بریوان یونس: انقلاب زنانی از جنس فولاد ساخت
بریوان یونس، عضو مجمع عمومی کنگرە ستار، از اولین تجربه‌ی خود در انقلاب صحبت کرد و گفت که باید تلاش کنیم تا حقوق زنان در قانون اساسی سوریه تأمین شود و با مبارزات کنونی انقلاب را جهانی کنیم.
سورگول شیخو
قامشلو- بسیاری از زنان در انقلاب شمال و شرق سوریه در تاریخ ١٨ ژوئیه‌ی ٢٠١١ که به انقلاب زنان نیز معروف است، حضور داشتند، کار کردند، هزینه دادند و در صفوف اول انقلاب جای گرفتند. یکی از زنان انقلابی که می‌گفت «قدم اول خیلی سخت بود، اما انقلاب زنانی از جنس فولاد را به وجود آورد»، از اولین قدم‌های خود در انقلاب و رهبری زنان برای انقلاب گفت.
بریوان یونس، ٣٢ ساله اهل منطقه‌ی عامودا در کانتون قامشلو در منطقه‌ی جزیره است، اولین جایی که پس از آغاز انقلاب هویت خود را شناخت، مؤسسه‌ی زبان کوردی (SZK) بود. سپس شهردار می‌شود. همچنین در بخش تشکیلاتی هیئت شهرداری، سرپرستی مشترک گردشگری و اماکن تاریخی را بر عهده داشته و اکنون عضو مرکز تحقیقات ژنئولوژی، خبرنگار و مجری شبکه‌ی JIN TV، عضو مجلس قانون‌گذاری منطقه جزیره و عضو مجمع عمومی کنگرە ستار است.
شناخت اندیشه‌های رهبر خلق کورد
بریوان یونس در ابتدای سخنان خود به ارزش‌گذاری زنان در جامعه پرداخت و گفت: «قبل از انقلاب ارزش‌گذاری و معنا بخشیدن به زن همانند الان نبود. از همان کودکی در خانواده بیشترین پیشرفت را فقط در زمینه تحصیل می‌دانستم و می‌دیدم. از نظر قبیله گرایی روابط اجتماعی و ارتباطات جلوتر بود. اما من به عنوان یک زن جدید قبل از انقلاب و بعد از انقلاب تفاوت زیادی می‌بینم. این را صراحتاً بگویم، اگر اندیشه‌های آزادی و ملت دموکراتیک که رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان ارائە داد نبود، اکنون ما در این سطح نبودیم. بی‌شک تأثیر مذهب و آداب و رسوم اجتماعی بر خانواده‌ها وجود داشت. ما زندگی یک زن کلاسیک را نپذیرفتیم، من خودم را در آن زندگی نمی‌دیدم و آن را شایسته‌ی شخصیت خودم نمی‌دیدم. من سرنوشتی را که همه‌ی زنان پذیرفته‌اند، قبول نکردم که پس از اتمام تحصیلاتم، ازدواج کنم، بچه‌دار شوم و به زندگی خود این‌گونه ادامه دهم.»
«جستجوی حقیقت با رشیده کورد آغاز شد... »
بریوان یونس که پس از آغاز صدای آزادی همراه با انقلاب قدم برمی‌دارد، صحبت‌های خود را این‌گونه ادامه می‌دهد: «در رؤیاهای من چیزهای بزرگتری وجود داشت، اما نمی‌دانستم که امروز چنین زنی خواهم بود یا شخصیت من این‌گونه خواهد بود. به دلیل بحران سوریه و نامشخص بودن آن‌چه در کوردستان اتفاق افتاد، پروژه‌ی مطالعاتی دانشگاه‌ها متوقف شد. با توجه به اعتقادم به اینکه انقلاب ما یک انقلاب زبان است، به عنوان اولین و مهمترین قدم در مؤسسه‌ی زبان کوردی رشیده کورد فعالیتم را شروع کردم. در این مؤسسه بیشترین معنا و احساس خوشبختی در من ایجاد شد، به عنوان یک خانواده در مؤسسه‌ی زبان شرکت کردیم و به اعضای جدید آموزش دادیم. با این مرحله، روند جدیدی در زندگی من آغاز شد. کلمات و زبان برای توصیف آن روزها کافی نیست. تازه فهمیدیم که چقدر از دنیای واقعی‌مان که پنهان بود و از زبان مادری‌مان که ممنوع بود فاصله داشتیم.»
«از دردهای انقلاب، خلقت زن و از اراده فولاد»
بریوان یونس با اشاره به اینکه اکنون متوجه شده‌اند که زنی دانا و فهمیده، زنی است که با افکار مردسالاری هدایت نمی‌شود، چنین گفت: «با گفتن این که این کار را نمی‌کنم، هر طور که صلاح بدانم انجام می‌دهم، با این جمله جوانه‌های جدید زیادی در درونم جوانه زد. در انقلاب می‌توانی، متعلق به خودت باشی، خودت را نمایندگی کنی و حالا آن‌چه به نفع خود زن است را انتخاب می کنی، این یک امر مقدس است. این که خودم باشم و بگویم نه، من این کار را نمی‌کنم، این را می‌خواهم و خواهم کرد، بسیاری از قیدوبندهای ترس در زندگی من شکسته شد، رکوردها و موانعی که ما را به بند می‌کشید شکست. بار اول خیلی سخت بود، اما انقلاب زنانی از جنس فولاد به وجود آورد. زنانی که بر این باورند که قطعاً راهپیمایی به سوی آزادی را ادامه خواهند داد تا تاج پیروزی را بر سر بگذارند. ما الان در جامعه می‌گوییم شما که هستی ما هم هستیم.»
«به دلیل نبود رسانه‌ها و تشکل‌های زنان، بسیاری از موقعیت‌ها مشخص نبود»
بریوان یونس به این نکته توجه کرد که جامعه برای ذهنیت زنان محدودیت‌هایی در نظر گرفته است و ادامه داد: «زن برای ذهنیت و هوش خود حد و حدودی مشخص کرده بود، حالا با یک طرز فکر درست به جامعه می‌فهماند که او هم یک موجود است، یک جهان است و می‌تواند خیلی کارها را انجام دهد. روش‌های جدایی و طلاق که الان اتفاق می‌افتد، قبلاً هم وجود داشت، اما هیچ سازمان یا رسانه‌ای برای انتشار این رویدادها وجود نداشت و سازمان‌های زنان برای مطالبه‌ی حقوق آن زنان حضور نداشتند. تراز آن زمان بیش از ده برابر امروز بود، همه مقصران پدر، برادر و همسر بودند. زنان را به عنوان ناموس می‌دیدند، از این رو از فریاد زنان می‌ترسیدند و هر صدایی را قطع می‌کردند. اصول زنان و قوانین وضع شده با هدف حمایت از زنان و محدود کردن خشونت علیه آن‌ها و تبدیل شدن به یک نیروی راه‌حل است. تا همه بدانند، خشونت چیزی عادی نیست.»
«زنان کورد پیشگامان انقلاب هستند»
بریوان یونس با اشاره به اینکه با انقلاب، نژادپرستی، ملی‌گرایی و مذهب از بین رفت، گفت: «انقلاب ما انقلاب تغییر و تحول است، روابط اجتماعی قوی‌تر شد، دینداری و ناسیونالیسمی که رژیم ایجاد کرد از بین رفت. حالا فهمیدیم که زن زن است و درد تمامی زنان، درد من نیز هست. اوایل با امواج انقلاب کشتی خود را به عنوان زنان کورد به دریا رساندیم، اما بعدها همه‌ی زنان از همه‌ی ملت‌ها و مذاهب خود را در انقلاب سازماندهی کردند. انقلاب زنان یا انقلاب «زن زندگی آزادی» روژهلات کوردستان و ایران قدرت خود را از انقلاب زنان شمال و شرق سوریه گرفت. با آغاز انقلاب روژآوای کوردستان، زنان خاورمیانه و جهان گرد هم آمدند و صداها، دیدگاه‌ها و مواضع خود را زیر چتر بسیاری از سازمان ها متحد کردند. شعار انقلاب ما «زن زندگی آزادی» امروز جهانی می‌شود و این با تلاش هزاران زن محقق شده است. همه‌ی کنفرانس‌ها، کارگاه‌ها و راهپیمایی‌هایی که در سطح جهانی و کوردستان برگزار می‌شود، توسط زنان کورد رهبری می‌شود، زیرا آن‌ها پیش از همه‌ی زنان سایر ملل تاریخ خود را به رسمیت شناختند. آن‌ها قدرت مدیریت و رهبری را کشف کردند و توانستند حکومت را سرنگون کنند، و به ارتش نجات‌بخش تبدیل شوند و بگویند جامعه بدون دولت می‌تواند زندگی کند.»
«سازماندهی زنان در سطح جهانی مفهوم آزادی واقعی زنان است»
بریوان یونس با بیان اینکه پروژه‌ی آن‌ها یک پروژه‌ی جهانی است و شامل همه‌ی زنان می‌شود، ادامه داد: «پروژه و مبارزه‌ی ما جهانی است، آزادی زنان آزادی جامعه است و برابری زن و مرد یعنی همزیستی آزاد. اگرچه به عنوان یک مفهوم گفته می‌شود اما در عمل و تشکل‌های زنان خود را نشان می‌دهد. زن یک ملت است، در نظام ما بین زن سیاه‌پوست و سفید فرقی نیست، زن مسلمان همان زن مسیحی است. هدف ما تثبیت هویت زن بودن است. در شمال و شرق سوریه، زنان براساس گرایش سیاسی خود را سازماندهی می‌کنند. نظام رهبری مشترک و احزاب تحت رهبری زنان از داخل شمال و شرق سوریه پدید آمدند. سازماندهی زنان در سطح بین‌المللی و جهانی خواستار مفهوم آزادی واقعی برای زنان است. مالکیت زنان و محافظت از آن‌ها در برابر حملات همه جا را فرا گرفته است.»
«هدف آزادی و استقرار یک نظام دموکراتیک است»
بریوان یونس صحبت‌های خود را با این جمله به پایان رساند: «ما قصد داریم به عنوان زنان در تصمیم‌گیری‌ها جایگاهی داشته باشیم. مثلاً ما می‌خواهیم در قانون اساسی سوریه سهمیه‌ای برای زنان داشته باشیم و حقوق آن‌ها را به عنوان موجودی از این عالم تضمین کنیم. بسیاری از قوانین و موافقت نامه‌های بین‌المللی حقوق زنان را به رسمیت شناخته‌اند، اما در واقعیت وجود ندارد. لغو قرارداد استانبول نمونه‌ای از این موارد است، زمانی که دولت ترکیه حقوق و قوانین زنان را نقض کرد. آن‌ها شکست خود را در شناخت زنان می‌بینند. ما با اصول و قوانین سعی در تقویت تشکل زنان، ایجاد وحدت و پاسخگویی به انواع هجمه‌ها داریم. زنان شمال و شرق سوریه اکنون تجربیات خود را با زنان روژهلات کوردستان و ایران، تونس و افغانستان به اشتراک می‌گذارند. آگاهی رسانه‌های بین‌المللی نیز در این زمینه نقش دارد که نخواستند انقلاب ما را به صورت مثبت به جهانیان نشان دهند. اگر زنان بفهمند که مبارزه‌ی امروز از میراث گذشته است، زنان ده برابر بیشتر سازماندهی خواهند کرد تا به آزادی دست یابند و یک نظام دموکراتیک ایجاد کنند.»