زنان سودان: تجاوز جنسی سلاح جنگ علیه ما بود و هرگز نخواهیم بخشید

زنان بار دیگر از جامعه جهانی خواستند تا طرف‌های درگیر در سودان را که در شکنجه و آزار زنان بدون هیچ نظارتی مهارت یافته‌اند، محاکمه کند. آنان آنچه را تجربه کرده‌اند به یک فیلم ترسناک واقعی تشبیه کردند.

زهور مشرقی

تونس- روز شنبه ٢٣ فروردین‌ماه، زنان سودان با برگزاری یک نشست به صورت آنلاین از طریق اپلیکیشن زووم خواستار اقدام جامعه‌ی جهانی برای محاکمه جنایتکاران شدند و تأکید کردند که باید از معیارهای دوگانه فاصله گرفت، چرا که جنگ همچنان از طریق استفاده از زنان، شکنجه و بردگی جنسی آنان ادامه دارد. آنان تأکید کردند که عدالت تنها راه عبور از این زخم است و زنان آرام نخواهند شد مگر اینکه حقشان را از راه قانون بگیرند.

در این نشست به استفاده از تجاوز و خشونت جنسی سیستماتیک علیه زنان سودانی به‌عنوان سلاح جنگی پرداخته شد و شرکت‌کنندگان همچنین به پیامدهای روانی فاجعه‌بار آن بر سلامت روانی و تعادل روحی زنان اشاره کردند و خواستار تلاش بیشتر برای حمایت از زنان و نیز فشار برای درمان روانی آنان شدند.

دکتر هبه احمد السید، روانشناس دانشگاه جزیره سودان، با اشاره به اینکه بر اثر حملات طرفین درگیر در سودان زنان از نظر روانی و جسمی با مشکلات متعددی مواجه شده‌اند، افزود: «با توجه به آنچه در سودان رخ می‌دهد، از جمله افزایش آزار و شکنجه زنان در مسائلی که در جامعه نادیده گرفته می‌شوند و با ننگ همراهند، ارائه تصویر واقعی بدون ترس، به‌ویژه در سایه ادامه جنگ و خشونت ضروری است.»

وی توضیح داد که آنچه زنان تجربه کردند، صرفاً آزار نبود، به‌ویژه با حضور شبه‌نظامیان و تسلط آنان بر کشور و تقسیم منافع، تجاوز جنسی بود که حریم خصوصی‌شان را شکست و امیدشان به زندگی در امنیت و آرامش را از بین برد.

وی افزود: «زنانی که مورد تجاوز قرار گرفته‌اند، اکنون دچار بحران شدید روانی و اختلالاتی هستند که گاه آنان را به خودکشی سوق می‌دهد، زیرا قادر به تحمل آنچه بر آنان گذشته نیستند؛ بسیاری از دختران از ترس بارداری دست به خودکشی زده‌اند.»

امیره العوض، روانشناس و فعال حقوق بشر، نیز گفت: «تجاوز جنسی یک سلاح واقعی در جنگ بود. طرفین درگیری بدن‌های زنان را میدان نبرد کردند. با این حال ما روانشناسان تلاش می‌کنیم زنان و دختران را آگاه کنیم و کنارشان بایستیم، آنان را برای درمان روانی تشویق کنیم، زیرا بسیاری از آنان از ترس ننگ اجتماعی از آن خودداری می‌کنند، گویی که آنان مقصرند، در حالی که قربانی‌اند.»

وی افزود که تجاوز سیاستی بود که طرف‌های درگیر در پیش گرفتند، و اکنون زمان آن رسیده است که ایستادگی قاطع برای محاکمه و عدالت داشته باشیم تا از قربانیان حمایت شود. این روانشناس تأکید کرد که «نقش ما آگاه‌سازی و راهنمایی اجتماعی است. باید به حمایت از آنان ادامه دهیم، این یک وظیفه مقدس است تا اجازه ندهیم جنگ‌ا‌فروزان به جنایت ادامه دهند.»

امیره العوض همچنین خواستار «شکستن دیوار سکوت و ترس» شد و از مردم خواست با هدف محاکمه کسانی که رفتارهای انحرافی داشته‌اند، به سازمان‌ها در مستندسازی کمک کنند. وی گفت: «انحراف رفتاری، آنان را از تعقیب قانونی و مجازات برای جنایت فجیعشان مصون نمی‌کند.»

وکیل نجلاء محمد علی نیز با تأکید بر اینکه حقوق بین‌الملل باید نیروهای پشتیبانی سریع، ارتش سودان و هرکسی که در شکنجه زنان سودانی نقش داشته را تحت پیگرد قرار دهد، گفت: «زنی بود که توسط ۱۵ مرد مورد تجاوز قرار گرفت، ناچار شد جنوب سودان را ترک کند و اسلحه به دست بگیرد. او نیاز به درمان روانی داشت، شرایطش بسیار دشوار بود و آنچه تجربه کرده آسان نیست. این نیاز به اقدام فوری بین‌المللی دارد.»

همه شرکت‌کنندگان بار دیگر از جامعه جهانی خواستند که برای محاکمه جنایتکاران، بدون استانداردهای دوگانه، وارد عمل شود. آنان تأکید کردند که جنگ همچنان با استفاده از زنان، شکنجه و بردگی جنسی آنان ادامه دارد و تنها راه عبور از زخم‌ها، اجرای عدالت است؛ زنان آرام نخواهند شد تا زمانی که حقشان را با قانون بگیرند.

در سوی دیگر، نجات‌یافتگان خواستار اجرای عدالت و محاکمه مجرمان هستند. سازمان عفو بین‌الملل از قول زنی که در ام درمان مورد تجاوز قرار گرفته نقل کرد: «زنان این جنگ را رهبری نکرده یا در آن شرکت نداشته‌اند، اما بیشترین رنج را می‌کشند. می‌خواهم تمام دنیا بداند زنان و دختران سودانی چه کشیده‌اند و تضمین شود که همه آن جنایتکارانی که به ما تجاوز کردند، مجازات شوند.»