مرکز خبر- از آنجایی که سودان با یک بحران انسانی وخیم مواجه است که جامعه‌ی جهانی عمدتاً به آن توجهی نشان نمی‌دهد، این کشور اکنون با سطوح بی‌سابقه‌ای از گرسنگی ناشی از درگیری، افول اقتصادی و تغییرات آب و هوایی دست و پنجه نرم می‌کند.

این بحران به مشکلات شدید سلامت روان و افزایش خشونت مبتنی بر جنسیت منجر شده است و به طور نامتناسبی بر کودکان تأثیر می‌گذارد.

این گزارش شرایط دلخراش و نیاز اساسی به مداخله‌ی فوری برای جلوگیری از ویرانی بیشتر را روشن خواهد کرد.

اگرچه نگاه جهان به درگیری‌های خاورمیانه و شرق دوخته شده است، سودان بی‌صدا در یک بحران انسانی غم‌انگیز فرو رفته است.

در آوریل ۲۰۲۳، درگیری در سودان آغاز شد، کشور را در آشفتگی فرو برد و یک بحران انسانی با ابعاد باورنکردنی ایجاد کرد. اکنون با نزدیک‌شدن به پانصدمین روز درگیری، این بحران فقط عمیق‌تر می‌شود. جابجایی خطوط مقدم، کودکان و خانواده‌هایشان را مجبور کرده است از مکانی به مکان دیگر آواره شوند و همین مسئله بزرگترین بحران آوارگی کودکان در جهان را رقم زده است. از آغاز جنگ تا کنون، ۱۳ میلیون نفر آواره شده‌اند که بیش از نیمی از آنها کودک هستند.

این بدان معناست که بیش از ۷ میلیون کودک از خشونت برای جستجوی غذا، سرپناه و امنیت فرار کرده‌اند. در تمام ۱۸ ایالت سودان، ۱۰.۷ میلیون نفر در داخل خود کشور آواره شده‌اند و ۲.۳ میلیون نفر به دنبال پناهندگی به کشورهای همسایه از جمله چاد، سودان جنوبی، مصر، اتیوپی و جمهوری آفریقای مرکزی هستند.

سرنوشتی که این مردم از آن فرار می‌کنند، بسیار تاریک است. از آغاز درگیری‌ها در آوریل ۲۰۲۳، حدود ۱۵۵۵۰ نفر کشته و ۳۳۰۰۰ نفر زخمی شده‌اند. تنها بین سال‌های ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۳، حدود ۱۵۲۵ کودک کشته یا معلول شده‌اند و کسانی که جان سالم به در برده‌اند احتمالا شاهد وحشیگری غیرقابل درک و آسیب‌های روانی شدید بوده‌اند. شهروندان روزانه با تهدیدات امنیتی بسیاری روبرو هستند، از سرقت‌هایی که تلفن یا پول نقد را هدف قرار می‌دهد گرفته تا اعمال خشونت‌آمیز شدید.

تصاویر ماهواره‌ای همچنین روستاهایی را نشان می‌دهد که کاملا با خاک یکسان شده‌اند و در کل شواهد نشان داده است که اقلیت‌های قومی در معرض خطر خشونت هستند. اینها تنها تعداد انگشت شماری از اپیزودهای خشونت باری است که روزانه بر غیرنظامیان تأثیر می گذارد.

با تشدید این بحران، سودان همچنین شدیدترین سطوح از گرسنگی ثبت‌‌شده در تاریخ را تجربه می‌کند. انتظار می‌رود ۲۶ میلیون نفر با ناامنی غذایی حاد، گرسنگی و سوء‌تغذیه مواجه شوند. این بیش از نیمی از جمعیت سودان است و تقریباً با کل جمعیت استرالیا قابل مقایسه است. همچنین انتظار می‌رود که یک میلیون نفر از این افراد بین اکتبر تا دسامبر ۲۰۲۴ با شرایط خطرناکی از جمله قحطی مواجه شوند.

 سودان در حال حاضر در آستانه‌ی ورود به اوج فصل بحران (ژوئن-سپتامبر) است. این دو ماه زمانی است که خانواده‌ها ذخایر غذایی خود را از آخرین برداشت‌های کشاورزی به پایان رسانده‌اند و منتظر برداشت بعدی هستند. انتظار می‌رود که ناامنی غذایی حاد به ویژه در مناطقی از دارفور بزرگ که درگیری‌ها شدیدتر است، از جمله الفاشر، کردوفان جنوبی و خارطوم افزایش یابد. تأثیر این ناامنی غذایی روی ساکنین سودان کاملا قابل مشاهده است.

 در این میان کودکان به شکل ویژه‌ای از این ناامنی غذایی فزاینده آسیب می‌بینند. یونیسف هشدار داده است که احتمالاً بیش از ۷۰۰ هزار کودک در ماه های آینده با سوء‌تغذیه‌ی حاد و شدید مواجه خواهند شد که می‌تواند کشنده باشد. عدم دسترسی به مناطق آسیب‌دیده از درگیری، اندازه‌گیری دقیق سطح سوء‌تغذیه را بسیار چالش برانگیز می‌کند.

با این حال، بیش از ۹۵۴۰۰ کودک، که دچار سوءتغذیه‌ی شدید هستند؛ بین ژانویه تا می ۲۰۲۴ برای درمان در سرتاسر سودان بستری شدند که نسبت به بازه‌ی زمانی مشابه در سال ۲۰۲۳، حدود ۲۰ درصد افزایش یافته است. در حال حاضر، بیش از ۳۰ درصد از کودکان در اردوگاه زمزم از گرسنگی تلف شده‌اند و در مجموع، منطقه از آستانه‌ی بالاترین سطح ناامنی غذایی و مواجهه با شرایط قحطی فراتر رفته است.

در سال‌های ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۵، قحطی در دارفور توجه جهان را به خود جلب کرد و حدود ۱۵۰ هزار نفر بر اثر گرسنگی جان خود را از دست دادند. امروز با بیش از ۷۵۵ هزار نفر در آستانه قحطی، وضعیت این مردم حتی ناامن‌تر است. افراط‌های اقلیمی، درگیری‌های ویرانگر و بی‌ثباتی اقتصادی، تأثیرات متقابل را تقویت کرده و شرایط را وخیم‌تر ساخته است.

سودان شوک های اقتصادی شدیدی را تجربه می کند که ناشی از کاهش ارزش پوند سودانی و کاهش تولید مواد غذایی است. این درگیری با برهم زدن بازارها، اختلال در زنجیره‌ی تامین، توقف تولید کشاورزی و تخریب زیرساخت‌های حیاتی سیستم غذایی، این ش ایط را تشدید کرده است. علاوه بر این، جنگ مردم را از معیشت آنها جدا کرده و دسترسی به کمک های بشردوستانه را که به شدت مورد نیاز است، مسدود کرده است.