جامعه جهانی ناتوان در اجرای قوانین حمایت از حقوق زنان در مناطق جنگی
زنان و کودکان از آسیب‌پذیرترین گروه‌ها در کشورهایی هستند که جنگ‌های خونین در آن‌ها جریان دارد، امری که آن‌ها را در معرض خشونت، استثمار و فشارهای روانی قرار می‌دهد، در حالی که قوانین دفاع از حقوقشان اجرا نمی‌شود.
اخلاص الحمرونی
تونس - فعال حقوق زنان، فاطمه مولاهایی، تأکید کرد که وضعیت زنان در مناطق جنگی نظیر فلسطین، لبنان، یمن و سودان بسیار دشوار است؛ آن‌ها با مشکلاتی چون کمبود خدمات بهداشتی، روانی و اقتصادی مواجه هستند. با این حال، زنان در این مناطق به طور مداوم قوی‌تر شده و مصمم‌تر از همیشه به دفاع از سرزمین خود می‌پردازند.
برای شناخت بهتر مسائل زنان و نقش آن‌ها به عنوان نایب اتحادیه ملی زنان تونس در منطقه القصرین، و از آنجایی که او از کودکی به حقوق زنان اعتقاد داشته و از آن‌ها دفاع کرده است، با فاطمه مولاهایی مصاحبه‌ای انجام داده‌ایم.
چگونه وضعیت زنان در مناطق جنگی مانند فلسطین، لبنان، یمن و سودان را ارزیابی می‌کنید؟
زنان بیشترین آسیب را از هر جنگی می‌بینند. در زمان حاضر، زن فلسطینی نمونه‌ای از مقاومت و الگو برای زنان جهان است. او به همه نشان داده که زنی قدرتمند است؛ چه در میدان جنگ و چه در نقش تصمیم‌گیرنده، او به خوبی موفق عمل کرده است. او برای دفاع از وطن و آرمان‌هایش، فداکاری می‌کند، حتی جان خود را به خطر می‌اندازد و نمونه‌هایی از صبر و پایداری را به نمایش می‌گذارد.
زنان در این کشورها تحت فشار جنگ‌های خونین قرار دارند و با کمبود خدمات اساسی همچون برق، آب و مواد غذایی روبه‌رو هستند، به همین دلیل به حاشیه رانده شده، فقیر و دچار خشونت‌های جسمی و جنسی می‌شوند.
علاوه بر این، زنان و کودکان با گرسنگی، تشنگی، فروپاشی خانواده‌ها و افزایش شمار قربانیان مواجه هستند، شرایطی که فقط در جنگ‌های نسل‌کشی دیده می‌شود. آنچه از ظلم و تجاوز به زنان و کودکان دیده می‌شود، در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها پخش می‌شود و این وضعیت برای هر انسانی شرم‌آور است.
تأثیرات این جنگ‌ها بر زنان و کودکان چیست؟
جنگ تأثیرات روانی، اجتماعی و اقتصادی شدیدی بر زنان دارد. بسیاری از زنان در اثر جنگ با مشکلات روانی همچون اضطراب، استرس و ترس‌های دائمی مواجه می‌شوند. آن‌ها در زمان جنگ مسئولیت‌های بزرگی بر عهده می‌گیرند، سلاح به دست می‌گیرند و تلاش می‌کنند تا از فرزندان خود محافظت کنند.
جنگ‌ها همچنین منجر به از دست دادن فعالیت‌های انسانی، فرهنگی و اقتصادی می‌شوند و زنان مجبور می‌شوند خارج از خانه کار کنند، امری که در نهایت به بهره‌کشی و سوءاستفاده بیشتر از توانایی‌های آنان منجر می‌شود.
شرایط زنان در این کشورها بسیار سخت است؛ آن‌ها زیر ظلم زندگی می‌کنند، مورد تجاوز قرار می‌گیرند و تمام حقوقشان از آن‌ها سلب می‌شود، اما با وجود همه این‌ها، زنان همچنان به دفاع از سرزمین خود ادامه می‌دهند.
چرا قوانین جهانی در کاهش رنج زنان در زمان جنگ ناکام مانده‌اند؟
قوانینی برای دفاع از زنان و کودکان در زمان جنگ تصویب شده‌اند، اما اجرای این قوانین با مشکلاتی روبه‌رو است. سازمان‌های حقوقی و فعالان جامعه مدنی تلاش کرده‌اند تا با استناد به این قوانین، وضعیت زنان در مناطق جنگی را بهبود بخشند. گروه‌های مختلف از ادیان و نژادهای گوناگون به این قضیه ایمان آورده و برای دفاع از زنان به خیابان‌ها آمده و اعتراض کرده‌اند. اما با وجود این اعتراضات، این سازمان‌ها موفق به حل بحران زنان در جنگ نشده‌اند، زیرا پایان جنگ‌ها یک تصمیم سیاسی است و نیروهای اقتصادی که از جنگ‌ها سود می‌برند، نمی‌خواهند صلح برقرار شود.
قوانین جهانی در کاهش رنج زنان در زمان جنگ ناکام مانده‌اند زیرا این قدرت‌ها بر اساس منافع خود عمل می‌کنند، نه منافع زنان و کودکان. آن‌ها جنگ را برای منافع خود آغاز می‌کنند و به قوانین بین‌المللی بی‌توجه هستند.
در فلسطین و لبنان، جنگ‌ها نتیجه تصمیمات سیاسی اسرائیل با حمایت کشورهایی است که به وضعیت زنان در کشورهای فقیر اهمیتی نمی‌دهند و تنها به منافع سیاسی و اقتصادی خود فکر می‌کنند.
چه اقداماتی باید برای حمایت از زنان و کودکان ساکن مناطق جنگی انجام شود؟
هر زن در جهان باید از مصیبت‌هایی که زنان دیگر تجربه می‌کنند، آگاه باشد و این آگاهی فقط به غزه و لبنان محدود نمی‌شود، بلکه شامل دیگر مناطق جنگی مانند سودان و یمن نیز می‌شود.
ما باید به عنوان زنان و سازمان‌های حقوقی با هم کار کنیم و شبکه‌ای از همبستگی ایجاد کنیم تا بتوانیم با تأثیرات منفی جنگ مقابله کنیم و بحران‌هایی که زنان و کودکان با آن مواجه هستند را کاهش دهیم. این امر از طریق تصویب و اجرای قوانین امکان‌پذیر است، زیرا وجود قوانین به تنهایی کافی نیست؛ مهم اجرای آن‌هاست.
با این حال، جامعه جهانی همچنان در اجرای این قوانین که از حقوق زنان در مناطق جنگی دفاع می‌کنند، ناتوان است. بنابراین، ما باید فشار بیاوریم و تلاش کنیم تا این قوانین در عمل اجرا شوند.