ضرورت ایجاد راهبرد مشترک در جولمرگ برای مقابله با سیاست‌های جنگ ویژه
سیبل چاپراز، ریاست مشترک شعبه IHD جولمرگ، با بیان اینکه جنگ ویژه در جولمرگ در ابعاد مختلفی از جمله اکولوژی و فرهنگ اعمال می‌شود، گفت که نباید در برابر این سیاست‌ها سکوت کرد و باید با نیروهای پویای شهر خط مبارزه مشترکی ایجاد کرد.
مدینە مامداوغلو
جولمرگ- جولمرگ یکی از شهرهایی است که سیاست‌های جنگی ویژه از جمله یکسان‌سازی فرهنگی، تخریب محیط زیست، بازداشت، حبس و اعمال شکنجه به شدت در آن به اجرا گذاشته می‌شود. در این شهر که بسیاری از مناطق روستایی آن تحت محاصره قرار دارند، هرگونه تحرک شهروندان به بهانه «تأمین امنیت» ممنوع اعلام می‌گردد. منابع طبیعی منطقه نیز توسط دولت به شرکت‌های خصوصی واگذار می‌شود. اخیراً معدنی که توسط عصمت اولمز، نماینده AKP، افتتاح گردیده، سلامت ساکنان روستای مارینوس را در معرض تهدید قرار داده است. همچنین گزارش شده است که میدان اکتشاف نفت در منطقه درجیک به مراتع و مناطق مسکونی روستاییان آسیب وارد می‌کند.
سیبل چاپراز، ریاست مشترک شعبه انجمن حقوق بشر (IHD) جولمرگ، با اعلام اینکه نقض حقوق در شهر ماهیتی نظام‌مند به خود گرفته است، اظهار داشت که این انجمن اقدام به مستندسازی موارد نقض حقوق نموده و از تمامی جهات پیگیر روند موجود می‌باشد.
تعدی به حریم خصوصی شهروندان و تصاحب غیرقانونی آن
سیبل چاپراز با اشاره به نقض گسترده حقوق شهروندی در ابعاد مختلف زندگی، سلامت، تغذیه، محیط زیست و اشتغال، چنین توضیح داد: «در بررسی نقض حقوق شهروندی، ضروری است موضوع را از جوانب متعدد مورد مطالعه قرار دهیم. این شهر در مرز دو کشور واقع شده و یکی از مناطقی است که نقض حقوق و زندگی در آن به وفور مشاهده می‌شود. مایلم بحث پیرامون این نقض حقوق را از روستاهای مرزی آغاز کنم، زیرا ساکنان این مناطق تحت فشار مضاعفی قرار دارند. همان‌طور که استحضار دارید، در روستای دووه، اهالی تنها با عبور از دستگاه اشعه ایکس می‌توانستند به محل سکونت خود مراجعت کنند. آگاهیم که این اقدام منحصر به یک روستا نیست. نگرانی ما از تعمیم این رویه به تمامی روستاهای مرزی است. متوجه شدیم که در روستای اونباشیلار، واقع در نزدیکی مرز، ورود افراد با کنترل GBT صورت می‌گیرد و در ساعات معینی مبادی ورودی مسدود می‌شوند. برای مواد غذایی خریداری شده توسط روستاییان نیز محدودیت‌هایی اعمال می‌گردد. تحقیقات ما در این زمینه ادامه دارد، لیکن لازم به ذکر است که این موضوعی است که نه تنها IHD، بلکه تمامی سازمان‌های غیردولتی در شهر باید به آن اهتمام ویژه داشته باشند.»
شرایط انزوای شدیدی در شهر حاکم است
سیبل چاپراز با اشاره به این نکته که عبارت «شهر آرامش» که در رسانه‌های اصلی مطرح می‌شود، بازتاب دهنده واقعیت نیست، اظهار داشت حق حیات شهروندان حتی زمانی که در منازل خود هستند یا در ارتفاعات مشغول چرای دام می‌باشند، در لحظه‌ای غیرمنتظره، مورد تعرض قرار می‌گیرد. او در ادامه سخنان خود گفت: «در حوزه ممنوعیت‌ها نیز نقض جدی حقوق به وقوع می‌پیوندد. شهروندان این منطقه هم در انجام فعالیت‌های معیشتی و هم حتی در اقامت در منازل شخصی خود با مشکلات عدیده‌ای مواجه هستند. آنها به طور مستمر با محدودیت یا مانع‌تراشی روبرو می‌شوند. این موانع به طور مداوم توسط نیروهای امنیتی ایجاد می‌گردد. ساکنان این منطقه از امکان برخورداری از زندگی مطلوب و آسوده محروم هستند. ادعای رسانه‌های جریان اصلی مبنی بر اینکه 'مردم به آرامش دست یافته‌اند' کاملاً خلاف واقع است. در این مکان، امنیت شهروندان نه در محل سکونت، نه در ییلاق و نه حتی هنگام چرای دام‌هایشان تأمین نمی‌شود. برای هر گامی که برمی‌دارند، محدودیتی اعمال می‌گردد. انزوایی که در زندان‌ها حکمفرماست، امروزه گام به گام در سطح شهر به اجرا درمی‌آید. این وقایع از منظر انسانی و حقوقی نباید رخ دهند. با این حال، علی‌رغم تمامی فراخوان‌ها و تلاش‌های ما، از وقوع این نقض حقوق‌ها جلوگیری به عمل نمی‌آید.»
ضرورت ایجاد راهبرد مبارزاتی مشترک
سیبل چاپراز با تأکید بر هدف قرار گرفتن ساختار جمعیتی شهر، بر لزوم ایجاد یک راهبرد مبارزاتی مشترک توسط تمامی سازمان‌های غیردولتی و احزاب سیاسی در شهر تصریح نمود و چنین اظهار داشت: «علاوه بر این محدودیت‌ها، نسل‌کشی فرهنگی جدی نیز در جامعه در شرف وقوع است. سن شروع مصرف مواد مخدر در شهر به ٩ سال تقلیل یافته است. در این خصوص گزارشی تدوین نموده و حساسیت موضوع را مطرح کردیم. لیکن هیچ یک از هشدارهای ما پاسخی دریافت ننمود. این جامعه و این سرزمین‌ها متعلق به ماست. بر همین اساس لازم است برای جوانان و مردم خود به مبارزه برخیزیم. تمامی احزاب سیاسی و سازمان‌های غیردولتی باید علیه این نقض حقوق‌ها اقدام مشترکی را به انجام رسانند.
برای مقابله با تخریب زیست‌محیطی موجود نیز باید تدابیری اندیشیده شود. جهت جلوگیری از تخریب بیشتر، ضروری است همکاری جدی در سطح شهر صورت پذیرد. این شکنجه‌ها و نقض حقوق‌ها، تا زمانی که ما سکوت اختیار کنیم، تشدید خواهد شد. این امر را به وضوح در عمل نیز مشاهده می‌کنیم. اقدامات دهه ٩٠ مجدداً در این شهر در حال اجراست. از هر گامی که برداشته می‌شود تا هر کلامی که بر زبان جاری می‌گردد، در اینجا یک روند سیاسی در جریان است.»