سودان- هزاران پناهنده از جنگی که بیش از یک سال است در سودان ادامه دارد و آنها را در برابر حملات مستمر آسیب پذیر کرده است و با  انواع مختلفی از شکست کرامت انسانی مواجه می‌شوند که منجر به از دست دادن حق زندگی آنها می‌شود، در جست‌وجوی امنیت، صلح و زندگی مناسب فرار کرده‌اند.

ابتکار«نه به ستم علیه زنان» از بالاترین ارگان‌های سازمان ملل خواست تا برای تخلیه پناهندگان در اردوگاه اولالا به اردوگاه‌های امن‌تر مداخله کنند و امکانات اولیە برای زندگی مناسب از جمله سرپناه، غذا، آب، آموزش، بهداشت را برای آنها فراهم کنند، زیرا آنها زندانی یا جنایتکار نیستند، بلکه پناهندگانی هستند که تحت ستم جنگ هستند.

این ابتکار همچنین برای نجات هزاران پناهجوی سودانی که اتیوپی در محاصره مرگ هستند، ۶٢۴٨ نفر شامل ٢ هزار ١٣٣  کودک، ٧۶فرد دارای معلولیت و ١١٩۶ بیمار و همچنین حدود ٢٨۴٣ نفر دیگر کە مبتلا بە بیماری نیستند، راه اندازی شده است.

ابتکار «نه به ستم علیه زنان» از طریق فراخوان بشردوستانه، سکوت جهان را در قبال شرایط پناهندگان سودانی که در جنگل‌های اتیوپی سرگردان شده‌اند و آنچه در جنگل‌های منطقه آمهرا اتیوپی به دست باندهای مسلح و دزدان و راهزنان و در معرض دید مقامات اتیوپی، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل و دیگر سازمان‌های وابستە بە ملل متحد انجام می‌شود، محکوم کرد.

این کمپین با اشاره به اینکه پناهجویان سودانی که در جنگل‌های اتیوپی گیر افتاده‌اند به اشکال مختلف با مرگ مواجه می‌شوند، افزود: تعدادی از شهادت‌های زنده از پناهجویان در اتیوپی به دست آمده که آنها با خطرات زیادی روبرو هستند و کسانی که بر اثر گلوله‌های «الشفته» جان خود را از دست نداده و یا توسط گروه‌های غارتگر ربوده شده‌اند، با کمبود غذا، دارو، آب آشامیدنی و تهدید دائمی زندگی در جنگلی پر از عقرب و مار مواجه خواهند شد.

این ابتکار برخی از شهادت‌هایی را که از فعالان اردوگاه به دست آورده بود، مستند کرد، که در آن گفته شد بسیاری از افراد گرفتار در اردوگاه اولالا جان خود را از دست داده‌اند و اکثر مرگ‌ومیرها ناشی از عدم دسترسی به مراقبت‌های پزشکی بوده،  خطاهایی که با فرآیندهای تشخیصی و تجویز دارو در صورت نیاز همراه است و این امر را به کارکنان ضعیف پزشکی ارائه شده توسط سازمان‌هایی نسبت می‌دهند که از هزاران نفر از مردم سرگردان حمایت نمی‌کنند.

ابتکار توضیح داد که ۴٣ عمل سزارین در کمپ با استفاده از چاقو و کیسه‌های نایلونی انجام شده و زخم با نخ دوخت دوخته شده است. همچنین براساس شهادت‌های یک داوطلب و پرسنل پزشکی پناهنده سودانی، چهار مورد فلج در بین پناهندگان در نتیجه تزریق نادرست دارو بە وجود آمدە و کارکنان همچنین از کمبود «نبولایزر» اکسیژن شکایت کردند که به تنفس کمک می‌کند و عدم دسترسی به آن منجر به مرگ فوری می‌شود.

این ابتکار افزود که کادر پزشکی که با آنها صحبت کرده است از مصرف بی رویه داروهای پزشکی که منجر به اعتیاد تعداد زیادی از جوانان به مواد مخدر خطرناکی مانند ترامادول شده است ابراز تاسف کردند که به هر فردی که به کلینیک مراجعه می‎کند داده می‎شود، حتی اگر بیمار بە دلیل سردرد بە آنها مراجعە کردە باشد.

طی چند روز گذشته سازمان جهانی بهداشت، داروهایی برای درمان عقرب و مارگزیدگی  به همراه یخچال برای نگهداری و منبع تغذیه تهیه کرد، اما متاسفانه به دلیل نقصی که علت آن مشخص نبود همه داروها خراب شدند.

همچنین تأیید شده که بسیاری از پناهندگان با شکم خالی با این شرایط فاجعه بار روبرو هستند، به جز موارد اندکی که برخی سازمان‌های بین المللی ارائه می‌دهند، یعنی برنج، عدس، روغن و نمک، مقادیر اختصاص داده شده برای استفاده برای یک ماه کامل 10 کیلوگرم برنج و حدود نیم لیتر روغن و نیم کیلو عدس، تخمین زده می‌شود. در حالی که این مقادیر در عرض هفت تا ده روز به میزان دو وعده در روز برای هر نفر پرداخت می‌شود و برای آوردن زغال، هیزم و سایر وسایل کمک آشپزی حمایتی نمی‌شود.

همچنین طبیعت منطقه آمهر را به دلیل بارندگی شدید بر روی چادرهای فرسوده پناهگاه  سخت توصیف کرد، علاوه بر آب آلوده و غیرقابل استفاده دره‌ها که به دلیل عدم تعهد سازمان CRD برای آوردن آب آشامیدنی که منجر به گسترش اپیدمی وبا در دوره اخیر شد و اگر مداخله سریع پزشکان بدون مرز نبود، به یک فاجعه واقعی تبدیل می شد.

این  ابتکار با اشاره به اینکه این یک قطره از کوه یخ بلایی است که پناهندگان در قلمرو کشور اتیوپی و تحت نظارت سازمان‌های بین‌المللی تجربه می‎کنند، توضیح داد که بحران پناهندگان سودانی از اوایل ماه مه گذشته در اتیوپی آغاز شد، زمانی که پناهجویان به دلیل وخامت اوضاع امنیتی و مواجهه با انواع تضییع کرامت انسانی و از دست دادن حق زندگی خود تصمیم به ترک اردوگاه اولالا در منطقه آمهرا گرفتند.

این کمپین با اشاره به اینکه پناهجویان از جنگی که بیش از یک سال است در سودان ادامه دارد، در جست‌وجوی امنیت، صلح و زندگی آبرومندانه گریخته‌اند که آنها را در برابر حملات مداوم مردان مسلح آسیب پذیر کرده است،  پس از طی مسافتی حدود 3 کیلومتری از کمپ به سمت شهر کندر، نیروهای امنیتی دولت اتیوپی آنها را رهگیری و از عبور آنها به کندر ممانعت کردند و آنها را مجبور به ماندن در کمپ "کومر" کردند.