مرکز خبر- در حالی‌که تعداد قربانیان زمین‌لرزه روز یک‌شنبه ۹ شهریورماه در افغانستان همچنان در حال افزایش است، زمین‌لرزه بار دیگر شرق این کشور بحران‌زده تحت حاکمیت گروه بنیادگرای طالبان را لرزاند. در فاصله شامگاه پنج‌شنبه (۱۳ شهریور) تا صبح امروز جمعه، شهرهای شرقی این کشور پنج زلزله نسبتا شدید دیگر را تجربه کردند که شدیدترین آن در مقیاس ۵/۶ ریشتر بود.

براساس آمارهای رسمی، تنها در ولایت کنر شمار قربانیان به ۲ هزار و ۲۰۵ نفر و مجروحان به ۳ هزار و ۶۴۰ تن رسیده است. همچنین بیش از ۶۷۸۰ خانه مسکونی ویران شده و هزاران خانواده بی‌خانمان مانده‌اند. شاهدان محلی تأیید کرده‌اند که بخش بزرگی از قربانیان این فاجعه زنان، کودکان و سالمندان هستند.

 

زنان قربانیان نادیده گرفته شده زمین‌لرزه افغانستان

براساس گزارش نیویورک تایمز زنان زلزله‌زده در شرق افغانستان به دلیل ممنوعیت تماس مردان امدادگر با زنان و نبود نیروهای زن، از دریافت کمک‌های اولیه محروم مانده‌اند. شاهدان تأیید می‌کنند امدادگران تنها مردان و کودکان را نجات داده‌اند، در حالی که مجروحان زن ساعت‌ها در انتظار کمک مانده‌اند.

در این گزارش که روز پنج‌شنبه منتشر کرد، با اشاره به اینکه اولین گروه‌های امدادی حدود ۳۶ ساعت پس از وقوع زلزله به روستاها رسیدند، اما به دلیل مرد بودن تمامی امدادگران، بسیاری از زنان مجروح نادیده گرفته شده و بدون دریافت درمان رها شدند، آمده است: تیم‌های نجات تنها مردان و کودکان را به سرعت از زیر آوار خارج می‌کردند، در حالی که زنان مجروح مجبور بودند ساعت‌ها منتظر بمانند تا زنان امدادگر از روستاهای مجاور برسند.  این تأخیرها ناشی از محدودیت‌های فرهنگی و دستورات طالبان است که تماس فیزیکی بین مردان و زنان نامحرم را ممنوع می‌کند.

طالبان آمار تفکیک‌شده‌ای از تلفات زنان و مردان ارائه نداده‌اند، اما امدادگران محلی تأیید می‌کنند که زنان با سخت‌ترین شرایط مواجه هستند.

سازمان‌های بین‌المللی نیز هشدار داده‌اند که کمبود پزشک و پرستار زن، عملیات امداد و نجات را به شدت مختل کرده است.

بر اساس گزارش‌ها، کمبود پزشکان و پرستاران زن به دلیل محدودیت‌های اعمال شده از سوی طالبان و ممنوعیت تحصیل دختران در رشته‌های پزشکی، موجب شده تا بسیاری از زنان آسیب‌دیده از دریافت مراقبت‌های ضروری محروم بمانند.  در مناطق روستایی نیز، تابوهای فرهنگی و قوانین زن‌ستیز گروه طالبان مانع مراجعه زنان به پزشکان مرد می‌شود و این مسئله به قیمت جان بسیاری از آنان تمام شده است.

منابع محلی از مرگ شش زن باردار در یک مرکز درمانی به دلیل نبود مراقبت‌های تخصصی خبر می‌دهند. همچنین گزارش شده است که تلاش‌های پزشکان زن برای اعزام به مناطق زلزله‌زده با ممانعت طالبان مواجه شده است. این در حالی است که زیرساخت‌های درمانی افغانستان نیز با کمبود شدید تجهیزات، دارو و امکانات اولیه روبرو است.

سازمان ملل پیش‌تر سیاست‌های طالبان در قبال زنان را «آپارتاید جنسیتی» خوانده بود. ادامه این محدودیت‌ها نه تنها جان زنان آسیب‌دیده را به خطر انداخته، بلکه بحران انسانی در افغانستان را تشدید کرده است.

سوانح طبیعی در هر نقطه جهان می‌تواند رخ دهد، اما وظیفه دولت‌هاست که با تقویت زیرساخت‌ها و استفاده از فناوری‌های هشدار زودهنگام، خسارات جانی و مالی را کاهش دهند. با این حال، طی چهار سال اخیر حکومت طالبان به جای تمرکز بر ایمنی و نجات جان مردم، ریشه‌کنی فقر و توسعه زیرساخت‌ها، محدودیت‌ها و سرکوب گسترده زنان را در اولویت قرار داده است.