هشت مارس در سایه آوارگی؛ روایت زنان مهاجر سری‌کانی
کارگران مهاجری مشغول در تعاونی تنور ایشتار که با رنج آوارگی دست و پنجه نرم می‌کنند، درباره ۸ مارس صحبت کرده و گفتند که جشن آنها با خروج دولت ترکیه از خانه و خاک‌شان کامل خواهد شد.
سورگول شیخو
تل تمر- زنانی که درد آوارگی را تجربه کرده‌اند و خانه‌هایشان اشغال شده، هویت‌شان پایمال می‌شود، تاریخ‌شان به سرقت می‌رود و ترکیب جمعیتی منطقه‌شان دگرگون می‌شود، زندگی عادی ندارند. جسم‌شان اینجاست، اما روح و قلب‌شان در خانه‌هایی می‌تپد که ناچار به ترک آنها شده‌اند. آنها امیدهای خود را با تحولات منطقه‌شان پیوند می‌زنند و رؤیاهایشان در میانه جنگ، با رؤیاهای افراد دور از جنگ قابل قیاس نیست.
۸ مارس روزی است که زنان جهان را با نماد گل سرخ و نان گرد هم می‌آورد، اما امروز مبارزه و مقاومت، آنان را بیش از پیش متحد کرده و با فلسفه «ژن، ژیان، آزادی» به سوی تحقق اهداف خود پیش می‌روند.
کنگره ستار حامی زنان مهاجر
زنانی که از ۹ اکتبر ۲۰۱۹ شهر سری‌کانی را ترک کردند، به دلیل رنج آوارگی و اشغال خانه‌هایشان توسط ترکیه، هرگز شادی کاملی را تجربه نمی‌کنند. این زنان اکنون در روستای تل نسری در اطراف تل تمر کانتون جزیره سکونت دارند. کمیته اقتصادی کنگره ستار با راه‌اندازی تعاونی تنور ایشتار، گامی مهم برای توانمندسازی آنان برداشته است. زنانی که امروز با ترکیب هویت‌های زنانه، مهاجر و کارگر قدرت یافته‌اند، نظرات خود را درباره روز جهانی زن با ما در میان گذاشتند.
امینه حسه دوبار طعم تلخ آوارگی را چشیده است؛ اول از حلب پس از حمله مزدوران جبهه النصره و سپس از سری‌کانی در پی هجوم نیروهای اشغالگر ترکیه.
زنان برای تضمین آینده‌شان باید حقوق خود را به دست آورند
امینه حسه با غرور از فرا رسیدن ۸ مارس سخن گفت: «زنان باید حقوق خود را مطالبه کنند، به‌ویژه برای تضمین آینده‌شان. گذشته با امروز قابل مقایسه نیست. پیش‌تر چنین مبارزه‌ای وجود نداشت، اما امروز زنان کار می‌کنند، برای موفقیت تلاش می‌کنند و در پی دستیابی به آزادی هستند. زنان امروز با زنان دیروز تفاوت دارند؛ آگاه‌تر و بصیرتر شده‌اند. در گذشته زنان تنها به کشاورزی و فرزندپروری می‌پرداختند، اما اکنون شرایط دگرگون شده است. زن توانایی انجام هر کاری را دارد. مردان نیز باید خود را با این تحولات هماهنگ کنند تا بتوانند دوشادوش زنان کار کنند و بپذیرند که زنان کمتراز آنها هستند. زندگی با توافق و درک متقابل میان زن و مرد بسیار آسان‌تر می‌شود.»
امیدهایی در انتظار تحقق
امینه حسه خواسته‌ها و آرزوهایش را به مناسبت ۸ مارس چنین بیان کرد: «آرزوی ما آزادی سری‌کانی از چنگال اشغالگران ترکیه است. امیدواریم خلق کورد از حق تایین سرنوشت برخوردار شود و در مبارزات خود به پیروزی برسد. آرزو می‌کنیم روزی همچون ۸ مارس شاهد بازگشت به خانه‌هایمان باشیم. شادی ما تنها با آزادی فیزیکی رهبر عبدالله اوجالان کامل خواهد شد.»
برابری جنسیتی یک ضرورت است
امیره مجرس با تأکید بر اینکه علی‌رغم مبارزات گسترده، زنان هنوز به حقوق کامل خود دست نیافته‌اند، گفت: «خواسته اصلی ما برابری زن و مرد است. این نه یک انتخاب، بلکه ضرورتی انکارناپذیر است. زنان بیشتر تلاش می‌کنند، بیشتر به جامعه خدمت می‌کنند و در مواجهه با سختی‌ها هوشمندانه‌تر عمل می‌کنند. زن توانایی انجام تمام کارهایی که مردان انجام می‌دهند را دارد و ظرفیت‌های بی‌شماری در عرصه‌های اجتماعی داراست. یک زن قدرتمند و شجاع حتی به تنهایی می‌تواند مبارزه کند. مسئولیت‌ها باید مشترک باشد و هر فرد نقش خود را ایفا کند، بدون آنکه اراده‌ای بر دیگری تحمیل شود.»
آرزوهای مهاجری با شادی‌های نیمه‌تمام
امیره مجرس از خواسته‌های مشروع خود به عنوان یک مهاجر سخن گفت: «ما خواهان پایان اشغالگری ترکیه و بازگشت سرزمین‌هایمان به دست خلق خودمان هستیم. شادی ما ناقص است زیرا سرزمین، شهرها و خانه‌هایمان در اشغال به سر می‌برند. مهاجرت خود نوعی خشونت است و تا زمانی که این وضعیت ادامه دارد، هیچ شادی کاملی را تجربه نخواهیم کرد.
جشن واقعی برای ما زنان مهاجر، آزادی سرزمین و بازگشت به خانه‌هایمان است. چگونه می‌توان جشنی گرفت در حالی که خانه‌ام اشغال شده است؟ شادی هر مادری در بهبودی کشورش و رهایی از اشغال نهفته است. تنها در آن هنگام می‌توانیم از صمیم قلب شادی کنیم.
امید ما همچنین آزادی رهبرمان از زندان و بازگشت او به میان جامعه است. رؤیای ما سرزمینی آزاد و جهانی عاری از خشونت همراه با یکسانی کامل حقوق زن و مرد است.»