برچم جودی

کوبانی- نیروهای دفاع ملی، گروه‌ها و عشایر تحت حمایت رژیم بعث، از ۷ اوت حمله‌ای گسترده را به کانتون دیرالزور آغاز کردند. در پی این حملات، شماری از شهروندان جان باختند که در میان قربانیان، زنان و کودکان بیشترین تعداد را تشکیل می‌دادند. در واکنش به این حملات، نیروهای سوریه دموکراتیک (SDF) از حق دفاع مشروع خود استفاده می‌کنند که منجر به درگیری در مناطق مختلف شده است.

زنان عرب شهرک سِرین در کانتون فرات واقع در منطقه شمال و شرق سوریه، به ارزیابی اوضاع دیرالزور پرداخته و به این مسئله واکنش نشان دادند.

 

بازی سیاسی بزرگ در پشت پرده درگیری‌ها

بهیه العلی اظهار داشت: «اگرچه درگیری‌ها به شکل نظامی بروز یافته، اما در واقع ماهیتی سیاسی دارد. درگیری‌های دیرالزور برای ما بسیار تکان‌دهنده بود، به ویژه کشتارهایی که رخ داد ما را شگفت‌زده کرد. پس از آزادسازی دیرالزور از چنگ داعش توسط نیروهای SDF، امنیت و ثبات در منطقه برقرار شد. با این حال، گروه‌های تروریستی از میان مردم و نیروهای سازمان‌یافته از سوی دیگران، هر ساله آشوب‌های تازه‌ای به پا می‌کنند و می‌کوشند با اقدامات تروریستی خود، آرامش و همبستگی خلق‌ها را از بین ببرند. به ویژه رژیم بعث که از نیروهای SDF خواستار واگذاری مناطق خاصی بود و چون به خواسته‌هایش نرسید، بی‌درنگ از نیروهای دیگر کمک خواست که در نتیجه جنگ درگرفت. در دیرالزور اگرچه درگیری‌ها شکل مسلحانه دارد، اما در حقیقت موضوع سیاسی است و بخشی از یک بازی بزرگ است که بسیاری از نیروهای بین‌المللی در آن دخیل می‌باشند. با وجود تمام اختلافات و حوادثی که رخ می‌دهد، ما بر سر عهد خود پایبندیم. خاک سوریه متعلق به خلق‌های آن است و ما حق داریم با عزت در آن زندگی کنیم و از آن دفاع نماییم. بهایی که ما پرداخته‌ایم برای این نیست که به سادگی سرزمین خود را تسلیم رژیم سوریه یا دولت ترکیه کنیم.»

 

از سکوت تا شورش: پرسشی از شجاعت دیرهنگام در دیرالزور

نعیمه احمد به سکوت طرف‌هایی که در دیرالزور آشوب به پا کردند در دوران داعش اشاره کرد و گفت: «بسیاری از مناطق شمال و شرق سوریه دوره حکومت تروریست‌های داعش را تجربه کردند. اگر بگویم که در آن زمان‌ها یک نفس راحت برای ما آرزو بود، کم گفته‌ام. این زندگی با آمدن نیروهای SDF و رهایی ما از ظلمت داعش دگرگون شد. بیش از ۷ سال است که ما با عزت و کرامت در امنیت و آرامشی پایدار زندگی می‌کنیم. این تجربه نه تنها در سِرین، بلکه در تمام مناطقی که از تروریست‌ها آزاد شدند، مشهود است. در این شرایط، کشتارهایی که امروز در کانتون دیرالزور رخ می‌دهد، مایه تأسف است. به ویژه قیام عشایر و بزرگان آن علیه SDF؛ آیا در زمان داعش این شجاعت و قدرت شما کجا بود؟ آن زمان حتی یک شیخ عشیره جرأت نمی‌کرد در برابر یک عضو داعش صدایش را بلند کند یا تصمیمی بگیرد. برادر جلوی چشم برادر کشته می‌شد و نمی‌توانست واکنشی نشان دهد.»

نعیمه احمد با لحنی آمیخته به خشم ادامه داد: «پس از آنکه ما از این وحشی‌گری رهایی یافتیم و نظام خود را بنا نهادیم، کسانی که خود را مالکان دیرالزور می‌پندارند، خواستار اداره آنجا هستند. اما ما می‌گوییم خیر، دیرالزور متعلق به مردم آن و نیروهایی است که از آن محافظت کردند. غیر از این، دیرالزور و سایر مناطق متعلق به نیروهایی که تازه ادعای شجاعت می‌کنند، نخواهد بود. این سناریوهایی که در دیرالزور رخ می‌دهد، رویدادهایی ناگهانی نیستند. به نظر می‌رسد که طرحی گسترده تدارک دیده شده که در آن عوامل نفوذی، روسیه، رژیم بعث و ترکیه نقش دارند.»

نعیمه احمد تأکید کرد که آماده تجربه دوران عقب‌گرد نیست: «من یکی از زنانی هستم که بیشترین مقاومت را در برابر احکام و اعمال داعش داشته‌ام. تروریست‌ها هر چقدر هم تلاش کردند، اما من از پوشاندن صورتم و استفاده از چادر سیاه سر باز زدم. همچنین زمانی که عملیات آزادسازی سِرین آغاز شد، خانه‌ام را ترک نکردم. بنابراین محال است که من دوباره آن زندگی تاریک و واپس‌گرایانه را بپذیرم و تجربه کنم. ما به راه و مبارزه خود ایمان داریم و به ویژه به عنوان زنان اجازه نخواهیم داد آشوب و فتنه‌هایی که بروز می‌کنند بر ما تأثیر بگذارند. با عزمی راسخ و باوری عمیق، ما طرح خود را به ثمر خواهیم رساند و این حملات را خنثی خواهیم کرد.»

 

زنان سِرین؛ گواهان تحول تاریخی در شمال و شرق سوریه

فاطمه الملا که او نیز از تغییرات پس از رهایی از داعش سخن گفت، چنین اظهار داشت: «به نظر من ضروری است که همواره دوران داعش را به یاد آوریم تا فراموش نکنیم از چه شرایطی به چه وضعیتی رسیده‌ایم. به ویژه ما زنان که نمی‌توانستیم حتی سرمان را از در بیرون کنیم، تا جایی که اگر لباس روی بام پهن می‌کردیم باید صورتمان را می‌پوشاندیم. اگر اکنون به وضعیت خود بنگریم، درخواهیم یافت که با تحولاتی تاریخی روبرو شده‌ایم. اکنون ما و فرزندانمان در امنیت هستیم و آینده‌ای داریم که برای آن تلاش می‌کنیم. نهادها و سازمان‌های ما با مدیریت مشترک زن و مرد اداره می‌شوند. معتقدم وضعیتی بهتر از این را هرگز تصور و تجربه نکرده‌ایم.»

فاطمه الملا تأکید کرد که افرادی که توسط نیروهای بین‌المللی خریداری شده‌اند نماینده آنها نیستند: «جغرافیای سوریه به عرصه‌ای برای تحقق منافع نیروهای بین‌المللی بدل شده است. متأسفانه این نیروهای بین‌المللی جوانان و نیروهای داخلی را در این مسئله به کار می‌گیرند و فریب می‌دهند. تا به امروز، قربانیان این کشتارها و شهدای مدافع دیرالزور، فرزندان ما هستند و هیچ کس از خارج در میان آنان نیست. این نیروها آتش را شعله‌ور می‌کنند و ما در آن می‌سوزیم. این عشایری که اکنون در این حوادث شرکت می‌کنند، توسط نیروهای خارجی خریداری شده‌اند و به نام مردم منطقه سخن می‌گویند. اما آنان نماینده ما نیستند، زیرا ما هرگز نمی‌خواهیم این نظامی که با اتحاد خلق‌ها بنا شده فرو بپاشد و ما درگیری‌های جدیدی را تجربه کنیم.»