گزارش کمیته‌ی هما بار دیگر بحثی را در مورد حقوق زنان برانگیخت که از افراد عادی گرفته تا افراد ممتازی که با آزار و اذیت جنسی در محل کار مواجه‌اند، گسترده بود. آزار و اذیت جنسی در محل کار همچنان یک موضوع فراگیر در سطح جهانی بوده و زنان صنایع و فرهنگ‌های مختلف را تحت تاثیر قرار می‌دهد. اخیراً سراسر هند، به ویژه کلکته که با حادثه‌ی وحشیانه‌ی تجاوز و قتل زن جوان پزشک متزلزل شده بود، با خشم و اعتراضات گسترده‌ای در سراسر کشور درگیر شد. قربانی در وضعیت وخیمی یافت شد و بر اثر جراحات جان خود را از دست داد. این امر نگرانی‌های فزاینده‌ای را در خصوص ایمنی زنان در محل کار برجسته کرد. همچنین به افزایش مطالبات مردم برای دستیابی به عدالت سریع، اجرای قوی‌ قانون و اجرای اقدامات حفاظتی برای زنان در محیط کار نیز منجر شده است.

گزارش کمیته‌ی هما شرایط کاری صنعت فیلم مالایالام را مورد بررسی قرار داد، این موضوع را به منصه‌ی ظهور رساند و نیاز فوری به تغییرات سیستمی را برجسته کرد. این کمیته که در سال ۲۰۱۷ و پس از حادثه‌ی جنجالی تجاوز جنسی بازیگر زن تشکیل شده بود، وظیفه‌ی رسیدگی به چالش‌های پیش روی زنان در صنعت فیلم مالایایی، به ویژه در خصوص آزار و اذیت و نابرابری جنسیتی را بر عهده گرفت. یافته‌های این گزارش موارد گسترده‌ای از آزار و اذیت جنسی، فقدان اقدامات ایمنی کافی و تفاوت‌های جنسیتی قابل‌توجه در محل کار را نشان داد. از جمله توصیه‌های این کمیته می‌توان به ایجاد کمیته‌ی شکایات داخلی (ICC)، برنامه‌های حساس‌سازی جنسیتی و معرفی چارچوب‌های قانونی قوی‌ برای حمایت از محیط کار ایمن‌تر و عادلانه‌تر اشاره کرد.

در واقع، پیامدهای گزارش کمیته‌ی Hema بسیار فراتر از صنعت فیلم مالایالام است. مسائلی که این کمیته کشف کرد با چالش‌های پیش‌روی زنان در بخش‌های مختلف سراسر هند، از فناوری اطلاعات و آموزش گرفته تا مراقبت‌های بهداشتی و محیط‌های شرکتی در ارتباط است. علی‌رغم حمایت‌های قانونی، از قبیل قانون آزار جنسی زنان در محل کار (پیشگیری، ممنوعیت و جبران خسارت) مصوب ۲۰۱۳، این قوانین به شکل کاملا ناسازگار و ناکارآمدی اجرا شده‌اند. موانع فرهنگی، عدم آگاهی و اجرای ناکافی اغلب کارایی این مقررات قانونی را تضعیف کرده‌اند. مطالعات موردی در صنایع مختلف، سوابق مختلفی از موفقیت و شکست را در اجرای این حمایت‌ها نشان داده است و این در حالیست که بسیاری از محل‌های کار هنوز در تلاش برای ایجاد یک محیط امن برای زنان هستند.

انفعال دولت کرالا در پنج سال گذشته در مورد یافته‌ها و توصیه‌های گزارش کمیته‌‌ی هما نمونه‌ای آشکار از فقدان اراده‌ی سیاسی برای رسیدگی به مسائل ریشه‌دار در صنعت فیلم مالایالام است. این گزارش که در سال ۲۰۱۹ ارائه شد، آزار و اذیت جنسی گسترده ای را که زنان در این صنعت با آن مواجه می شوند روشن کرد و حتی در میان اشکال مختلف زوال اخلاقی از وجود یک راکت مواد مخدر که در پشت صحنه فعالیت می‌کرد نیز، پرده برداری کرد. علی‌رغم این یافته‌های نگران‌کننده، دولت هنوز نتوانسته است هیچ اقدام اساسی‌ای برای حمایت از زنان یا از بین بردن شبکه‌های جنایتکار در صنعت اجرا کند. این بی‌توجهی مداوم بر بی‌تفاوتی نگران‌کننده نسبت به امنیت و عدالت زنان، و همچنین بی‌میلی آشکار برای رویارویی با چهره‌های قدرتمند در صنعت، تأکید می‌کند. فقدان اقدام قاطع، نه تنها مجرمان را جسور می‌کند، بلکه کسانی را که برای یک محل کار امن‌تر و عادلانه‌تر می‌جنگند، دلسرد می‌کند. به طور کلی، این گزارش خواستار مداخله‌ی فوری و شفافیت مقامات برای بازگرداندن ایمان به سیستم بود.

از منظری وسیع‌تر، وقتی صحبت از قوه‌ی قضاییه می‌شود،  چندین قضاوت تاریخی تمایل نگران‌کننده‌‌ی قاضیان را برای تضعیف حقوق و حیثیت زنان به‌ویژه در موارد تجاوز جنسی و تجاوز نشان داده‌اند. اخیراً، اظهارات دادگاه عالی کارناتاکا در فیلم The State v Shri Rakesh B حتی رفتار قربانی را به جای مجرم در اولویت بررسی قرار داد. مواردی مانند قضاوت‌های موهیت سابهاش چاوان علیه ایالت ماهاراشترا، که در آن به متهم توصیه شد با قربانی خردسال ازدواج کند. چنین احکامی کلیشه‌های مضر را تداوم می‌بخشد. رای دادگاه عالی دهلی در مورد ایالت علیه محمود فاروقی، با بیان این که پاسخ "نه ضعیف" می تواند متضمن پاسخ "بله" باشد، نارضایتی بیشتری به همراه داشت. چنین قضاوت‌هایی نه تنها اعتماد به سیستم حقوقی را از بین می‌برد، بلکه نیاز فوری به اصلاحات قضایی که عدالت و 

برابری را بر دیدگاه‌های منسوخ و زن ستیز اولویت می‌دهد، برجسته می‌کند.

علاوه‌بر "سیستم‌های" متشکل از کارمندان عمومی؛ دادگاه‌ها، سازمان‌ها و نهادهای صنعتی نیز نقشی اساسی در رسیدگی به این مسائل دارند. اقدامات پیشگیرانه‌ای مانند اجرای برنامه‌های آموزشی، کمپین‌های آگاهی و سیاست‌های سختگیرانه‌ی ضد آزار و اذیت برای ایجاد فرهنگ ایمنی و احترام بین جنسیت‌ها بسیار ضروری است. مهمتر از همه، تقویت ایمنی محل کار برای زنان از طریق ترکیبی از سیاست، تعهد سازمانی و تغییرات فرهنگی بسیار مهم است. توصیه‌هایی از قبیل تقویت ICC، انجام ممیزی‌های منظم و اعمال مجازات‌های سختگیرانه برای عدم‌انطباق در این دسته قرار می‌گیرند.

 به همان اندازه، یک تغییر فرهنگی لازم است. تغییری که گزارش آزار و اذیت را تشویق کند، از قربانیان حمایت کند و محیطی با تحمل صفر ایجاد کند. رسانه‌ها و گفتمان عمومی نیز باید ادراکات را شکل دهند و محل کاری ایمن‌تر به وجود آوردند. پرداختن به آزار جنسی نیازمند رویکردی جامع است که تلاش‌های قانونی، سازمانی و فرهنگی را ترکیب می‌کند تا اطمینان حاصل شود که تک‌تک زنان می‌توانند در محیط‌هایی عاری از ترس و تبعیض در آن مشغول به کار شوند.
 به خاطر داشته باشید که "روزی که یک زن بتواند آزادانه در جاده‌های شب راه برود، آن روز می‌توانیم بگوییم که هند به استقلال واقعی دست یافته است".

نبیل کولوثومتودی منشی پارلمانی یک نماینده‌ی مجلس لوک سبها و دانش‌آموخته‌ی دانشکده حقوق دانشگاه دهلی است.