مرکز خبر- امروز چهارشنبه ١٧ مردادماه، سکینه پروانه، زندانی سیاسی کورد محبوس در زندان اوین در  واکنش‌ به صدور احکام اعدام برای پخشان عزیزی فعال مدنی و شریفه محمدی فعال کارگری و اتهام «بغی» علیه وریشه مرادی فعال حقوق زنان و نسیم غلامی سیمیاری، با انتشار نامه‌ای صدور حکم اعدام برای این فعالان حقوق زنان و کارگران را نشانه‌ی ضعف جمهوری اسلامی در برابر قدرت زنانی عنوان کرد که بیش از گذشته به حق خود آگاه شده‌اند و هدفشان پاره کردن بند ستم است.

سکینه پروانه در این نامه که در حساب کاربری اینستاگرام منتسب به گلرخ ایرایی، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین منتشر شده است، با اشاره به اینکه حکومت جمهوری اسلامی ایران با سیاست‌های فقر و بیکاری، نابرابری و تبعیض‌های جنسیتی، مردسالاری و نابرابری‌های اجتماعی و اقتصادی، عامل اصلی افزایش جرم‌هایی از جمله قتل، سرقت و خرید و فروش مواد مخدر است، نوشت: طی سال‌های حبس در زندان‌های مختلف، تجربه زندگی با محکومین به مرگ بسیاری را داشته‌ام. محکومینی با جرائم قتل، مواد مخدر و سرقت که از فقر و محرومیت و تحت فشار خانواده به چنین ناکجاآبادی رسیده بودند. با برخی‌شان دوست و صمیمی بودم و روایتشان را می‌شنیدم که چطور برای تأمین مخارج خانواده، حفظ سرپناه و سیر کردن شکم فرزندانشان تن به کاری داده بود که مجازات آن چوبه‌ی دار بود. دوستان محکوم به مرگ من و زنانی که پیش‌تر شاهد رنجشان بودم، قربانیان حکومتی بوده و هستند که حالا پخشان عزیزی و شریفه محمدی را به مرگ محکوم کرده است.

 سکینه پروانه در ادامه‌ با اشاره به دغدغه‌های پخشان عزیزی که تمام عمر خود را صرف ساختن زندگی بهتر و کاهش رنج زنان و مردمان محروم و رنج‌کشیده کرده است، نوشت: «پخشان و شریفه‌ای که صدای رنج‌های همان زنان بی‌آینده‌ای شدند که دردهایشان بی‌شمار و حامیانشان انگشت‌شمارند. برای حکومت تفاوتی ندارد ما در کدام نقطه ایستاده‌ایم. در زیر چرخ ستم در حال له شدن هستیم یا در برابر آن ایستاده‌ایم. چرخه‌ی مجازات حاکمان روزی ما را در خود می‌کِشد اگر ندانیم با تمام تفاوت‌هایمان هم رنج هستیم. کافی است مدت کوتاهی با پخشان زندگی کنیم. دغدغه‌های پخشان برای ساختن زندگی بهتر برای مردمان محروم و رنج کشیده اثبات حقانیت اوست. شریفه نیز سال‌ها برای بهبود وضعیت کارگران تلاش کرد و حالا با حکم اعدام مواجه شده است.»

پخشان عزیزی، در ۱۳ مردادماه ۱۴۰۲ در تهران توسط نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران بازداشت شد. او پس از انتقال به بازداشتگاه اطلاعات تهران، تحت بازجویی و شکنجه قرار گرفت و سپس به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد. پخشان عزیزی در ۲۰ آذرماه ۱۴۰۲ به بند زنان زندان اوین منتقل گردید.

جلسات دادگاه پخشان عزیزی در روزهای ۸ و ۲۷ خردادماه ۱۴۰۳ برگزار شد و در نهایت، حکم اعدام وی در تاریخ ۲ مردادماه ۱۴۰۳ به وکلای وی ابلاغ شد. این فعال حقوق زنان به اتهام «بغی» و «عضویت در گروه‌های مخالف نظام» محکوم شده است.

پخشان عزیزی ماه‌ها از حق دسترسی به وکیل و ملاقات با خانواده‌اش محروم بود و در پروسه‌ای ناعادلانه و غیرشفاف مراحل دادرسی وی انجام شد. او تحت فشارهای شدید برای اعترافات اجباری قرار داشت و از حق ملاقات و تماس تلفنی با خانواده‌اش محروم شده است. این تصمیم توسط شورای انضباطی زندان اوین اتخاذ شده و بدون هیچ توضیحی به وی ابلاغ شده است.

همچنین شریفه محمدی در تاریخ ١۴ آذر ماه ۱۴۰۲، توسط ماموران اداره اطلاعات در منزل شخصی خود بازداشت شد. در تاریخ ٩ دی‌ماه همان سال از زندان لاکان رشت به زندان سنه منتقل شد. وی نهایتاً پس از مدتی به این زندان بازگردانده شد و بعد از سه ماه از سلول انفرادی به بند عمومی زندان لاکان رشت منتقل شد.

جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات این فعال کارگری، در ١٩ خردادماه سال جاری برگزار شد و وی با سناریوی ساختگی و پرونده‌سازی اداره اطلاعات، بدون هیچ سند و مدرکی با اتهامات واهی از جمله با اتهام «بغی» محاکمه شد.

یکی از اتهامات وارده علیه شریفه محمدی، عضویت در یکی از گروه‌های اپوزیسیون می‌باشد که طبق اخبار منتشر شده به نقل از منابع نزدیک به خانواده‌ی وی، «او تا سال ۱۳۹۲ عضو انجمن تشکل‌های کارگری بوده و این انجمن هیچ ارتباطی گروه کومله ندارد که وی را از بابت عضویت در این گروه به بغی متهم کردند».

صبح پنج‌شنبه ۱۴ تیرماه، کمپین دفاع از شریفه محمدی از صدور حکم اعدام در دادگاه بدوی برای این فعال کارگری خبر داد.