مرکز خبر- امروز، شنبه ۱۵ فوریه، در سالروز توطئه‌ی بین‌المللی علیه رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان، که در سال ۱۹۹۹ ربوده شد و به زندان امرالی منتقل گردید، خیابان‌های استراسبورگ شاهد راهپیمایی گسترده‌ای بودند. این تجمع با حضور هزاران نفر از کوردها از سراسر کوردستان و حامیان آن‌ها برگزار شد؛ مردمی که با شعارها و پرچم‌هایشان، آزادی فیزیکی رهبرشان را خواستار شدند.

در جریان این راهپیمایی، نامه‌ای از وریشه مرادی، زندانی سیاسی در اوین، قرائت شد. او در این نامه، ضمن محکوم کردن این توطئه‌ی بین‌المللی، بر ادامه‌ی مبارزه برای آزادی  فیزیکی رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان و تحقق آرمان‌های او تأکید کرد.

 

متن نامه به شرح زیر است:

از پشت دیوارهای زندان اوین، برای تمامی آزادی‌خواهان!

بیست و ششمین سالگرد توطئه بین‌المللی علیه رهبرآپو را قاطعانه محکوم می‌کنم؛ توطئه‌ای که با هدف تضعیف رهبر آپو و در هم شکستن اراده‌ی خلق کورد طراحی شده بود، به شکست انجامید. تنها "جرم" رهبر آپو، بنیان‌گذاری زیستی آزاد برای فرد، جامعه و تمامی آزادی‌خواهان جهان بود. او به درکی نوین از خود، زندگی و آزادی دست یافت و این اندیشه را به جهانیان عرضه کرد؛ اندیشه‌ای که همچنان در مسیر تحقق گام برمی‌دارد. از همین رو، او به رهبر همه‌ی ملت‌های ستمدیده‌ی جهان بدل شد؛ نمادی از استمرار جستجوی حقیقت در طول تاریخ بشر.

رهبر آپو، با همان روش مبارزاتی که در پیش گرفته بود، در برابر انزوای مطلق زندان نیز ایستادگی کرد و همچنان به انجام رسالت بزرگ خود پایبند ماند. توطئه‌گران گمان می‌کردند که دیوارهای امرالی می‌توانند شعله‌ی اندیشه‌ی آزاد را خاموش کنند، اما او در همان سلول، حقیقت را از نو تعریف کرد و گفت: «زندگی‌ای که در زنجیر سرکوب و در بند تاریکی باشد، چیزی جز مرگی خاموش نیست؛ خیانتی که بر پیکره‌ی آن روا داشته‌اند!»

با پایبندی به اصول اخلاقی و خودشناسی، او در جزیره امرالی پارادایمی نو بنیان نهاد که چراغ راهی تازه در مبارزاتش شد؛ تلاشی بی‌وقفه برای ساختن کوردستان، خاورمیانه و جهانی آزاد. با اندیشه‌های علمی، فلسفی، اخلاقی و زیبایی‌شناختی، نه‌تنها رهبر که هم‌قدم و همراه ما در مسیر زندگی و مبارزه بود. او به ما آموخت که درک هویت، جوهره‌ی خویش و خودآگاهی، خود یک مبارزه است. با اراده‌ای استوار، نبردی بی‌امان علیه مردسالاری آغاز کرد و بنیان‌های ایدئولوژی آزادی زنان را پی‌ریزی نمود. انقلاب روزمره‌ای که در دل زندان شکل گرفت، حیاتی نو آفرید و زندان انفرادی امرالی که روزگاری نماد خاموشی و مرگ بود، به گهواره‌ای برای زندگی بدل شد.

من یکی از میلیون‌ها نفری هستم که روزی با پرسش «من کیستم؟» روبه‌رو شدم و پاسخش را در اندیشه‌ها و فلسفه‌ی رهبر آپو یافتم. در مسیر او، به تاریکی ذهنیت‌های مستبد و سلطه‌گر نه گفتیم! با آگاهی از کسی که به بهای جانش در برابر حاکمیت ایستاد، راه مبارزه را برای درک ژرفای «زن، زندگی، آزادی» برگزیدم، و اکنون با حکم اعدام مواجه‌ام. دولت-ملت برای بقای خود، جز سرکوب، شکنجه، زندان و مرگ راهی نمی‌شناسد، اما برای ما تنها یک مسیر وجود دارد: ایستادگی، مبارزه، و ادامه‌ی راه.

بر دیوار حجره‌ام نوشتم: «این اتاق، زندگی است، نه چاه مرگ!» اما نگهبانان زندان به محض دیدن آن، با شتاب پاکش کردند. غافل از آن‌که چهل سال پیش، در دل دیوارهای سرد زندان شهر آمد، رفقایم نوشتند: «مقاومت زندگی است» و هیچ دستی نتوانست آن را محو کند. آنان نمی‌دانستند که رهبرم، ۲۶ سال است که از سیاه‌چال امرالی، اتاقی برای زندگی ساخته است. نمی‌دانستند که زینب جلالیان ۱۷ سال است که با همان فلسفه مقاومت می‌کند. آنان نمی‌دانستند که من و همراهانم در زندان، شاگردان این مکتب هستیم و دیوارهای اوین هرگز نمی‌توانند راه ما را به‌سوی آزادی سد کنند.

ما، زندانیانی که در برابر حکم اعدام ایستاده‌ایم، این سیستم توطئه‌گر را محکوم می‌کنیم. همان‌گونه که زینب جلالیان در نامه‌اش نوشت: «آن روز که زنجیرهای حصر از دستان رهبرمان فرو ریزد، روز آزادی همه زندانیان خواهد بود.» از پشت دیوارهای بلند اوین، همه آزادی‌خواهان، صدای آزادی رهبر آپو را فریاد می‌زنند، چراکه رهایی او سرآغاز فصلی نوین، طلیعه‌ای از زندگی تازه خواهد بود. امید داریم که با آزادی او، راهی برای حل بحران‌های خاورمیانه گشوده شود و انقلاب «زن، زندگی، آزادی» در سراسر جهان طنین‌انداز گردد. تا آن روز، ما به پیمان خویش وفادار خواهیم ماند و مبارزه را ادامه خواهیم داد.

مرگ بر توطئه‌گری!

مقاومت زندگی است!

زن، زندگی، آزادی!

زنده باد رهبر آپو!

فوریه ۲۰۲۴ (بهمن ۱۴۰۳)

وریشه مرادی