نجوى راهم
الجزایر – عصر روز جمعه، ۲۴ اکتبر، مراسم اختتامیه «جشنواره فرهنگی ملی خلاقیت زنان» برگزار شد؛ فضایی پرشور که ترکیبی از خلاقیت هنری و میراث اصیل زنان الجزایری را به نمایش گذاشت. در این مراسم اجراهای نمایشی متنوع و آهنگ‌های فولکلور توسط گروه «اهلیل» و «جانت» ارائه شدند، که ریتمی روحانی و اصیل از دل صحرای الجزایر به همراه داشت؛ ترکیبی از حافظه جمعی و زیبایی اجرای زنده.

هم‌چنین داستان‌گو «سیده بلهادی» اجرای ‌روایی داشت که حضار را با قصه‌هایی از میراث زنان الجزایری درگیر کرد. پس از آن بخش اجرایی با حضور هنرمند «سامیه کنوش» برگزار شد که ترکیبی هنری از داستان و موسیقی را روی صحنه آورد.

در جریان اختتامیه، اجراى تأثیرگذاری از تک‌نمایش «نَوّارة» به اجرا درآمده توسط هنرمند تئاتر «وهيبة حمدي» روی صحنه رفت؛ اجرای او با صداقت و توانایی در تجسیم رنج زن الجزایری در مبارزه با واقعیت و جامعه، حضار را تحت تأثیر قرار داد.

کاری که وهيبة حمدي ارائه کرد، نشانی از هنر و انسانیت داشت؛ او تصویری از زنی نشان داد که با وجود تمام دردها و رنج‌ها تلاش می‌کند بایستد و با شجاعت و استقامت با جهان روبرو شود. او تأکید کرد که تئاتر می‌تواند همزمان فضای بیان، آگاهی و مقاومت باشد.

«نَوّارة» داستان زنی است که تنها بر صحنه می‌ایستد تا فصل‌های زندگی‌اش را بازخوانی کند؛ میان شکست و رویا، میان قدرتی که می‌کوشد آن را زیر خاکستر ناامیدی بازیابد.

از طریق اجرای‌ِ تنها، وهيبة حمدي توانست احساسات متناقضی چون ترس و عشق، امید و چالش را منتقل کند، و هر لحظه سکوت را به بیانی صادق تبدیل نماید که از عمق تجربه زنان الجزایری برمی‌خیزد.

«نَوّارة» نه تنها یک شخصیت، بلکه نمادی برای هر زنی است که نیاز دارد خویشتن خود را بازتعریف کند و نقش‌های تحمیلی به نام عادت یا واقعیت اجتماعی را رد کند.

 

تئاتر؛ فضایی برای آگاهی زنان

اجرای «نَوّارة» آمد تا حضور تئاتر زنانه را در منظره فرهنگی الجزایر تقویت کند؛ این اجرا هنر را به‌عنوان ابزاری برای بیان مسائل زنان و پرسش‌گری با جسارت و مسئولیت نشان داد. واکنش مخاطبان جشنواره، به‌ویژه زنان، بسیار مثبت بود؛ بسیاری در اجرای وهيبة حمدي، بازتابی از تجربیات و مبارزات روزمره‌ی خود دیدند و این اجرا یادآور قدرت تاب‌آوری و ایمان به خود بود.

وهيبة حمدي با «نَوّارة» تأکید کرد که تئاتر همچنان جایگاهی برای گفتار و عمل است، و زن الجزایری می‌تواند درد را به خلاقیت، و بیان را به قدرت تبدیل کند.

این اثر ترکیبی بود از صداقت هنری و عمق انسانی، تا ردپایی در ذهن حضار باقی بگذارد و نشان دهد که هنر زنانه الجزایری همچنان در حال شکستن سکوت و گسترش فضای حضور و بیان است.

در بخش پایانی مراسم، نمایش مد لباس ویژه‌ای برگزار شد که ترکیبی از لباس‌های زنان منطقه جنوب الجزایر و المان‌های اصالت و معاصر بود. این لباس‌ها توسط زنان جوان الجزایری ارائه شدند که با روحیه‌ی نوین میراث محلی را برجسته کردند. این بخش نشان‌دهنده تنوع هویت فرهنگی زن الجزایری و توان او در نوآوری و خلاقیت بود.