مرکز خبر- امروز پنج‌شنبه ١ آگوست، شبکه حقوق بشر کوردستان در گزارشی جزئیات پرونده پخشان عزیزی را منتشر کرد.

بر اساس این گزارش در دادنامه صادره از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، این زندانی سیاسی از بابت اتهام‌ «بغی» از طریق «فعالیت و تلاش موثر با استفاده از سلاح برای پیش‌برد اهداف گروه‌هایی که در برابر حکومت اسلامی قیام مسلحانه کرده و مرکزیت آن باغی است» به اعدام و همچنین به اتهام «عضویت در جمعیت‌های معارض کشور» از طریق عضویت در حزب حیات آزاد کوردستان (پژاک) به ۴ سال حبس تعزیری محکوم شده است.

در  این دادنامه، با اشاره به  خیزش  انفلابی ژن ژیان ئازادی در پی قتل حکومتی ژینا امینی که جمهوری اسلامی از آن به عنوان «اغتشاشات سال ۱۴۰۱» نام برده، آمده است: «پخشان عزیزی به منظور ملتهب نمودن وضعیت ایران وارد کشور می‌شود و با خانواده کشته‌شدگان اغتشاشات سال ۱۴۰۱ ارتباط می‌گیرد و  به بیان اهداف و برنامه‌های گروهک می‌پردازد و از آنها می‌خواهد که به اعتراضات خود ادامه دهند و از خون‌خواهی فرزندشان دست بر ندارند».

صدور حکم اعدام برای این پخشان عزیزی در حالی صورت گرفته است که در اولین جلسه دادگاه قاضی ایمان افشاری بر اساس کیفرخواست، صدور حکم را بر اساس ماده ۲۸۸ قانون مجازات اسلامی اعلام کرده بود.

بر اساس ماده ۲۸۸ قانون جدید مجازات اسلامی، «هرگاه اعضای گروه یاغی، قبل از درگیری و استفاده از سلاح دستگیر شوند، چنانچه سازمان و مرکزیت آن وجود داشته باشد به حبس تعزیری درجه سه و در صورتی که سازمان و مرکزیت آن از بین رفته باشد به حبس تعزیری درجه پنج محکوم می‌شوند».

اما در دومین جلسه دادگاه در تاریخ ۲۷ خرداد ۱۴۰۳، قاضی ایمان افشاری اعلام کرد که ماده قانونی را از ۲۸۸ به ۲۸۷ تغییر خواهد داد و بر اساس آن حکم اعدام را صادر کرده است.

بر اساس ماده ۲۸۷ قانون جدید مجازات اسلامی، «گروهی که در برابر اساس نظام جمهوری اسلامی ایران قیام مسلحانه کند، یاغی محسوب می‌شود و در صورت استفاده از سلاح، اعضای آن به مجازات اعدام محکوم می‌گردند».

این در حالی است که پخشان عزیزی در کلیه جلسات بازجویی در بازداشتگاه ۲۰۹ اوین تهران و طی جلسات دادگاه، هرگونه شرکت در عملیات مسلحانه و عضویت در حزب پژاک را رد کرده است.

پخشان عزیزی، اهل مهاباد و فارغ‌التحصیل مددکاری اجتماعی از دانشگاه علامه طباطبایی، اولین بار در تاریخ ۲۵ آبان ۱۳۸۸ در تجمع اعتراضی دانشجویان کورد دانشگاه تهران علیه اعدام‌های سیاسی در کوردستان بازداشت شد. او در تاریخ ۲۸ اسفند ۱۳۸۸، پس از ۴ ماه بازداشت با تودیع وثیقه آزاد شد.

وی در ۱۳ مرداد ۱۴۰۲ در تهران توسط نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران بازداشت و پس از انتقال به بازداشتگاه اطلاعات تهران، تحت بازجویی و شکنجه قرار گرفت و سپس به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل و  در ۲۰ آذر ۱۴۰۲، به بند زنان زندان اوین منتقل گردید.

بعد از برگزاری دو جلسه دادگاه در  خردادماه، حکم اعدام وی در تاریخ ۲ مرداد ۱۴۰۳ به وکلایش ابلاغ شد.