بیانیه حمایت فعالان دانشجویی از مبارزات زنان از ۵۷ تا دختر علوموتحقیقات
جمعی از فعالان دانشجویی در دانشگاه‌های ایران، با انتشار بیانیه‌ای از مبارزات زنان در طول بیش از ۴ دهه حکومت جهوری اسلامی حمایت کردند.
مرکز خبر- جمعی از فعالان دانشجویی در دانشگاه‌های ایران، در بیانیه‌ای ضمن حمایت از مبارزات زنان در طول بیش از ۴ دهه حکومت جمهوری اسلامی، تاکید کردند: «از انقلاب ۵۷ تا دختر علوموتحقیقات: زنان به میادین بازمی‌گردند.»
در این بیانیه با اشاره به سال‌ها مبارزات زنان از زنانی نام برده شده است که به واسطه حرکت اعتراضی خود نسبت به قوانین مردسالارانه جمهوری اسلامی «به لحاظ روانی بیمار خوانده شدند.» زنانی مثل هما دارابی که در اسفند ۱۳۷۲، در اعتراض به حجاب اجباری خود را به آتش کشید؛ ویدا موحد که در دی ماه ۱۳۹۶ به نشانه اعتراض روسری سفید خود را به چوبی بست و منجر به بازداشت او و شکل‌گیری حرکت اعتراضی «دختران انقلاب» شد؛ همچنین آهو دریایی که در سال جاری در اعتراض به اقدام توام با خشونت حراست دانشگاه لباس‌های خود را بیرون آورد و نیمه برهنه شد.
این بیانیه، حرکت اعتراضی این زنان را «اقدامی غیرمنتظره» دانست که «حافظان نظام پدرسالار را نشانه رفته و نمایش نظم مسلط را مخدوش ساختند.» و خاطر نشان کرده است که: از خیزش گسترده‌ی زنان در اسفند ۱۳۵۷ تا خیزش زن زندگی آزادی، این مقاومت علی‌رغم سرکوب‌های مهلک هرگز فروننشسته‌است.
این فعالان دانشجویی با حمایت از زنان و حرکت اعتراضی آنها برای رسیدن به حقوق قانونی و آزادی‌های فردی، از آهو دریایی، دختر علوموتحقیقات، دفاع و تشکیل پرونده بیماری روانی برای او و تمامی زنان مبارز را محکوم کردند.
بیانیه با اشاره به تلاش سیستم حاکم برای همراه نگه داشتن خانواده‌ها در برخورد با زنان خانواده را «بستری برای سرکوب ممتد زن» دانسته و تاکید کرده است: نهاد خانواده در پیوندی عمیق با سلطه‌ی سرمایه‌دارانه و پدرسالارانه، عرصه‌ی زندگی اجتماعی را بر زن تنگ کرده و شیوه های مشروع وجود اجتماعی وی را تعیّن بخشیده است.
همچنین با بیان اینکه «اظهارات برخی مقامات حاکمیت جمهوری اسلامی، مبنی بر تحویل دختر علوم تحقیقات به خانواده، و تحت مراقبت بودن وی نشان از بازتولید مشروعیت نهاد مرتجع خانواده به‌عنوان آخرین سنگر سرکوب زنان و اقلیت‌های جنسی و جنسیتی دارد.»؛ افزوده است: این نهاد همچنان که توسط ساختار سیاسی و اقتصادی جامعه و سلسله مراتب قدرت آن صورت‌بندی می‌شود، در پیوند دائمی خود با سرمایه‌داری و پدرسالاری، زن را تا جای ممکن فرودست ساخته، و ناظر به ساختار قدرت، از همان کودکی وی را موجودی ناتوان، تابع و منزوی در برابر پدر و عقل مردانه تعریف و تحدید کرده است.
امضا کنندگان این بیانیه با اشاره به تداوم مبارزات زنان و گذشت دو سال از خیزش انقلابی «ژن ژیان أزادی»، ضمن محکوم کردن لایحه «حجاب و عفاف» بیان کردند: تکیه بر محوریت نهاد مرتجع خانواده، برای دفاع از ارزش‌های پدرسالارانه آن، فرمانی بر تمام شاخ‌وبرگ‌های ایدئولوژیک دولت صادر کرده‌است تا بدن‌های عصیان‌گر را با سازوکارهای نوینی تنبیه، طرد و سرکوب کنند.
همچنین این لایحه را اقدامی برای سرکوب زنان عنوان کردند که در ابعاد گسترده‌ای، «رویای تنگ‌تر ساختن فضای شهری و سپهر عمومی برای زنان را دارد. از همین رو، مسئولیت‌های گوناگونی برای نهادهای مختلف نظیر شهرداری، صداوسیما، دانشگاه، مدارس، وزارت‌خانه‌ها و تقریبا تمامی نهادهای موجود در کشور تعیین شده‌است؛ تمهیداتی که سرکوب را در سطوح مختلف، از چینش فضای شهری و تبلیغاتی تا عبور و مرور در اماکن عمومی، می‌گستراند.»
جمهوری اسلامی ایران، همواره با وضع قوانین مختلف به ظلم مضاعف و سیستماتیک علیه زنان پرداخته است. در حالی که تصویب قانون «حجاب و عفاف» و نیز دیگر اقدامات جمهوری اسلامی در خصوص برخورد با معترضان و «روانی» خواندن آنها با اعتراضات گسترده‌ای از سوی جامعه جهانی مواجه شده است، جمهوری اسلامی واکنشی نشان نداده و همچنان به اقدامات غیرانسانی و زن‌ستیزانه خود ادامه داده است.
امضا کنندگان:
جمعی از فعالان دانشجویی دانشگاه تهران
جمعی از فعالان دانشجویی دانشگاه گیلان
جمعی از فعالان دانشجویی دانشگاه تربیت‌مدرس
جمعی از فعالان دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی
جمعی از فعالان دانشجویی دانشگاه علم‌و‌صنعنت
جمعی از فعالان دانشجویی دانشگاه بهشتی
جمعی از فعالان دانشجویی دانشگاه نوشیروانی بابل
جمعی از فعالان دانشجویی دانشگاه خواجه‌نصیر