لارا گوهری

مهاباد-پنجشنبه ۱۰ فروردین "روز شهدای کوردستان" و سالگرد اعدام قاضی محمد، سیف قاضی و صدر قاضی به دستور حکومت پهلوی در سال ۱۹۴۷ بود، به همین مناسبت مردم مهاباد و سایر شهرهای کوردستان بر مزار این سه شخص حضور پیدا کرده و در پی فراخوان‌هایی برای این روز مهاباد به عنوان یک قطب اتحاد، پذیرای عدەی زیادی از مردم مهاباد و خانوادەی شهیدان از شهر بوکان و پیرانشهر بود.

 

«کسی حتی حق نداشت برایشان مجلس ختم بگیرد اما تمام خانه‌ها مجلس ختم او بر‌پا بود»

زلیخا شیخه یک زن مسن است که روز مرگ قاضی محمد و همراهانش را به یاد دارد. او می گوید: «دقیقا مثل چند ماهه پیش که مردم اگر از خانه بیرون می‌رفتند تیر می‌خوردند آن روز هم همانطور بود. صبح زود صدای فریاد و شیون بلند شد اما هیچ کس نمی‌توانست بیرون برود حتی نمی‌توانستند گریه کنند چون اگر صدایی می‌آمد اعضای خانه را می‌بردند. قاضی‌ها را اعدام کرده بودند و پیکرشان را در چوارچرا برای بازدید عموم گذاشته بودند. کسی حتی حق نداشت پایینشان بیاورد یا برایش مجلس ختم بگیرد اما تمام خانه‌ها مجلس ختم او بر‌پا بود».

در اطراف مقبره‌ی قاضی در خیابان جام جم مهاباد یک ماشین بدون پلاک برای شناسایی کسانی که بر مزار اوحضور پیدا کرده‌اند حضور داشته است و همچنین در ورودی نیز در تمام مدت روز باز نبوده با این وجود برخی از جوانان با بالا رفتن از دیوار در آنجا حضور پیدا کردند. اطراف باغ فردوس مهاباد نیز از صبح پنجشنبه در هر دو طرف ماشین‌های بدون پلاک و با پلاک شخصی برای عکس گرفتن و شناسایی حاضرین مستقر بوده‌اند و گشت‌های پلیس و نیروهای بسیج در خیابان‌های اطراف حضور فعال داشتەاند.

با وجود تدابیر امنیتی و تهدید مکرر مادران قیام ژینا برای عدم برگزاری مراسمات و اجتماعات بر مزار جانباختگان این قیام، عصر پنجشنبە عطر انقلاب ژینا از آغوش لبریز از اندوه و مقاومت این مادران نشئت گرفته بود.

 

«نه پهلوی نه جمهوری اسلامی و نه هیچ دیکتاتوری نمی‌تواند مانع حق خواهی ما شود»

سنوبر شکری از حاضرین مراسم می‌گوید: «برای گرامیداشت یاد تمام شهدای کوردستان در تمام نقاط کوردستان از مهاباد تا آمد و کوبانی و هولیر امروز بر مزار جانباختگان انقلاب ژینا حاضر شدم. خانوادەی این شهیدان نباید احساس کنند تنها هستند چون‌ تمام ما یک درد و یک هدف مشترک داریم. اگر تمام خانوادەهای کوردستان را بگردید حتما در هر خانواده یک شهید وجود دارد. من هم از دیدن پدربزرگ و عمو محروم شدم چون سپاه پاسداران جنایتکار آن‌ها را از ما گرفتند من هرگز آن‌ها را ندیدەام اما چنان خشمی در دل دارم که تمام عمر خود را در نبرد مبارزه می‌گذرانم. نه پهلوی نه جمهوری اسلامی و نه هیچ دیکتاتوری نمی‌تواند مانع حق خواهی ما شود. تمام شهدای کوردستان خویشاوندان من هستند و امروز هم دقیقا برای نشان دادن اتحادم اینجا هستم».

صدف فهیمی از اعتراضات مراسم می گوید: قبر شهیدان با توری قرمز و پرچم کوردستان و عکس پیشوا قاضی مزین شده بود و جمعیت حاضر اکثرا با لباس کوردی و جامانه آنجا آمده بودند.

چیزی که‌ برای من جالب بود این بود که از بوکان و پیرانشهر خانوادەی شهیدان آمده بودند تا در کنار هم باشند. مادر کاروان قادر شکری هم آنجا بود. پس از آنکه آمد تک تک مادران و همسران شهدای مهاباد او را در آغوش کشیدند. او بر مزار شهیدان حاضر شده و همچون رهبری دلیر سخنرانی می‌کرد. او گفت: از پیرانشهر به مهاباد آمدەام تا بر مزار عزیزانتان در کنارتان باشم. آمدن من از پیرانشهر به مهاباد به این معناست که ما باید پشت هم باشیم و با هم متحد باشیم، این دیدارها چه در شهر پیرانشهر و چه در شهر بوکان و یا هر شهر دیگری باشد باید ما کنار هم بر مزار شهیدانمان گرد هم آییم چرا که ما  همه‌ی خانوادەی شهیدان، یک هدف مشترک داریم و آن گرفتن انتقام خون جوانان و فرزندانمان است. ما باید راهشان را ادامه دهیم و اجازه ندهیم خونشان پایمال شود .به امید آزادی،شهید نمی‌میرد.

بعد از حرف‌های مادر کاروان مردم شعار شهید نمی‌میرد سر دادن و سرود ای رقیب خوانده شد. فریاد‌های سرود و شعار انقلاب به دست زنانی بود که شکوهشان خامنه‌ای را هیچ نشان داد و این شکوه و رهبری چندین ماه است که اتحاد مردم را قوی‌تر و قوی‌تر می‌کند.

مردم با همراهی هم شعارهای اعتراضی سر دادند و سرودهای حماسی را با دست زدن و صدایی متحد زمزمه کردیم. پرچم کوردستان را برافراشتیم و فریاد زدیم (زن،زندگی،آزادی).

مردم تمام کوردستان روز پنجشنە بر برای گرامیداشت جانباختگان راه آزادی در سایر شهر و روستاها نیز بر مزارشان حاضر شده و با این جانباختگان تجدید عهد نمودند. همچنین مادر و دختر "سمکو مولودی" به بوکان رفته و با گلباران مزار جانباختگان قیام ژینا همبستگی خود را با بازماندگان آنان نشان دادند.