اعلامیه‌ی پکن و پلتفرم اقدام، که در سال ۱۹۹۵ در خلال چهارمین کنفرانس جهانی زنان به تصویب رسید، سنگ بنای پیگیری جهانی برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان است. با نزدیک‌شدن به کنفرانس وزیران آسیا-اقیانوسیه، زمان آن است که پیشرفت‌های حاصل‌شده و چالش‌های باقی‌مانده در آسیا و اقیانوسیه را بررسی کنیم.

علیرغم پیشرفت‌های چشمگیر در زمینه‌ی آموزش و سلامت زنان و همچنین پیشرفت‌ زنان در نمایندگی سیاسی در سه دهه‌ی گذشته، به نظر می‌رسد که حرکت به سمت برابری جنسیتی، راکد و حتی در برخی زمینه‌ها مانند مشارکت نیروی کار رو به قهقرا است. زنان با تمام تنوع خود همچنان با موانع قابل‌توجهی روبرو هستند.

خشونت مبتنی بر جنسیت، تبعیض، و مسئولیت نامتناسب زنان در قبال کارهای مراقبتی بدون مزد، در سراسر منطقه ادامه دارد. زنان تا پنج برابر بیشتر از مردان مسئولیت‌های مراقبتی بر عهده می‌گیرند. پیش‌بینی‌ها در جنوب آسیا نشان می‌دهد که تا سال ۲۰۳۰ به ازای هر ۱۰۰ مرد فقیر، ۱۲۹ زن فقیر وجود خواهد داشت و در حال حاضر اراده‌ی سیاسی برای رسیدگی به این مسائل ناکافی است.

زنان و دختران به طور نامتناسبی تحت تأثیر بحران‌های متعدد و مرتبط با یکدیگر قرار دارند. علاوه بر اینها پیامدهای اجتماعی و اقتصادی پاندمی کووید-۱۹ و بحران سه‌گانه‌ی زمین (تغییرات آب و هوا، آلودگی و از دست‌دادن تنوع زیستی)، ناامنی غذایی، بحران‌های انرژی و شکاف‌های رو به رشد دیجیتال به طور نامتناسبی بر زنان تأثیر می‌گذارد و گروه‌های آسیب‌پذیر را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد.

بزرگداشت سی‌امین سالگرد اعلامیه‌ی پکن و پلتفرم اقدام

کنفرانس آتی وزیران بانکوک از ۱۹ تا ۲۱ نوامبر ۲۰۲۴ برگزار خواهد شد. همچنین مجمع CSO بلافاصله قبل از کنفرانس، بستری برای افزایش همکاری بین کشورهای عضو و سهامداران کلیدی فراهم‌ خواهد کرد.

مباحث مطرح‌شده در کنفرانس به این شکل خواهد بود:

ارزیابی پیشرفت: ارزیابی اقدامات جدید در سراسر منطقه، شناسایی موفقیت‌ها و زمینه‌های بهبود.

بلندپروازی‌ها: تشویق کشورهای عضو برای ترویج  بلندپروازانه‌ی برابری جنسیتی.

تقویت همکاری: ترویج همکاری‌های منطقه‌ای و به اشتراک‌گذاری شیوه‌های موثر.

راه‌حل‌های نوآورانه: توجه به رویکردهای نوآورانه‌ای که می‌توانند برابری جنسیتی را گسترش دهند، مانند ابتکارات دیجیتال و اقتصاد سبز.

در پرداختن به این اهداف، تأثیر روندهای اجتماعی بزرگ، از جمله فقر و نابرابری؛ تغییرات جمعیتی؛ شهرنشینی; دیجیتالی‌شدن و هوش مصنوعی نیز در نظر گرفته می‌شود. باید بر تک‌تک این عوامل و اهمیت آنها در یک گذار عادلانه تاکید شود تا اطمینان حاصل شود این تغییرات اقتصادی به نفع زنان و به طور کلی به نفع همه‌ی جامعه خواهد بود.

مگاترندهای شکل‌دهنده‌ی برابری جنسیتی

تغییر اقلیم: یک گذار عادلانه به اقتصاد پایدار باید پیامدهای اجتماعی گریبان‌گیر گروه‌های محروم از جمله زنان آسیب‌پذیر را در نظر بگیرد. زنان در جوامع‌ سنتی به طور نامتناسبی تحت تأثیر از دست دادن شغل و افزایش مسئولیت‌های مراقبتی قرار دارند. به همین جهت باید از دسترسی آنها به فرصت‌های جدید، مانند مشاغل سبز، اطمینان حاصل شود.

علاوه بر این، اقدامات جدید باید آسیب‌پذیری‌های جنسیتی را مورد توجه قرار دهند، رهبری زنان را ارتقا دهند و اطمینان حاصل کنند که تمامی اینها فراگیر و عادلانه انجام می‌شود.

بلایای ناشی از آب و هوا در منطقه‌ی آسیا-اقیانوسیه نیز یکی دیگر از مواردی هستند که به طور نامتناسبی بر زنان و دختران تأثیر می‌گذارند. این مسئله نیاز فوری به تمرکز بر طرح‌های مبتنی بر تاب‌آوری و استراتژی‌های کاهش خطر بلایای طبیعی (DRR) را برجسته ‌می‌کند. همچنین می‌تواند زنان را در مواجهه با بحران‌ها، توانمندسازی و محافظت کند.

نابرابری‌ها: فقر و نابرابری اغلب چهره‌ی‌‌ زنانه دارد. زیرا زنان به طور نامتناسبی تحت تأثیر نابرابری‌های اقتصادی قرار می‌گیرند و معمولا به فرصت‌های برابر برای آموزش، اشتغال و مراقبت‌های بهداشتی دسترسی ندارند. زنان بیشتر درگیر مسئولیت‌های مراقبتی بدون مزد و مشاغل غیررسمی هستند که حمایت اجتماعی کمی به آنها ارائه می‌دهد.

هنجارهای فرهنگی و تبعیض نیز یکی از عواملی است‌ که دسترسی زنان به منابع را محدود می‌کند. سیاست‌های هدفمند برای دستیابی به برابری جنسیتی حیاتی است. زنان و دخترانی که با اشکال متقاطع نابرابری مواجه هستند، نیازمند مشارکت بیشتر و نمایندگی بیشتر هستند.

کریستین عرب، سرینیواس تاتا، چین اگوژان