مرکز خبر- در آستانه‌ی چهارسالگی بازگشت طالبان به قدرت، زنان افغانستان بار دیگر صدای اعتراض خود را بلند کردند. گروه‌های مختلف زنان فعال، از جمله «جنبش زنان مقتدر افغانستان»، «جنبش زنان به‌سوی آزادی» و «شبکه مشارکت سیاسی زنان افغانستان» با برگزاری گردهمایی‌های اعتراضی، ضمن محکوم کردن حاکمیت طالبان، خواستار حمایت جهانی از حقوق زنان و محاکمه رهبران طالبان شدند.

اعضای این جنبش‌ها با صدور بیانیه‌هایی جداگانه، حاکمیت طالبان را نه‌تنها ناقض حقوق بشر بلکه ناقض ابتدایی‌ترین حقوق زنان دانستند و تأکید کردند که جهان نباید با سکوت خود، این وضعیت اسفناک را بپذیرد. آنان از جامعه‌ی جهانی خواستند که طالبان را به رسمیت نشناسد و به‌جای تعامل با این گروه، فشارهای بین‌المللی را برای لغو سیاست‌های سرکوبگرانه آن افزایش دهند.

«جنبش زنان مقتدر افغانستان» با برگزاری گردهمایی، از همه‌ی نیروهای سیاسی، مدنی و مردمی خواستند تا برای ایجاد نظامی دموکراتیک، عادلانه و آزاد، متحدانه مبارزه کنند.

در بخشی از این بیانیه آمده است: «پانزدهم آگوست، روزی تاریک و دردناک در حافظه‌ی جمعی شهروندان افغانستان است؛ روزی که نظام جمهوری فروپاشید و گروه طالبان، به‌عنوان یک گروه افراطی و ناقض حقوق بشر، بار دیگر بر کشور مسلط شد.»

اعضای این جنبش تأکید کرده‌اند که حاکمیت طالبان نباید از سوی شهروندان افغانستان و جامعه‌ی جهانی به رسمیت شناخته شود و آن‌ها در برابر سیاست‌های این گروه سکوت نخواهند کرد.

به گفته‌ی معترضان، در چهار سال گذشته زنان و دختران از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی خود، از جمله آموزش و کار، محروم شده‌اند و جهان در برابر این وضعیت واکنش جدی نشان نداده است. آنان با اشاره به سیاست‌های طالبان افزوده‌اند که دختران از رفتن به مکتب بازمانده، رسانه‌ها زیر سانسور قرار گرفته، فعالان مدنی خاموش یا وادار به ترک کشور شده‌اند و فقر به‌شدت گسترش یافته است.

اعضای «جنبش زنان مقتدر افغانستان» تأکید کرده‌اند که به اعتراض‌های خود علیه سیاست‌های طالبان ادامه خواهند داد.

اعضای جنبش «زنان به‌سوی آزادی» نیز خواستار تغییر رویکرد جهان در برابر طالبان، اعمال فشار بر طالبان، پاسخ‌گویی رهبران این گروه و حمایت از زنان شدند. زنان معترض، از جهان خواستند که با نادیده‌گرفتن زنان، حاکمیت طالبان را به‌رسمیت نشناسند.

اعضای «شبکه‌ی مشارکت سیاسی زنان افغانستان» نیز، با برگزاری گردهمایی اعتراضی خواستار به‌رسمیت‌شناسی آپارتاید جنسیتی شدند. آنان، همچنان از رویکرد تعاملی جامعه‌ی جهانی نسبت به طالبان انتقاد کرده و با اشاره به اینکه جهان زنان افغانستانی را نادیده گرفته است، بر محاکمه‌ی رهبران طالبان تاکید کرده و اعلام کردند که نقض‌کنندگان حقوق بشر در افغانستان باید مورد پاسخ‌گویی قرار داده شوند.

حاکمیت دوباره طالبان در افغانستان، به‌ویژه از منظر حقوق زنان و حقوق بشر، یکی از تلخ‌ترین و بحرانی‌ترین دوره‌ها در تاریخ معاصر این کشور محسوب می‌شود. طالبان که پیش‌تر نیز در دهه ۹۰ میلادی با اعمال قوانین سخت‌گیرانه، زنان را از بسیاری از حقوق اولیه محروم کرده بود، این بار نیز با سیاست‌هایی مشابه، آزادی‌ها را محدود کرده و فضا را برای فعالیت‌های مدنی به‌ویژه فعالیت‌های زنان به شدت تنگ کرده است.

از مهم‌ترین تحولات منفی این دوره می‌توان به ممنوعیت آموزش دختران بالاتر از کلاس ششم، محدودیت شدید حضور زنان در بازار کار و جامعه، سانسور رسانه‌ها و سرکوب فعالان مدنی اشاره کرد. این اقدامات، نه تنها به حقوق اولیه زنان ضربه زده بلکه کل جامعه افغانستان را در مسیر توسعه و عدالت اجتماعی به عقب رانده است.