتر از آنچه قبلا ثبت شده بود. این کاهش زمان بلوغ در دختران سیاهپوست که به طور متوسط در سن ۹ سالگی شروع به رشد سینه کرده بودند، حتی بیشتر قابل توجه بود.
جامعه‌ی پزشکی از یافته‌ها شوکه شده بود و بسیاری در مورد روند جدید چشمگیر مشاهده شده توسط دستیار پزشک ناشناس تردید داشتند. او گفت: «آنها چشم بسته بودند.»
اما معلوم شد که این مطالعه نقطه‌ی عطفی در درک پزشکی از بلوغ است. مطالعات در دهه‌های پس از آن در دهها کشور تأیید کرده است که سن بلوغ در دختران از دهه‌ی ۱۹۷۰ حدود سه ماه در هر دهه کاهش یافته است. یک الگوی مشابه، هرچند کمتر افراطی، در پسران مشاهده شده است.
اگرچه تفکیک علت و معلول دشوار است، اما بلوغ زودرس ممکن است اثرات مضری به خصوص برای دختران داشته باشد. دخترانی که زودتر به بلوغ میرسند، در مقایسه با همسالان خود که دیرتر به بلوغ میرسند، در معرض خطر افسردگی، اضطراب، سوء مصرف مواد و سایر مشکلات روانی هستند. دخترانی که زودتر پریود میشوند همچنین ممکن است در بزرگسالی در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان سینه یا رحم باشند.
هیچ کس نمیداند چه عامل خطر - یا به احتمال زیاد، چه ترکیبی از عوامل - باعث کاهش سن بلوغ میشود یا چرا تفاوتهای فاحش بر اساس نژاد و جنسیت وجود دارد. به نظر میرسد چاقی نقش دارد، اما نمیتواند به طور کامل تغییر را توضیح دهد.
چاقی
در بازهی زمانی که دکتر هرمان گیدنز مطالعه‌ی برجسته‌ی خود را منتشر کرد، گروه تحقیقاتی دکتر جول رشد سینه را در گروهی متشکل از ۱۱۰۰ دختر در کپنهاگ بررسی کردند. برخلاف کودکان آمریکایی، گروه دانمارکی با الگویی که مدتها در کتابهای درسی پزشکی توضیح داده شده بود، مطابقت داشت: دختران در سن متوسط ۱۱ سالگی شروع به رشد سینه کردند.
دکتر جول گفت: «در مورد رونق بلوغ ایالات متحده، همانطور که ما آن را نامیدیم، مصاحبههای زیادی با من انجام شد. و من گفتم، «این مسئله در دانمارک اتفاق نمی‌افتد.»
در آن زمان، دکتر جول پیشنهاد کرد که شروع زودهنگام بلوغ در ایالات متحده احتمالاً با افزایش چاقی کودکان مرتبط است، چیزی که در دانمارک رخ نداده بود.
از دهه‌ی ۱۹۷۰ چاقی با دورههای زودرس در دختران مرتبط بوده است. از آن زمان، مطالعات متعدد نشان داده است که دخترانی که اضافه وزن دارند یا چاق هستند، زودتر از دخترانی که وزن متوسط دارند، عادت ماهانه خود را شروع میکنند.
در یک مطالعه‌ی چند ده ساله روی حدود ۱۲۰۰ دختر در لوئیزیانا که در سال ۲۰۰۳ منتشر شد، چاقی دوران کودکی با پریود زودرس مرتبط بود: هر انحرافی بالاتر از میانگین وزن استاندارد دوران کودکی احتمال پریود شدن قبل از ۱۲ سالگی را دو برابر می‌کرد.
و در سال ۲۰۲۱، محققان بریتانیایی دریافتند که لپتین، هورمونی که توسط سلول‌های چربی ترشح میشود و اشتها را کم می‌کند، روی بخشی از مغز که رشد جنسی را نیز تنظیم می‌کند، تاثیر میگذارد. موشها و افراد دارای جهش‌های ژنتیکی خاص در این منطقه رشد جنسی دیرتری را تجربه کردند.
دکتر ناتالی شاو، متخصص غدد اطفال در موسسه‌ی ملی علوم بهداشت محیطی که اثرات چاقی بر بلوغ را مطالعه کرده است، گفت: «فکر نمی‌کنم این روزها بحث زیادی وجود داشته باشد که چاقی یکی از عوامل اصلی بلوغ زودرس است. با این حال، بسیاری از دخترانی که زود رشد میکنند، اضافه وزن ندارند.»
دکتر شاو گفت: «چاقی نمیتواند همه‌ی اینها را توضیح دهد. این مسئله خیلی سریع اتفاق افتاد.»
مواد شیمیایی
در مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۹ روی ۱۰۰۰ دختر مدرسه‌ای در کپنهاگ، تیم دکتر جول دریافت که میانگین سن رشد سینهها نسبت به مطالعه‌ی قبلی او یک سال کاهش یافته و به کمی کمتر از ۱۰ سالگی رسیده است و بیشتر دختران بین ۷ تا ۱۲ سالگی سن دارند. دختران همچنین زودتر پریود می‌شدند، حدود ۱۳ سالگی، چهار ماه زودتر از آنچه او قبلا گزارش کرده بود.
دکتر جول گفت: «این یک تغییر بسیار مشخص در مدت زمانی بسیار کوتاه است.»
اما، بر خلاف پزشکان در ایالات متحده، او فکر نمی‌کرد که چاقی عامل اصلی باشد: شاخص توده‌ی بدنی کودکان دانمارکی در گروه سال ۲۰۰۹ با دهه‌ی ۱۹۹۰ تفاوتی نداشت.
دکتر جول به یکی از سرسختترین طرفداران یک نظریه‌ی جایگزین تبدیل شد: قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی عامل اصلی است. او گفت دخترانی که در مطالعه‌ی او در سال ۲۰۰۹ اولین رشد سینه را داشتند، دارای بالاترین سطح فتالات در ادرار بودند، موادی که برای ساخت پلاستیک بادوام استفاده میشوند و در همه چیز از کفپوش وینیل گرفته تا بسته‌بندی مواد غذایی یافت میشوند.
فتالات‌ها متعلق به دسته‌ی وسیعی از مواد شیمیایی به نام «مختل کننده‌های غدد درون ریز» هستند که می‌توانند بر رفتار هورمون‌ها تأثیر بگذارند و در دهه‌های گذشته با حجم بالا در محیط وجود دارند، اما شواهد بلوغ زودتر مبهم است.
استرس و سبک زندگی
عوامل دیگری نیز ممکن است در بلوغ زودرس، حداقل در دختران، دخیل باشند. سوء استفاده‌ی جنسی در اوایل دوران کودکی با شروع زودتر بلوغ مرتبط است. با این حال ترسیم فلش‌های علّی دشوار است. استرس و تروما باعث رشد زودرس است یا همانطور که دکتر هرمان گیدنز چندین دهه پیش‌فرض کرد، دخترانی که زودتر رشد فیزیکی میکنند بیشتر در معرض سوء استفاده قرار می‌گیرند.
به نظر میرسد دخترانی که مادرانشان سابقه‌ی اختلالات خلقی دارند نیز به احتمال زیاد زودتر به بلوغ میرسند، همچنین دخترانی که با پدران بیولوژیکی خود زندگی نمی‌کنند. عوامل سبک زندگی مانند کمبود فعالیت بدنی نیز با تغییرات در زمان بلوغ مرتبط است.
در طول همه گیری، متخصصان غدد کودکان از سراسر جهان متوجه شدند که مراجعات بلوغ زودرس در دختران در حال افزایش است. مطالعه‌ای که فوریه در ایتالیا منتشر شد، نشان داد که ۳۲۸ دختر در طی یک دوره‌ی هفت ماهه در سال ۲۰۲۰ به پنج کلینیک در سراسر کشور مراجعه کردند، در حالی که در مدت مشابه در سال ۲۰۱۹ این تعداد ۱۴۰ نفر بود. (در پسران تفاوتی مشاهده نشد.) همین اتفاق ممکن است در هند، ترکیه و ایالات متحده رخ دهد.
دکتر پل کاپلوویتز، استاد بازنشسته‌ی اطفال در بیمارستان ملی کودکان در واشنگتن، گفت: «من از همکارانم در سراسر کشور پرسیده‌ام و تعدادی از آنها میگویند، بله، ما شاهد روند مشابهی هستیم.» مشخص نیست که آیا این روند ناشی از افزایش استرس، سبک زندگی بی‌تحرک بیشتر است یا اینکه والدین به اندازه‌ی کافی با فرزندان خود در ارتباط هستند تا متوجه تغییرات اولیه شوند.
یک نرمال جدید؟
برخی از کارشناسان معتقدند که آستانه‌ی سنی برای هشدار باید کاهش یابد. آنها گفتند در غیر این صورت، کودکان سالم می‌توانند به متخصصان ارجاع داده شوند و تحت اقدامات پزشکی غیرضروری قرار گیرند که می‌تواند از نظر فیزیکی گران تمام شود.
دکتر کاپلوویتز گفت: «اطلاعات زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد سن ۸ سالگی سن مطلوبی برای جداسازی بلوغ عادی از غیر عادی نیست. در سال ۱۹۹۹، او استدلال کرد که محدودیت سنی برای بلوغ طبیعی باید به ۷ سالگی در دختران سفید پوست و ۶ سالگی در دختران سیاه پوست کاهش یابد.
با این حال، این موضع با مطالعه‌ی اخیر گروه دکتر جول تقویت شد که نشان داد از ۲۰۵ کودک که زیر ۸ سالگی به بلوغ رسیده بودند و تحت اسکن مغزی قرار گرفتند، فقط ۱.۸ درصد از دختران و ۱۲.۵ درصد از پسران ناهنجاریهای مغزی داشتند که نشان دهنده‌ی بلوغ زودرس مرکزی است.
اما کاهش محدودیت سنی همچنان بحث‌برانگیز است و بسیاری از متخصصان اطفال استدلال میکنند که خطر ابتلای این مسئله به یک اختلال، هنوز به اندازه‌ای بزرگ است که اقدامات احتیاطی اضافی را توجیه کند. دیگران، مانند دکتر هرمان گیدنز، میگویند که این تغییرات نشانه‌ای از یک مشکل بهداشت عمومی شایع است و نباید آن را به عنوان عادی پذیرفت.
دکتر هرمان گیدنز گفت: «ممکن است این اتفاق براساس داده‌ها عادی باشد، اما من فکر نمی‌کنم طبیعی باشد، به دلیل نبود کلمه بهتر باید بگویم، این اتفاق برای آنچه طبیعت در نظر گرفته است، عادی نیست.»
مترجم: آوا شاعری
منبع: Puberty Starts Earlier Than It Used To. No One Knows Why. - The New York Times (nytimes.com)