مدینه مامداوغلو

آمد- در ۳۰ مه ۲۰۲۲، در منطقه ارگانی شهر آمد، گلیزار کارامان توسط همسرش عزیز کارامان که در آستانه طلاق بودند، هدف حمله با سلاح گرم قرار گرفت. عزیز قصد کشتن گلیزار را داشت، اما خوشبختانه گلیزار از این حمله جان سالم به در برد. عزیز پس از مدتی فرار، دستگیر و روانه زندان شد. در جلسه پایانی دادگاه، با وجود اظهار پشیمانی عزیز و ادعای او مبنی بر اینکه "قربانی" است، قاضی وی را به ۱۸ سال زندان محکوم کرد.

 

او قربانی آزار و اذیت مداوم بود

گلیزار کارامان در طول زندگی مشترک، همواره قربانی خشونت خانگی و تهدید به قتل بود. او مدتی در خانه امن زندگی کرد، اما سرانجام نزد خانواده‌اش بازگشت. همسرش به بهانه تحویل دادخواست طلاق، محل زندگی گلیزار را پیدا کرد و با اسلحه به او حمله ور شد.

دادستان پرونده را "ضرب و جرح عمدی" عنوان کرد، اما پس از اعتراض فعالان حقوق زنان، این نظر تغییر کرد

ابتدا، دادستانی برای حمله به گلیزار کارامان، کیفرخواستی با اتهام "ضرب و جرح عمدی همسر" صادر کرد و خواستار رسیدگی به پرونده در دادگاه جزایی ارگانی شد. اما وکلای مرکز حقوق زنان کانون وکلای دیاربکر به این تصمیم اعتراض کردند. آنها استدلال کردند که این حادثه "تلاش برای قتل" بوده و باید در دادگاه جنایی بررسی شود. اعتراض وکلا مؤثر واقع شد؛ در نتیجه، پرونده بازنگری شد و رسیدگی به آن در شعبه ۸ دادگاه جنایی دیاربکر آغاز گردید.

 

مجرم به ۱۸ سال زندان محکوم شد

در طول دادرسی، متهم ادعا کرد که تحریک شده است، و وکلایش نیز سعی در توجیه حمله داشتند. او در هر جلسه دادگاه تکرار می‌کرد: "پشیمانم، ای کاش این کار را نکرده بودم". در این مدت، گلیزار کارامان که همچنان تهدید می‌شد، با محافظت پلیس در دادگاه حاضر می‌شد.

در جلسه پایانی، متهم با ابراز پشیمانی و ادعای قربانی بودن، درخواست آزادی کرد. دادگاه ابتدا او را به اتهام "تلاش به قتل عمد" به حبس ابد محکوم کرد. سپس، با توجه به ناتمام ماندن عمل قتل، حکم را به ۱۵ سال کاهش داد. اما در نهایت، به دلیل اینکه جرم علیه همسر بوده، مجازات را به ۱۸ سال زندان افزایش داد.

 

"دو سال است که خواب راحت نداشته‌ام"

گلیزار کارامان در مصاحبه با خبرگزاری ما گفت: "با وجود تهدیدهای مداوم، صدور این حکم کمی به من آرامش داده است." او افزود که هدفش ساختن زندگی جدیدی با فرزندانش است و در تمام این مدت تنها خواستار اجرای عدالت بوده است.

گلیزار ادامه داد: "هر شب با ترس از آزادی او می‌خوابیدم، اما حالا وضعیتم بهتر شده. من شکنجه‌های زیادی را تحمل کردم و سختی‌های فراوانی کشیدم. در این مدت، انواع تهمت‌ها را به من زدند. تمام خواسته من فقط اجرای عدالت بود و هنوز هم هست. هیچ زنی سزاوار چنین رفتاری نیست."