سورگل شیخو

زرگان – شمال و شرق سوریه نه تنها به دلیل تنوع فرهنگی و زبانی شناخته شده است، بلکه به مکانی برای زنانی تبدیل شده که در جستجوی آرامش، امنیت و آزادی هستند. زنان با مشاهده این مسائل، به سیستم خودمدیریتی وارد شده و در ساختار آن نقش ایفا کرده و در پیشبرد آن نقش فعال دارند.

 

سماح حمادی کیست؟

سماح حمادی اهل استان حماه است و در سال ۱۹۸۵ متولد شده است. با آغاز ناآرامی‌های سوریه در سال ۲۰۱۲، راهی شمال و شرق سوریه می‌شود و در شهر زرگان مستقر می‌شود. پس از آغاز انقلاب ۱۹ جولای و آزادسازی شهر زرگان از دست رژیم بعث، سماح مسیری جدید در زندگی خود آغاز می‌کند و در ایجاد یک سیستم دموکراتیک که به آزادی زنان اولویت می‌دهد، مشارکت می‌کند. لازم به ذکر است که خانه سماح توسط دولت اشغالگر ترکیه بمباران شده است.

سماح حمادی در گفت‌وگو با خبرگزاری ما درباره مسیر زندگی خود پس از ناآرامی‌های سوریه می‌گوید.

 

از استان حماه تا جستجوی آزادی و شناخت رهبر اوجالان

سماح حمادی با بیان اینکه زمانی که وارد شمال و شرق سوریه شد، گروه‌های مزدور جبهه النصره بر این منطقه حاکم بودند، گفت: «پس از مدتی، اداره خودمدیریتی تأسیس شد و من از همان ابتدا در روند ایجاد آن مشارکت داشتم. دلیل اصلی که باعث شد در این مسیر بمانم این بود که کتاب‌های زیادی از رهبر عبدالله اوجالان را خوانده بودم و توانستم به افکار و دیدگاه‌های او ایمان بیاورم. چیزی که در بسیاری از کتاب‌هایش توجه مرا جلب کرد، تأکید بر رهبری دموکراتیک، زندگی مشترک، و برابری میان زن و مرد بود. به همین دلیل، من خودم را به این مسیر متعهد دانستم و تصمیم گرفتم راه متفاوتی را برای خود انتخاب کنم.»

 

۱۲ سال مبارزه

سماح حمادی با اشاره به اینکه اولین بار فعالیت‌های خود را از خانه زنان آغاز کرده است، در ادامه توضیح داد: «در ابتدا، با اشتیاق زیادی در خانه زن فعالیت کردم. این کار برای من تأثیرگذار و سرشار از محبت و احساس خوشایند بود. سپس، پس از یک سال، در حوزه قضایی برای دیوان عدالت انتخاب شدم و نزدیک به دو سال به عنوان قاضی در آنجا کار کردم. بعد از آن، شورای شهر زرگان تشکیل شد و من نیز از طریق انتخابات وارد این شورا شدم. اکنون نزدیک به ۹ سال است که در شورای شهر زرگان فعالیت دارم.»

 

«اگر رژیم بعث سیستم ما را می‌پذیرفت، وضعیت سوریه امروز اینگونه نبود»

سماح حمادی درباره تحولاتی که در سوریه رخ داده است، گفت: «سوریه از مراحل بسیار سختی عبور کرده است. سیستم ملت دموکراتیک و اداره خودمدیریتی ما نیز با حملات گسترده‌ای از سوی نیروهای مختلف مواجه شده است. در رأس این حملات، رژیم سوریه و دولت ترکیه قرار داشتند، اما بسیاری از دولت‌های دیگر نیز به‌صورت پنهانی به سیستم و پروژه ما حمله کردند. دلیل آن هم این است که پروژه ما یک پروژه موفق است و همبستگی ملت‌ها را نمایندگی می‌کند. از نگاه من، اگر رژیم فاسد سوریه، سیستم خودمدیریتی را به رسمیت شناخته بود و آن را به‌عنوان یک الگو می‌پذیرفت، امروز سوریه در چنین وضعیتی قرار نداشت.»

«اما پروژه ما، علیرغم تمام حملات از هر چهار طرف، همچنان پابرجاست، زیرا یک پروژه موفق در سطح جهانی است. من موفقیت آن را تنها به محدوده خاورمیانه محدود نمی‌کنم. پروژه ما مسیر را برای مذاکرات میان ما، دولت‌ها و ملت‌های آزادی‌خواه باز کرده است. ملت‌ها به این واقعیت پی بردند که پروژه دموکراتیک ما، عامل شکست سیستم‌های سرکوبگر است، زیرا درون آن آزادی، دموکراسی و زندگی مشترک جای دارد. من هیچگاه خود را از این سرزمین جدا ندیدم، و مردمی که در اینجا زندگی می‌کنند نیز هرگز به من احساس غریبی ندادند. همانند هر شهروندی، من نیز امروز صاحب حقوق خود هستم و در چارچوب این سیستم تلاش می‌کنم.»

 

«من اینجا احساس کردم واقعاً یک زن هستم، و افرادی هستند که سخنان من را بشنوند»

 سماح با بیان اینکە سماحی که امروز در شمال و شرق سوریه حضور دارد با سماحی که در حماه زندگی می‌کرد، تفاوت دارد، شخصیت جدید خود را اینگونه توصیف کرد: «در حماه، زنان هیچ نقشی نداشتند؛ نه در عرصه مدیریتی، نه در حوزه نظامی و نه در نهادها و سازمان‌ها. آن‌ها نمی‌توانستند خود را ابراز کنند و حقوقشان از آن‌ها سلب شده بود، به طوری که زن بدون حقوق و بدون نقش باقی می‌ماند. من دیگر آن سماح گذشته نیستم. امروز با اطمینان می‌توانم بگویم که زمانی که مبارزه‌ام را آغاز کردم، تازه احساس کردم که واقعاً یک زن هستم. پیشتر، ما حتی اجازه بیان یک کلمه را هم نداشتیم، اما اکنون می‌توانیم نظرات خود را بیان کنیم و افرادی هستند که به زنان گوش می‌دهند. این تفاوتی بزرگ است.»

«رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان می‌گوید: مردان از قدرتمند شدن زنان می‌ترسند، زیرا نمی‌توانند بر آن‌ها سلطه داشته باشند. در منطقه‌ای که قبلاً در آن زندگی می‌کردم، یعنی در حماه، این گفته‌ی رهبر آپو را به‌خوبی می‌توان درک کرد، زیرا واقعیت این است که مردان از زنان قوی می‌ترسند. تنها نقشی که برای زنان قائل بودند، نگهداری از کودکان در چهار دیواری خانه بود. خارج از این چارچوب، هیچ نقشی برای زنان پذیرفته نمی‌شد. به همین دلیل است که به این تفاوت اشاره می‌کنم: تفاوت میان زندگی در یک سیستم سرمایه‌داری و یک سیستم دموکراتیک که رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان آن را ترسیم کرده است. در این سیستم، من توانستم خود را بسازم، جایگاه خود را پیدا کنم و به یک پیرو اندیشه‌های رهبر اوجالان تبدیل شوم.»

 

«اگر قدرت آن را داشتم، سیستم ملت دموکراتیک را در حماه ایجاد می‌کردم»

سماح حمادی گفت: اگر قدرت آن را داشتم، سیستم حودمدیریتی دموکراتیک شمال و شرق سوریه را در استان حماه ایجاد می‌کردم. وی در ادامه افزود: «من تأثیر زیادی از وضعیت زنان در آنجا گرفته‌ام، زیرا در استان ما هیچ چیزی به نام حقوق زنان وجود ندارد. آرزوهای من موفقیت سیستم ملت دموکراتیک، موفقیت انقلاب زنان و رسیدن به صلح پایدار در منطقه‌ی شمال و شرق سوریه است. برای زنانی که در این سرزمین زندگی می‌کنند، این تنها یک تفاوت نیست، بلکه منبع قدرت و رهبری است. چیزی که باعث شد من سماح گذشته را تغییر دهم؛ حضور من در جنبش زنان و سیستم خودمدیریتی بود. چون قدرت در اینجا به زنان داده شده است، بنابراین من شخصیت خود را بازسازی کرده‌ام، زیرا سیستم ملت دموکراتیک برای زنان هم قدرت و هم راهنما است. من سماح گذشته را تغییر داده‌ام و اکنون می‌خواهم نقش و آثار خود را در انقلاب به نمایش بگذارم.»

 

«بریتان برای من یک سمبل است»

سماح حمادی در مورد لحظاتی که احساس ضعف می‌کند و اینکه چه چیزی او را قدرتمند می‌کند، گفت: «من سختی‌های زیادری را تحمل کرده‌ام، تا جایی که امروز به عنوان یک زن، احساس قدرت می‌کنم. زمانی که احساس ضعف می‌کنم، به زنانی که قوی‌تر از من هستند نگاه می‌کنم و از آن‌ها نیرو می‌گیرم. من از شهیدان زن که بیشترین تأثیر را بر من گذاشته‌اند، الهام می‌گیرم. شهید بریتان (گلناز کاراتاش) سمبل من است. بریتان به من آموخت که چگونه زنان باید قدرتمند باشند، چگونه نباید تحت سلطه مردان قرار گرفت. او جان خود را فدای این ایده کرد که زن نباید تسلیم شود. من به بریتان افتخار می‌کنم و او را نماد خود می‌بینم. او و دیدگاه‌هایش در مورد زنان برای من دو منبع قدرت هستند. من به زنانی که در شخصیت خود احساس ضعف می‌کنند، می‌گویم که باید تلاش کنند تا قوی‌تر شوند و به زنان دیگر نگاه کنند و از آن‌ها قدرت بگیرند، زیرا آنها در زندگی خود تجربیات زیادی دارند.»

 

«زنانی که در سوریه به قدرت رسیده‌اند، دارای همان تفکر مردسالار و سرمایه‌داری هستند»

سماح حمادی وضعیت سوریه را خطرناک عنوان کرد و گفت: «پس از سقوط اسد و ورود گروە تحریر الشام به سوریه و حاکمیت آن، سوریه به سوی وضعیت دشوارتر و خطرناکی پیش می‌رود. زیرا اکنون حملات علیه اتنیک‌ها در حال شکل‌گیری است، حقوق و وجود دیگر ملت‌ها به رسمیت شناخته نمی‌شود و یک حرکت نژادپرستانه در حال ظهور است. تلاش‌هایی برای ایجاد یک دولت اسلامی در سوریه در حال انجام است، اما باید مراقب باشیم که این تلاش‌ها به نتیجه نرسد و از سرکوب‌ها جلوگیری شود. برای موفقیت دولت جدید سوریه، لازم است که همه ملت‌ها به رسمیت شناخته شوند و پذیرش کلیه گروه‌ها در دستور کار قرار گیرد. اما بیش از هر چیز، تهدیدی که متوجه زنان و حقوق آنان است، همچنان وجود دارد.»

سماح حمادی در مورد وضعیت زنان در شمال و شرق سوریه و تهدیدات علیه آن‌ها گفت: «در شمال و شرق سوریه صدای زنان شنیده می‌شود و آن‌ها می‌توانند خواسته‌های خود را به زبان بیاورند، اما در استان‌ها و دیگر مناطق این صدا بسیار کم است. آنچه که زنان سوری خواهان آن هستند این است که صدای خود را بلند کنند. اگر صدای خود را بلند نکنند، صدایشان شنیده نخواهد شد و همیشه در زیر سلطه باقی خواهند ماند. در آن صورت، حتی در قانون جدید هم از آن‌ها حمایت نخواهد شد و حقوقشان از بین خواهد رفت. زنانی که اکنون توسط جبهه تحریر شام به قدرت رسیده‌اند، تحت تأثیر ذهنیت مردسالارانه و سیستم سرمایه‌داری قرار دارند. این تهدید بیشتری برای زنان ایجاد می‌کند.»

 

«تروریسم در حال گسترش است و ریشه تروریست‌ها به درستی شناسایی نمی‌شود»

سماح حمادی با اعلام این پیام افزود: «امیدوارم زنان جهان از زنان سوریه حمایت کنند، چون ما می‌بینیم که سوریه به سوی وضعیت مشابه افغانستان پیش می‌رود. تروریسم هر روز بیشتر و بیشتر گسترش می‌یابد و نمی‌توان فهمید که این تروریست‌ها از کدام کشور آمده‌اند. من این را به خوبی می‌دانم که اگر زنان در داخل مناطق محافظت شده نتوانند حمایت شوند، نمی‌توانند صدای خود را بلند کنند. باید قوی باشند، زیرا اکنون زمان بلند کردن صدای خود است.»

 

حملات ترکیه و نقض حقوق زنان و کودکان

سماح حمادی در پایان سخنان خود در مورد وضعیت شهر زرگان و حملات ترکیه گفت: «ما در اینجا در شهر زرگان در برابر اشغالگری ترکیه و حملات مداوم آن‌ها، مقاومتی بی‌نظیر را پیش می‌بریم و صدای اعتراضمان را بلند می‌کنیم. ما از سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر می‌خواهیم که نقض‌ها و تخلفات دولت اشغالگر ترکیه علیه غیرنظامیان را ببینند، به ویژه حملاتی که علیه غیرنظامیان در منطقه سد تشرین انجام شده است. کدام وجدان انسانی اجازه می‌دهد که کودکی ٧ ماهه، مادر و پدرش را در بمباران‌های ترکیه جان خود را از دست بدهد و یتیم شود؟ آیا سازمان‌های حقوق بشر این ظلم‌ها را نمی‌بینند؟ من از همه می‌خواهم که به اعتراضات علیه حملات ترکیه به شمال و شرق سوریه بپیوندند. حقوق زنان و کودکان مورد تجاوز قرار گرفته، اما دولت‌ها چشم‌های خود را بسته و نظاره‌گر هستند.»