مرکز خبر- امروز چهارشنبه ١٧ژوئیە(٢٧ تیرماه)، مصادف با سالگرد ۱۷ ژوئیه سال ۱۹۹۸ میلادی و تصویب اساسنامه رم یا معاهده مؤسس دیوان کیفری بین‌المللی است که به روز جهانی عدالت کیفری بین‌المللی نامگذاری شده است.

دیوان کیفری بین‌المللی (ICC) در تاریخ ١٧ ژوئیە ١٩٩٨ با هدف تحقق عدالت جهانی و محاکمه‌ی عاملان جنایت نسل‌کشی علیه بشریت تأسیس شد تا عاملان جنایات جنگی، جنایت علیه بشریت، نسل‌کشی و جنایت تجاوز را فارغ از سمت سیاسی آن‌ها در دولت‌های مختلف و بدون توجه به مقوله‌ی مصونیت‌های سیاسی مقامات، پای میز محاکمه کشانده و مجازات کند.

اساسنامه رم «جنایات کانونی» را به صورت زیر تبیین کرده است: نسل‌کشی (کشتار اعضای یک گروه ملی، اتنیکی، نژادی یا دینی با هدف نابودی کامل یا بخشی از آن گروه)، جنایت علیه بشریت (در اساس یعنی گسترش منظم نقض حقوق بشر، مانند ناپدید کردن اشخاص، تجاوز جنسی، کوچاندن اجباری، به بردگی کشاندن و شکنجه)، جنایت جنگی (نقض حقوق بین‌الملل انسانی و کاربرد جنگ‌افزار بیولوژیک، شکنجه، تجاوز یا بمباران عامدانه غیرنظامیان در یک منازعه مسلحانه)، جنایت تجاوز (جنگ تجاوزگرانه، محاصره و بمباران بنادر و سواحل و نیز گسیل باندهای مسلح به کشور دیگر).

علیرغم تأسیس این محکمه‌ بین‌المللی روزانه هزاران انسان بی‌گناه و غیرنظامی در کوردستان، ایران، افغانستان، فلسطین، سوریه، سودان، میانمار، اوکراین و کشورهای آفریقایی قربانی جنایات حکومت‌های سرمایه‌دار و استثمارگر می‌شوند و هر روز به بهانه‌های مختلفی اعدام و به قتل می‌رسند.

ترکیه به رهبری شخص رجب طیب اردوغان روزانه صدها نفر از خلق کورد را به بهانه‌‌های واهی مبارزه با تروریسم به قتل رسانده و علیه مبارزان راه آزادی از سلاح‌های ممنوعه‌ی شیمیایی استفاده می‌کند، این در حالی است که این کشور با حمایت از گروهک داعش، الفلیق الثالث، فرقه الحمزه، هیئت تحریرالشام، الجیش الوطنی السوری، الجبهه الشامیه، جیش السلام، فرقه السلطان مراد، لواء السلطان سلیمان شاه و... باعث ایجاد ناامنی در سوریه و عراق و اشغال مناطق شمال و شرق سوریه و آواره شدن میلیون‌ها نفر در مناطق امن شده است. سازمان‌های بین‌المللی و حقوق بشری همانند دیوان کیفری بین‌المللی علیرغم آگاهی از موضوع حمایت ترکیه از گروهک داعش که علیه اتنیک ایزدی و دیگر ملیت‌ها و اتنیک‌های ساکن سوریه و عراق نسل‌کشی انجام دادند و میلیون‌ها انسان بی‌گناه ربوده، به قتل رسیده و یا در گورهای دسته‌جمعی مدفون شدند، هیچ واکنشی نداشته و در مقابل اشغالگری ترکیه در باشور و روژآوای کوردستان سکوت اختیار کرده‌اند.

همچنین جامعه‌ی جهانی و سازمان‌های داعیه‌ی حقوق بشر به جای به محاکمه‌ طالبان که با حمایت کشورهای آمریکا و اروپایی، زمام کشور افغانستان را به دست گرفتند و زنان را تحت شدیدترین شکنجه‌ها و محرومیت‌ها قرار داده‌اند، به دنبال مشروعیت بخشیدن به این گروه بنیادگرا است و افراد این گروه در نشست‌های سازمان ملل حضور دارند.

همچنین مقامات جمهوری اسلامی که هر روز افراد زیادی را به بهانه‌های مختلفی از جمله «بغی، محاربه، مفسد فی‌الارض»، «مواد مخدر» و «قتل» به اعدام محکوم کرده و هزاران فرد بی‌گناه را در اعتراضات مختلف سال‌های ٨٨، ٩۶، ٩٨ و ١۴٠١ و کشتار دهه‌ی ۶٠ قتل‌عام کردند، آزادانه در نشست‌های سازمان ملل متحد و دیگر سازمان‌های بین‌المللی حضور می‌یابند و جنایتکارانی همچون حمید نوری و از اعضای هیئت مرگ که با شکایت خانواده‌های دادخواه قربانیان دهه‌ی ۶٠ در سوئد بازداشت و مورد محاکمه قرار گرفته و جنایات وی ثابت و به حبس ابد محکوم شد، با مبادله تحویل ایران داده می‌شود.

از تاریخ ٧ اکتبر و با شروع درگیری مابین گروه حماس و اسرائیل بیش از ٣٨ هزار شهروند غیرنظامی که بیشتر آنان را زنان و کودکان تشکیل داده‌اند، جان خود را از دست داده‌اند و سازمان‌های بین‌المللی و دادگاه لاهه و دیگر سازمان‌های داعیه‌ی حقوق بشر صرفاً به انتشار یک بیانیه و بدون اتخاذ موضع قاطع در برابر جنایات ارتش اسرائیل، نسبت به کشتار مردم تنها ابراز نگرانی می‌کنند.