مهوش ثابت و فریبا کمالآبادی: «تجربهی جهانی دموکراسی و احترام به منشور جهانی حقوق بشر را به کار بگیریم»
مهوش ثابت و فریبا کمالآبادی دو زندانی عقیدتی محبوس در زندان در پنل دوم همایش مجازی «گفتوگو برای نجات ایران» با انتشار پیامی به همهی کشورهای جهان بر پایهی احترام متقابل و حفظ تمامیت ارضی کشورها را لازمهی پیشرفا عنوان کردند.

مرکز خبر- روز جمعه ۱ اردیبهشتماه، مهوش ثابت و فریبا کمالآبادی فعالین مدنی و دو زندانی عقیدتی محبوس در زندان در پنل دوم همایش مجازی «گفتوگو برای نجات ایران» با انتشار پیامی ضمن اشاره به اینکه سیاستهای نادرست حکومت جمهوری اسلامی جامعه را در پرتگاه سقوط اخلاقی قرار داده است، گفتند که مردم به ستوه آمده راهی جز اعتراض نمییابند، زیرا همهی راههای دیگر را قبلاً آزموده و از آنها مأیوس شدهاند و به کارگیری تجربهی جهانی دموکراسی و احترام به منشور جهانی حقوق بشر و همزیستی مسالمتآمیز با همهی کشورهای جهان بر پایهی احترام متقابل و حفظ تمامیت ارضی کشورها لازمهی پیشرفت همه جانبهی کشورها عنوان کردند.
متن کامل پیام مهوش ثابت و فریبا کمالآبادی به شرح زیر است:
پیداست که شما هموطنان گرانقدر عزم خود را برای عزت و آبادانی کشور عزیزمان جزم نمودهاید. از تفرقه و تجزیه و مصلحتجویی شخصی و نزاع بر سر قدرت که مشخصهی دوران طفولیت جامعه است عبور کرده، به وحدت در عین تنوع و کثرت روی آوردهاید. مشخصهی برجستهی این مرحله از کمال، مشورت و تبادل آرای گسترده و گذار از ایدهی خشونت و تخریب و جستجوی تدابیر علمی و اخلاقی است.
کشور عزیز ما هم اکنون با معضلات گسترده و پیچیدهی اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، تربیتی، سیاسی، اخلاقی و ... روبروست. در سرزمینی چنین غنی، چنین فقر عنان گسیخته، محرومیت گسترده، تورم و رکود، آلودگی هوا و نابودی محیط زیست، اختلاف فاحش طبقاتی و ... به هیچ وجه قابل توجیه نیست. تعصب و تبعیض، دامنگیر همهی مردم از هر جنس و اتنیک و هر زبان و دین و مذهب گشته است.
زنان پرتوان ایران، بار سنگینتری از تبعیضات مضاعف را بر دوش کشیدهاند و جوانان پرشور و خلاق، شرایط مناسب برای کار و تولید و زندگی سازنده و شاد برای خود نمییابند. آنان به ناچار به طور روز افزونی به مهاجرت از ایران روی میآورند و آنان که چنین توان و امکاناتی ندارند، کثیری در خود فرو رفته به بیماری انزوا و بیتفاوتی مبتلا و یا به اعتیاد و فساد کشیده میشوند، چرا که فقر، مادر فساد است.
دوستان عزیز، هر چند ما در ۱۵ سال گذشته نزدیک به ۱۱ سال را به صرف اعتقادات خود در زندان بودهایم اما در اثر همزیستی با گروههای مختلف زنان این سرزمین در زندانهای مختلف به روشنی دریافتهایم که جامعهی ما در پرتگاه سقوط اخلاقی قرار دارد. بحرانهای اجتماعی روز به روز گستردهتر و عمیقتر میشود و ویرانی بیشتری به بار میآورد. اتخاذ سیاستهای نادرست، رواج فساد و فحشا و گسترش فقر و محرومیت و تنزل تأسفبار اخلاق را در پی داشته است. مردم به ستوه آمده راهی جز اعتراض برای خود نمییابند زیرا همهی راههای دیگر را قبلاً آزموده و از آنها مأیوس و دلزده گشتهاند.
اما در کنار همهی این نابسامانیها و محدودیت و محرومیتها، آگاهی عمومی ایرانیان به سطحی فراتر از همیشه ارتقا یافته است و به نوعی به وحدت آرا و نظرات و تا حدودی هماهنگی در روشها انجامیده است. شاهد آن، اعتراضات مختلفی است که اخیراً بر مبنای مطالبات روشن و حیاتی شکل گرفته است.
جامعهی مدنی قویتر از همیشه، مصمم به ایفای نقش خود در هر فرصت ممکن گشته. معلمان، کارگران و از همه گستردهتر زنان قیام نموده و در جنبش «زن، زندگی، آزادی» در ماههای اخیر نمود بیشتری داشته است.
اکنون اتنیک اهل سنت ایران با حمایت پیشوای روحانی خود از ایدهی برابری و برادری مذهبی و رفع تعصب و تبعیض و ایران برای همهی ایرانیان سخن میگویند. ایشان همچنین از حقوق هموطنان بهایی خود که ۴۴ سال است در معرض انواع تبعیضات و محرومیتها قرار دارند، دفاع کردهاند.
دوستان عزیز، سرزمین محبوب ما ایران واجد منابع غنی و سرشار طبیعی و انسانی کم نظیری در جهان است. تمسک همهی ما به اصول وحدتبخش و برابری انسانها و احترام به هویت فردی و حقوق انسانی همهی مردمان باید سرلوحهی اقدامات ما قرار گیرد. رفع هرگونه تعصب از جمله دینی و اتنیکی، تساوی حقوق زنان و مردان، اهتمام بیوقفه در امر تعلیم و تربیت مبتنی بر اصول پیشرفتهی علمی و اخلاقی، ارائهی فرصتهای برابر برای رشد و پیشرفت بدون هیچگونه تبعیض، تأمین امکانات ضروری توسعه برای همهی نقاط کشور با اولویت نقاط کم برخوردار و محروم نگاه داشته شده، ایجاد فرصتهای مناسب برای سرمایهگذاری و ایجاد کار و حمایت از جوانان در ایجاد مشاغل مولد همسو با سایر نقاط جهان، آزادی بیان و و عقیده، آزادی مطبوعات و گردش آزاد اطلاعات و بسیاری اصول دیگر را شایستهی اعتبار کامل در برنامههای توسعه و پیشرفت میدانیم.
به کارگیری تجربهی جهانی دموکراسی و احترام به منشور جهانی حقوق بشر و همزیستی مسالمتآمیز با همهی کشورهای جهان بر پایهی احترام متقابل و حفظ تمامیت ارضی کشورها لازمهی پیشرفت همه جانبهی کشورهاست.
ما به گوناگونیهای سرزمین بزرگ ایران و هموطنان عمیقأ احترام میگذاریم و این تنوع را در زیر خیمهی وحدتبخش سرزمینی خود ارج مینهیم و ایران بزرگ را همچون گلستانی با گلهای رنگارنگ میدانیم که این تنوع بر زیبایی گلستان میافزاید. خدمت به کشور نه فقط وظیفه، که حق همهی ماست. از راه دور دستهای شما را به گرمی میفشاریم و بهترین آرزوهای خود را تقدیم میداریم.