مرکز خبر- بر اساس گزارش منتشر شده از سوی خبرگزاری رخشانە، آمار بیمارستان حوزوی هرات حاکی از آن است که ٢٠ درصد از٢٠٠ تا ٢۵٠ فرد مراجعه کننده برای دریافت خدمات مشاوره و سلامت روانی، زنان تحصیل کرده‌ای هستند که پیش از حاکمیت طالبان شاغل و یا در حال تحصیل بوده‌اند.

طبق این گزارش، پس از حاکمیت طالبان و اعمال محدودیت‌های شدید در خصوص فعالیت‌های زنان در زمینه‌های کار، تحصیل، تحمیل حجاب اجباری، ورزش، منع حضور در پارک‌ها و... بسیاری از زنان دچار «اختلال انطباقی» شده‌اند که «در برخی از زنان نیاز فوری به درمان و مراقبت دارد».

یکی از مسئولان بیمارستان حوزوی هرات در این مورد خاطر نشان کرده است که: «بیشتر کسانی که برای درمان مراجعه می‌کنند، افراد باسواد جامعه هستند که قبلا فعالیت داشته‌اند اما حالا بی‌کارند. این زنان در سویه‌های تحصیلی لیسانس، کارشناسی ارشد و دکتری هستند که نمی‌توانند خود را با محدودیت در دوران طالبان تطبیق دهند».

همچنین طبق گزارش منتشر شده، بیشتر زنان مراجعه کننده دچار افسردگی شده‌اند و برخی از زنان مراجعه کننده به این بخش بیمارستان، اظهار کرده‌اند که به دلیل محرومیت از تحصیل و یا بیکاری به وجود آمده، تفکراتی همچون «خودکشی» را نیز تجربە کردەاند.

لازم به ذکر است که این آمار در حالی منتشر شده است که سال‌ها جنگ در افغانستان، منجر به افزایش فقر شده است و «بسیاری از زنانی که به بیماری‌های روانی مبتلا هستند، قادر به رفتن به درمانگاه‌های شخصی نیستند». از این رو، مراجعه‌ی آنها به بیمارستان حوزوی هرات بیشتر شده در حالی که این بیمارستان ظرفیت پذیرش مراجعه کنندگان زیادی را ندارد و باید به مراجعه کنندگان شهرهای غربی نیز خدمات بدهد اما بسیاری از آنها از خدمات درمانی موثر محروم می‌مانند.

یکی از مسئولان این بیمارستان گفته است که: «خدمات معیاری به بیماران روانی ارایه نمی‌شود. به‌دلیل این‌که نیرو و امکانات کم داریم، نمی‌توانیم نیازمندی‌های سلامت روانی مردم شهرهای غربی را رفع بسازیم. ما خدمات مشاوره ابتدایی انفرادی و گروهی را در موارد نیاز ارایه می‌کنیم؛ اما این افراد نیاز به مراقبت دارند تا بیماری‌‌شان درمان شود. ما به گونه‌ی درست نمی‌توانیم این کار را بکنیم.»

با وجود هشدار سازمان نجات کودکان در خصوص روبه‌رو بودن افغانستان با یک فاجعه در زمینه‌ی «سلامت روان»، یکی از روان‌شناسان بخش سلامت روانی هرات به شرط حفظ هویتش گفته است: «ازدواج‌های زیر سن، ازدواج‌های اجباری، محرومیت از حق تحصیل، انتخاب شوهر و خشونت‌ها به‌دلیل وضعیت بد اقتصادی و عدم برآورد توقعات، مواردی‌اند که باعث افزایش اختلالات روانی در زنان می‌شود.»