مرکز خبر- جنبش زنان برای صلح و آزادی روز پنجشنبه ١۶ فروردین ماه، در اعلامیه‌ای تأکید کردند که اظهارات منیژه صدیقی، فعال حقوق زنان و محبوس شده در زندان‌های طالبان، در حضور رسانه‌های تحت تسلط این گروه، یک اعتراف اجباری بوده و طالبان سعی به «فریب اذهان عامه» دارد.

اعضای این جنبش که از زنان معترض افغانستان می‌باشند، خواهان آزادی بی‌قید و شرط منیژه صدیقی شده و از سازمان‌های بین‌المللی خواستند در این خصوص اقدام کنند.

همچنین جنبش خودجوش زنان معترض افغانستان نیز در اعتراض به اعتراف اجباری منیژه صدیق بیانیه‌ای منتشر کرده و نوشته‌اند: «طالبان بار دیگر با سفید‌نمایی جنایات و رفتارهای خشونت‌آمیزشان در برابر زنان افغانستان که همیشه با رویکرد شلاق، لت‌و‌کوب و زندانی کردن همراه بوده، اینبار منیژه صدیقی، عضو این جنبش را وادار به اعتراف اجباری کردند که گویا شکنجه نشده است.» این جنبش اعتراضی از جامعه جهانی خواسته تا به طالبان اجازه ندهد که از زندانیان زن برای پوشش جنایات‌شان استفاده کنند.

در پی اعتراض‌ها و نگرانی‌های گسترده در رابطه با شکنجه‌ی این فعال حقوق زنان در زندان طالبان و پس از اظهارات مقام‌های طالبان در خصوص مساعد بودن شرایط او، وی پس از ماه‌ها بی‌خبری و بلاتکلیفی، روز پنجشنبه ١۶ فروردین ماه در زندان پلچرخی، در رسانه‌های تحت تسلط این گروه ابراز داشت که در زندان شکنجه نشده و خواستار آزادی خود تا عید فطر شد.

در گزارش ویدیویی که در رسانه‌های افغانستان منتشر شده است، منیژه صدیق می‌گوید: «در زندان شکنجه نشده‌ام. وضعیت صحی‌ام خوب است. هر وقتی که مریض بوده‌ام پیش دکتر رفته‌ام، غذایم خوب است.»

منیژه صدیقی، فعال حقوق زنان و از اعضای جنبش خودجوش زنان معترض افغانستان در ١٧ مهر ماه سال گذشته و در جریان اعتراضات زنان افغانستان به سیاست‌های زن‌ستیز طالبان، در کابل بازداشت شد. وی به بهانه‌ی آتش زدن عکس رهبر گروه طالبان، به ٢ سال حبس محکوم شده و مورد آزار و اذیت قرار گرفته است به طوری که شماری از فعالان حقوق زنان از شکنجه‌، آزار و اذیت وی در زندان طالبان ابراز نگرانی کرده‌ و خواستار آزادی این فعال حقوق زنان شدند.