هلین احمد 

 

سلیمانیه - در ۲۱ سپتامبر، جهان روز جهانی صلح را گرامی می‌دارد، روزی که در سال ۱۹۸۱ توسط سازمان ملل به عنوان روز صلح تعیین شد و از سال ۱۹۸۲، هر سال در این روز به منظور دوری از خشونت و جنگ یاد می‌شود.

سمبل صلح، کبوتری است که شاخه زیتونی را در منقار خود نگه داشته و به معنای آزادی و صلح است. امسال نیز شعار این روز "پرورش فرهنگ صلح" بود. با این حال، کوردستان همچنان درگیر جنگ، حملات و اشغالگری است و جهان در برابر این وضعیت سکوت اختیار کرده است. در درون جامعه نیز آزادی برای افراد وجود ندارد و افرادی که دیدگاه‌های آزاد دارند، تحت ترور قرار می‌گیرند.

باشور کوردستان و عراق، به دلیل عدم استقلال و عدم حفظ کشور، از زمان‌های قدیم تاکنون آزادی و صلح را تجربه نکرده‌اند. در این شرایط، زنان به دلیل پدرسالاری مداوم از آزادی و صلح محروم می‌شوند و از طریق سرکوب قوانین به سوی خشونت هدایت می‌شوند، که این مسئله یکی از عوامل نبود صلح در میان زنان و جامعه است. شهروندان باشور کوردستان نیز در داخل کشور خود از آزادی اندیشه محروم هستند و در هنگام انتخابات با ترور روبه‌رو می‌شوند.

 

"در باشور کوردستان، حاکمان آزادی را از افراد سلب کرده‌اند"

نغده شیخ عثمان، فعال حقوق بشر، در مورد صلح و آزادی صحبت کرد و اشاره کرد که در باشور کوردستان هیچ صلح و آزادی وجود ندارد، به دلیل حاکمان و سیستم حکومت نادرست، افراد جامعه آزاد نیستند و در صلح زندگی نمی‌کنند. او گفت: "یادآوری روز صلح در باشور کوردستان نمی‌تواند با روحیه و ذهنی آزادانه انجام شود، در حالی که ما کوردها در سایه حکومت و حاکمان باشور کوردستان زندگی آزاد نداریم. ما از نظر اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، روزنامه‌نگاری و زنان از آزادی محروم هستیم. تمامی طبقات و گروه‌ها در باشور کوردستان نمی‌توانند آزادانه زندگی کنند. طرح قانون احوال شخصیه در پارلمان عراق نشان‌دهنده ترس از حقوق زنان و کودکان در عراق و باشور کوردستان است. بازنگری و تعدیل قوانین نیز یکی دیگر از عوامل سلب آزادی در باشور کوردستان است."

این فعال همچنین به روزنامه‌نگاران و فعالان اشاره کرد که در تحقق آرمان‌های خود ناکام مانده‌اند. او گفت: "روزنامه‌نگاران زمانی که برای آزادی رأی می‌دهند، ترور می‌شوند، همان‌طور که همه روزنامه‌نگاران آزاد توسط اشغالگران مورد هدف قرار گرفته‌اند. در ۲۳ اوت، دو روزنامه‌نگار زن به نام‌های گلستان تارا و هیرو بهادین توسط دولت ترکیه و با همکاری برخی گروه‌های نظامی در باشور کوردستان، در حین انجام وظیفه خبرنگاری به شهادت رسیدند، در حالی که برای آزادی مبارزه می‌کردند. بنابراین در سرزمین ما صدای آزادی قدرت بلند شدن ندارد، به همین دلیل ما نمی‌توانیم روز جهانی صلح را به درستی گرامی بداریم."

 

"قوانین، آزادی زنان و کودکان را محدود می‌کند"

نغده شیخ عثمان همچنین اشاره کرد که در باشور کوردستان، آزادی افراد وجود ندارد. در این شرایط، زنان به طور مداوم با محدودیت حقوق خود مواجه هستند. او گفت: "روز جهانی صلح و آزادی تنها زمانی می‌تواند در باشور کوردستان گرامی داشته شود که افراد به آزادی واقعی دست یابند. در حالی که تاکنون هیچ‌گونه آزادی برای افراد در باشور کوردستان وجود نداشته است، زنان همچنان از حقوق اساسی خود محروم هستند و قوانین ما اجازه می‌دهد که خشونت علیه زنان اعمال شود. در باشور کوردستان هر روز اخبار قتل زنان توسط پدران و برادرانشان به گوش می‌رسد. ما زنان به جای گرامی داشتن، تلاش می‌کنیم که آزادی خود را به دست آوریم. زنان باید برای آزادی خود مبارزه کنند و از سلطه مردان رهایی یابند."

این فعال همچنین تأکید کرد که بازنگری در قانون احوال شخصیه عراق، زنان را در باشور کوردستان تحت سلطه مردان قرار می‌دهد و آزادی آن‌ها را محدود می‌کند. او گفت: "از طریق بازنگری در قانون ۱۸۸ سال ۱۹۵۹ عراق، آزادی زنان سلب می‌شود. زنان در سنین پایین مجبور به ازدواج می‌شوند و فقط در چارچوب خانواده محصور می‌شوند و آزادی‌شان از بین می‌رود. آزادی زنان و کودکان در باشور کوردستان و عراق با بازنگری قانون احوال شخصیه به شدت محدود شده است."

در پایان، او اشاره کرد که برنامه‌های بین‌المللی و دولت‌های خارجی باشور کوردستان را به سمت نابودی سوق می‌دهند. او گفت: "باشور کوردستان هیچ آزادی در حرکت بین شهرهای خود ندارد. حاکمان باشور کوردستان، آزادی‌خواهان را از حرکت آزادانه در شهرهای اقلیم محروم کرده‌اند.

به عنوان مثال، زمانی که از شهر سلیمانیه به هولیر سفر می‌کنید، با مشکلات زیادی مواجه می‌شوید. به همین شکل، آزادی در دیگر شهرها نیز سلب شده است. دست‌یابی به زندگی آزاد نیازمند یک انقلاب سرتاسری در باشور کوردستان است. باشور کوردستان به یک زندان بزرگ تبدیل شده و ما نمی‌توانیم آزادانه رأی دهیم."