مرکز خبر- روز گذشته ٣١ اردیبهشت‌ماه ١۴٠٢، گروهی از زندانیان سیاسی زن محبوس در زندان اوین، در تحصن خود در اعتراض به اعدام‌های اخیر، با تأکید بر اینکه این اعدام‌ها موجب بقای جمهوری اسلامی نخواهد شد، اعلام کردند که این «حکومت خونخوار و زن‌ستیز» پایان خواهند داد.

 زنان سیاسی زندان اوین روز شنبه ساعت ۶ عصر در حیاط بند زنان، مراسمی را در اعتراض به اعدام‌های اخیر، برگزار کردند. در این مراسم تعدادی از حاضران دیدگاه‌های خود را مطرح کردند. گروهی از زندانیان سیاسی زن محبوس در زندان اوین، در تحصن خود، به علت اعدام‌های اخیر، با تأکید بر اینکه این اعدام‌ها موجب بقای جمهوری اسلامی نخواهد شد، گفتند مردم به این «حکومت خونخوار و زن‌ستیز» پایان خواهند داد.

نرگس محمدی در این تجمع، با تأکید بر اینکه اعدام‌ها به منظور انتقام جنبش انقلابی انجام می‌شوند، اظهار داشت که حکومت با این روش وحشیانه، به دنبال تثبیت و تداوم حکومت استبدادی است. او با بیان اینکه دهه ۶۰ کارکرد اعدام ایجاد رعب و وحشت و سرکوب جریانات و گرایشات مختلف بود، افزود که اعدام‌های اخیر ضد این کارکرد عمل می‌کنند. این فعال حقوق بشر تأکید کرد که اعدام‌های صورت گرفته در شرایطی که مردم به پا خاسته و به دنبال پایان دادن به حکومت دینی استبدادی قرار گرفته‌اند، نه‌تنها نمی‌توانند به خفقان و سرکوب جامعه و تداوم حکومت منجر شوند، بلکه چرخه اعتراضات عمومی را شدت می‌بخشند و تصمیم رادیکال جنبش انقلابی یعنی پایان دادن به جمهوری اسلامی را تقویت می‌کنند. به عبارت دیگر، هر اعدام برای حکومت تأثیرات منفی دارد و قدرت مردمی برای سرنگونی حکومت را تشدید می‌کند.

گلرخ ایرایی، یکی از زندانیان سیاسی، بیان کرد که سکوت در واقع به معنای تأیید و تحمل اقدامات ظالمانه است. او با بیان اینکه ماهیت این رژیم در حذف فیزیکی مخالفان، منتقدان و معترضان به سیاست‌هایش است، تأکید کرد که دولت ایران از اولین روز خود بر روی کشتار مخالفان خود ساخته شده است. این فعال حقوق بشر، با تأکید بر اینکه تنها راه مقابله با این رژیم، حضور در خیابان و اعتراض عمومی است، همچنین افزود که هر چند هر بار با ضرب باتوم، گلوله و ارعاب، اعتراضاتنافرجام می‌مانند، اما به هر حال، تنها راه مبارزه با این رژیم، حضور در خیابان و اعلام نفرت و اعتراض به سیاست‌هایش است. او تأکید کرد که این رژیم بر پایه‌های ارتجاعی خود، از جمله حذف فیزیکی مخالفان، بنا شده است و این روش‌های خشن و ظالمانه نمی‌توانند جامعه را به رهایی و آزادی هدایت کنند.

فائزه هاشمی، از دیگر زندان محبوس در اوین، در این تجمع به سابقه کشتارها و اعدام‌های جمهوری اسلامی پرداخت. او از جنبش سبز و بدون کیفر ماندن آن، قتل‌های زنجیره‌ای و تاریخچه کشتارهای جمهوری اسلامی در دهه ۶۰ یاد کرد و جدی بودن حکومت در «مجازات خلاف‌کاران» را به چالش کشاند. این زندانی سیاسی تأکید کرد که اعدام و گرفتن جان انسان‌ها در جمهوری اسلامی به یک روند روزمره و نفرت‌انگیز تبدیل شده است. وی اظهار داشت که حکم اعدام با عناوین مختلف، ابزاری برای سرکوب و ساکت‌سازی منتقدان، معترضان و دیگراندیشان و فرار از پاسخ‌گویی نسبت به وضعیت اسفناک کشور شده است و نشان از ترس از مردم است، نه از مبارزه با جرم و جنایت.

نسرین خضری جوادی، یکی از زندانیان سیاسی که در تجمع اعتراضی در زندان اوین شرکت کرده بود، با بیان اینکه جوانان بیشتری همچنان در خیابان‌های ایران به شهادت می‌رسند، گفت: «روز محاکمه و تصمیم‌گیری نهایی درباره این جنایات نزدیک است و تحمل بی‌پایان مردم ایران به این فساد و سرکوب پایان خواهد یافت.» وی به تاریخچه طولانی اعدام و کشتار در جمهوری اسلامی اشاره کرد و افزودە است: «از همان روزهای آغازین جمهوری اسلامی، خبرهای اعدام و کشتار جوانان شریف بی‌گمیراند و این فرایند تا به امروز ادامه دارد.»

شکیلا منفرد، فعال سیاسی و یکی از زندانیان اوین، تأکید کرد که نباید به اتهاماتی که جمهوری اسلامی برای اعدام افراد مطرح می‌کند، توجه کرد و باید در مبارزه با اعدام به صورت کلی و بدون توجه به جنسیت و اتهامات مختلف، یکپارچه عمل کرد. شکیلا منفرد با بیان اینکه اگر امروز اعتراض و مبارزه نکنیم، فردا نوبت خودمان خواهد بود، خوستگی به ضرورت انجام اعتراض و مبارزه با سیاست اعدام در جمهوری اسلامی ایران را بازتأکید کرد. به عقیده وی، نباید به جزئیات و اتهاماتی که برای اعدام افراد مطرح می‌شود، توجه کرد و باید به عنوان یک جامعه، در برابر سیاست اعدام و سرکوب، با تمام قدرت خود مبارزه کرد. شکیلا منفرد تأکید کرد که فرقی نمی‌کند به چه جرمی افراد اعدام می‌شوند؛ هرگاه که اعتراض و مبارزه انجام نشود، همه ما در معرض خطر هستیم. به عبارت دیگر، این فعال سیاسی تأکید کرد کهبرای مبارزه با سیاست اعدام در جمهوری اسلامی، نباید به جزئیات اتهاماتی که برای افراد مطرح می‌شود، توجه کرد و باید به صورت کلی و بدون توجه به جنسیت و اتهامات مختلف، با تمام قدرت خود به مبارزه پرداخت. شکیلا منفرد تأکید کرد که اگر امروز اعتراضی انجام نشود، فردا نوبت خودمان خواهد بود و نباید تنها به اعدام افرادی که با اتهامات مختلف مواجه هستند، توجه کرد بلکه باید به صورت کلی و به عنوان یک جامعه، در برابر سیاست اعدام و سرکوب، با تمام قدرت خود مبارزه کرد.

ویدا ربانی، روزنامه‌نگار زندانی، با بیان این که «مردم ایران مدت‌ها است که از جمهوری اسلامی عبور کرده‌اند» گفت که «پاسخ هر اعتراض، خونی است که در خیابان جاری می‌شود» و «جهان باید مسیر دیگری را با جمهوری اسلامی در پیش بگیرد.» او با تأکید بر این که «سعید یعقوبی صالح میرهاشمی و مجید کاظمی نه اولین و نه آخرین قربانیان مبارزه با ضحاک زمانه هستند»، اضافه کرد «ثانیه به ثانیه تداوم این حکومت جنایت علیه بشریت است.»

سپیده قلیان، فعال مدنی زندانی، نیز با یادآوری سخن محمد حسینی به قاضی در رابطه با سلاح‌های ویژه ورزش‌های رزمی و این که گفته بود «عزیز این مال ورزشه»، تأکید کرد که این جوانان «وطن را برای ما آورده‌اند و گفته‌اند کار می‌کنیم تا پیش از تمام شدن چاه‌های نفت این‌ها از این جا بروند.» او اضافه کرد: «این‌ها پیش از تمام شدن چاه‌های نفت خواهند رفت. ما در وطنمان عاشقانه خواهیم رقصید.»

بهاره هدایت، فعال پیشین دانشجویی و زندانی سیاسی، نیز با تأکید بر این که «مردم همیشه پیشران اعتراضات بوده‌اند»، گفت که آنها «به محض این که فرصتی داشته‌اند به خیابان آمده‌اند و تمام مخاطراتش را هم به جان خریده‌اند.» او همچنین با بیان این که «اگر نقص یا فقدانی هم به چشم می‌خورد از جانب نیروهای سیاسی است»، اضافه کرد که آنها «باید استلزامات وضعیت یعنی منطق حاکم بر وضعیت را درک کنند و به آن بیاندیشند و فقط عطف به این استلزامات است که می‌توانند برنامه سیاسی‌ای را تدارک ببینند که منجر به پیروزی معترضان شوند.» بهاره هدایت تأکید کرد: «اگر می‌گوییم براندازیم، اگر می‌گوییم جمهوری اسلامی دشمن مردم ایران است، باید بدانیم که در درون خود این گزاره‌ها منطق و استلزامات عمل سیاسی ما نهفته است.»

زهره سرو نیز «عملکرد حکومت دیکتاتوری» را «یک بام و دو هوا» دانست، و گفت که «حکومت اشغالگر ضحاک» باز هم «بهترین دفاع را حمله دانسته و با اعدام قصد ارعاب و عقب نشاندن مردم را دارد.» این زندانی سیاسی تأکید کرد که «اعدام نه‌تنها بازدارنده نیست، بلکه نتیجه عکس خواهد داشت.» زهره سرو خطاب به سران جمهوری اسلامی افزود: «به‌زودی شاهد خیزش سراسری مردم خواهید بود و سرنگونی از رگ گردن به شما نزدیکتر است. ما قاطعانه به این حکومت خون‌خوار و زن‌ستیز پایان خواهیم داد.»