«حملات شیمیایی به جای خانهنشین کردن زنان، منجر به افزایش اعتراض عمومی میشود»
ناهید حسینی، حملات شیمیایی به مدارس و مسموم کردن سریالی دانشآموزان دختر را یک نوع «انتقامجویی از جوانان» دانسته و اعلام کرد که جمهوری اسلامی ایران مقصر اصلی این جنایت است.

شهلا محمدی
مرکز خبر- با گسترش اعتراضات سراسری خلقهای ایران علیه دولت جمهوری اسلامی که همزمان با بازگشایی مدارس صورت گرفت، اعتراضات گستردهی دانشآموزان را به همراه داشت؛ به طوری که میتوان دانشآموزان را به عنوان آغاز کنندهی اعتراضات روزانه به شمار آورد که با شعاردادن در مدرسه و خارج از محیط مدرسه، تمامی مردم را به حضور در خیابانها فرامیخواندند.
با توجه به زنانه بودن جنبش «ژن ژیان ئازادی»، حکومت ایران در مقابل این جنبش پرشور و حرکت اعتراضی دانشآموزان، با حمله به مدارس دخترانه درصدد تنبیه آنها برآمد و سعی داشت با حملات شیمیایی به مدارس و مسموم کردن سریالی دانشآموزان، آنها را از حضور در خیابانها حذف کند و جنبش زنان ایران را پایان دهد.
ناهید حسینی، پژوهشگر حوزه زنان و آموزش، ضمن تاکید بر اینکه «حدود ١٣ هزار دانشآموز مورد حملهی شیمیایی نیروهای امنیتی قرار گرفتهاند»، اعلام کرد: بعد از تعطیلات عید نوروز، چند مدرسه در شهر سقز مورد حمله قرار گرفتند و بعد از آن در تهران، خراسان و شهرهای دیگر این حملات ادامه داشت و طبق اخبار ١٢ شهر در ۶ استان مورد حمله قرار گرفته و حدود ۴۰۰ دانشآموز به بیمارستان برده شدهاند.
وی با اشاره به گذشت «٧ ماه از جنبش انقلابی ژینا»، افزود: نماد این انقلاب یک دختر جوان ٢٢ ساله است. علیرغم داشتن حجابی که چند تار موی سرش بیرون بود و بسیار وحشیانه او را در تهران کشتند.
«این حملات یک نوع انتقامجویی از جوانان است»
این پژوهشگر حوزهی زنان، خاطر نشان کرد که «بدنهی اصلی انقلاب ژینا از جوانان و به خصوص زنان تشکیل شده است» و در خصوص حملات شیمیایی به مدارس دخترانه افزود: این ثابت میکند که این یک انقلاب زنانه است و بیشتر معترضانی که در خیابان حاضر شدند زیر ٣٠ سال سن دارند و کسانی با سن بیشتر نیز از آنها حمایت میکنند. یعنی یک انقلاب عمومی است و اکثریت جامعه از جوانانی حمایت میکنند که شعار اصلیشان «زن زندگی آزادی» است و مطالباتی که دارند در آن چارچوب گنجانده میشود و یک زندگی نرمال میخواهند اما به شدیدترین شیوهها توسط رژیم سرکوب میشوند و من معتقد هستم این حملات یک نوع انتقامجویی از جوانان است.
وی همچنین بر سوء مدیریت دولت ایران در برقراری امنیت لازم در مدارس تاکید کرده و بیان کرد: در اسناد آموزشی ایران، بر طبق سند آموزشی یونیسیف گفته میشود که محیط آموزشی باید یک محیط و پناهگاه امن برای یادگیری باشد. علیرغم اینکه این حملات کار دولت باشد یا نه، جمهوری اسلامی از این مسئله عبور کرده است. مسئلهی اساسی این است که نتوانسته مدیریت بکند و محیط امنی برای دانشآموزان فراهم کند از این رو مقصر این حملات جمهوری اسلامی است.
حملات شیمیایی، یک شیوهی جنایتکارانه علیه دانشآموزان
ناهید حسینی در مورد شیمیایی بودن گازهای منتشر شده در مدارس با بیان اینکه «این حملات هم تاثیرات جسمی بر دانشآموزان دارد و هم روحی»،اظهار داشت: همه میدانند که در این حملات از گازهای شیمیایی استفاده شده است و اولین بار نیست که در یک کشور به کار برده میشود. در سوریه استفاده شده است، در روسیه علیه چچنها استفاده شده و در افغانستان هم این اتفاق افتاده است. بنابراین یک شیوهی جنایتکارانه علیه دانشآموزان محسوب میشود.
وی همچنین تاثیر این جنایت را از نظر جسمی و روحی مورد ارزیابی قرار داده و در این خصوص گفت: «از نظر جسمی، ریههای این دانشآموزان درگیر میشود و این گازها سرطانزا هستند و ممکن است این دانشآموزان در تمام زندگیشان با ناراحتی ریوی به سر ببرند.
از نظر روحی که تاثیرات بیشتری برجا میگذارد، دانشآموز دیگر نمیتواند احساس امنیت بکند و نمیتواند به مدرسهای که بخش مهمی از زندگیاش را در آن میگذراند اعتماد بکند. نسبت به مدیر، معلم و جامعهاش بدبین میشود و انزجار و نفرت پیدا میکند و حتی از در مدرسه رد بشود، میترسد.
بنابراین از نظر روحی تاثیرات مخرب بیشتری دارد چون این بچهها قلب جامعه هستند. هم با خانواده و هم با جامعه در ارتباط هستند و آیندهی کشور را تامین میکنند. از این رو وقتی احساس امنیت نکنند، مدرسه به جهنم تبدیل خواهد شد».
این فعال حوزهی زنان، در مورد آسیبهای اجتماعی حملات شیمیایی به مدارس نیز اعلام کرد: حملات شیمیایی میتواند زمینهی ترک تحصیل و در نتیجه کودک همسری را افزایش دهد. البته امیدوارم عمر حکومت به آنجا نرسد که تا این میزان فاجعه به بار بیاورد و باید گفت که جامعهی ما آن جامعهی داعشی و طالبانی نیست و خودش را دوباره پیدا خواهد کرد.
«دولت میخواهد جوانان را خانهنشین بکند تا اطلاعی از این موارد نداشته باشند و به خصوص خبر به جوامع بینالمللی نرسد»
ناهید حسینی، همچنین ممنوعیت پوشش خبری این جنایت در رسانههای داخلی را در راستای سایر اقدامات دولت ایران برای سرپوش گذاشتن بر جنایات انجام شدهی خود دانسته و افزود: بخش ویژهای از جنبشهای دنیا توسط سوشیال مدیا و اینترنت، هم آگاهی رسانی میشود و هم بسیج نیرو میکند و با توجه به اینکه جمعیت کشور ما، جمعیت جوانی است و به خوبی بر سوشیال مدیا تسلط دارند و بسیاری از آنها زندگیشان را از این طریق میگذرانند و درآمد دارند؛ بنابراين این وسیله است برای آگاهی دادن، اطلاع رسانی و بسیج کردن نیروها. معلوم است که رژیم از این میترسد و اینترنت را قطع میکند چون الان ارتباط داخل با خارج به دلیل نبود اینترنت بسیار کم شده است. از طرفی در رسانههای داخلی کنترل است و خبرها را کنترل میکنند. همچنین برخی از فعالیتهای عمومی را برای زنان ممنوع کرده است. مثلا اگر حجاب نداشته باشند، استفاده از وسایل عمومی مثل قطار را ممنوع کرده است یا نمیتوانند در دانشگاه حضور داشته باشند. دولت میخواهد جوانان را خانهنشین بکند تا اطلاعی از این موارد نداشته باشند و به خصوص خبر به جوامع بینالمللی نرسد چون باید روزی جوابگوی این همه خطاها و جنایتها باشند.
وی در نهایت بر تداوم انقلاب ژینا تاکید کرده و خاطر نشان کرد: این حملات شیمیایی نمیتواند در روند ادامهی این انقلاب تاثیری داشته باشد و این انقلاب را سر باز ایستادن نیست. ٧ ماه طول کشیده است و ممکن است باز هم طول بکشد اما بلاخره به آنجا میرسد که میخواهد و مردم میتوانند از شر رژیمی که زندگی را برای همه جهنم کرده است، راحت شده و پیروز شوند. اگر الان اعتراضات خیابانی فروکش کرده، به شیوههای دیگر در حال انجام است. کاری که رژیم با حملات شیمیایی در حال انجام آن است، به جای خانهنشین کردن زنان، منجر به افزایش و تداوم اعتراض عمومی میشود چون خانوادهها و جامعه نگران هستند و هیچ نگرانی در مورد ادامهی جنبش نیست و مردم ایران به آنجایی که میخواهند، میرسند.