نوشته اگنس پدررو

 

دختر نوجوان نورما آندراد، در سال ۲۰۰۱ به قتل رسید، اما هیچ‌کس به پرونده‌ی او رسیدگی نکرد.
 او، علیرغم حملاتی که به زندگی‌‌اش می‌شود، همچنان در حال مبارزه با مصونیت از مجازات در موارد زن‌کشی در مکزیک هستند.

 آندراده در سفر خود به ژنو به خبرگزاری فرانسه گفت: «من ۶۳ سال دارم و چیزی که مرا در این مبارزه نگه می‌دارد و کمک می‌کند شجاعتم را حفظ کنم، احساس درماندگی از نداشتن چیزی است که مستحق آن هستم: عدالت.»

او در این شهر حضور پیدا کرد تا با نمایندگان سازمان ملل متحد، از جمله از دفتر حقوق بشر و زنان سازمان ملل، سازمان‌های غیردولتی و بنیادها ملاقات کند و خواستار توجه بین‌المللی بیشتر به نرخ بسیار بالای زن‌کشی در مکزیک شود.
او همچنین در حال ارائه‌ی مستندی از شرح مبارزات خود با نام «نورما... جستجویی برای عدالت» به تهیه‌کنندگی و کارگردانی بریژیت لئونی بود.
آندراد در فوریه‌ی ۲۰۰۱ پس از قتل دختر ۱۷ ساله‌اش لیلیا آلخاندرا گارسیا آندراده در سیوداد خوارز، شهری در مرز ایالات متحده که از سال ۱۹۹۳ هزاران زن و دختر در آن کشته شده‌اند، به یک فعال حقوق بشر تبدیل شد.
لیلیا آلخاندرا که جسدش هفت روز پس از ناپدیدشدنش پیدا شد، دو فرزند کوچک داشت که پس از مرگش، بزرگ کردنشان به آندراد سپرده شدند.

این مستند بر مبارزات بی‌امان آندراد در بیش از دو دهه در جستجوی عدالت برای مرگ دخترش و سایر قربانیان تمرکز می‌کند. او در این فرآیند با دو سوء‌قصد برای ترور خود روبرو می‌شود.
این فیلم همچنین بر آمار سرسام‌آور زن‌‌کشی در مکزیک متمرکز است، جایی که سازمان ملل تخمین می‌زند حدود ۱۰ زن در روز کشته می‌شوند.

«ما خواهان عدالت برای لیلیا الخاندرا و همه لیلیاهای مکزیک هستیم.»

این فعال گفت که هدف او: «اعلام خواسته‌های مردم در خصوص شکست‌های دولت مکزیک» است.
آندراد به طور خستگی‌ناپذیری بی‌نظمی‌ها، کوتاهی‌ها و سهل‌انگاری‌ها را در جریان تحقیقات زن‌کشی و همچنین فساد درون سیستم محکوم می‌کند.
و او برای اعطای وضعیت ویژه به بستگان قربانیان مبارزه می‌کند و از سیاست‌های عمومی، حمایت از کودکان یتیم‌شده توسط زن‌کشی را می‌خواهد.

آندراد گفت که با وجود ورود کلودیا شینبام، اولین رئیس‌جمهور زن مکزیک، که قول داده است با خشونت علیه زنان مبارزه کند و حقوق زنان را تقویت کند، چندان خوشبین نیست که اوضاع تغییر کند.
او گفت: «امیدوارم، اما نه زیاد.»
آندراده دلایل موجهی برای بدبینی دارد.
او ۲۳ سال منتظر بوده است تا شاهد پیشرفت در محاکمه‌ی قاتلان دخترش باشد.
دیوید پنا، یکی از وکلای او، گفت که آندراد که از عدم‌پیشرفت ناامید شده بود، شکایتی را به کمیسیون بین‌الملل حقوق بشر ارائه کرد و کمیسیون در سال ۲۰۲۲ به مکزیک دستور داد تا کارها را تسریع بخشد.
شکایت در مورد عدم‌اقدام مکزیک در این پرونده، امسال بدون هیچ پیشرفت محسوسی، به دادگاه بین‌الملل حقوق بشر منتقل شد، که قرار است جلسه استماع برگزار کند و حکم خود را سال آینده صادر کند.
آندراد افزود که طی سال‌ها، آزمایش‌های DNA ارتباط بین قتل لیلیا آلخاندرا و دیگر موارد زن‌کشی را مشخص کرده است.
در سال ۲۰۱۸: «دولت مکزیک اقرار کرد هر کاری که در طی این ۱۷ سال انجام شده بی‌فایده است.» 

او گفت مکزیک معتقد است فردی که اکنون بازداشت شده یکی از متجاوزان بوده است و تاکید کرد که هیچ مدرکی دال بر گناهکار بودن یا بی‌گناهی این مرد ندیده است.
آندراد در حالی که منتظر پیشبرد روند رسیدگی در مکزیک است، امیدوار است که پرونده در دادگاه بین‌الملل «به الگو تبدیل شود»، به‌ویژه از نظر حمایت از فعالان.
خود آندراد در اولین سوء‌قصد در سال ۲۰۱۱ در سیوداد خوارز چندین بار مورد اصابت گلوله قرار گرفت و مجبور شد به پایتخت مکزیک نقل مکان کند، جایی که در سال ۲۰۱۲ دوباره مورد حمله قرار گرفت، این بار توسط مردی با چاقو.

او در حال حاضر اقدامات حفاظتی در محل دارد.
آندراد گفت که این حملات می‌تواند: «از گروه‌ها یا مقامات ایالت چیهواهوا نشات گرفته باشد که می‌خواهند ما را ساکت کنند.»
او اعتراف کرد: «اگر بگویم نمی‌ترسم، دروغ گفته‌ام. ترس انسان را فلج می‌کند. یادگیری زندگی با ترس بدون اینکه اجازه دهم من را فلج کند دشوار بود.»

اما او همچنان اصرار دارد که از تلاش خود برای عدالت دست نخواهد کشید. زیرا پیش از خاکسپاری به دخترش، لیلیا آلخاندرا، در تابوت قول داده بود.