مرکز خبر- روز جمعه ٩ آذرماه، باران ارجمند، عضو تیم ملی تنیس روی میز دختران نوجوان ایران، که برای شرکت در مسابقات قهرمانی نوجوانان جهان به سوئد رفته بود، از بازگشت به ایران به همراه سایر اعضای تیم خودداری کرده است. خبرگزاری‌های داخلی ایران اعلام کردند این ورزشکار با رفتن به دانمارک خود را به پلیس معرفی کرده است.

براساس گزارش خبرگزاری‌های داخلی ایران، باران ارجمند، ملی‌پوش نوجوان تنیس روی میز ایران، درحالی که کاروان پینگ‌پنگ ایران قصد بازگشت از سوئد به سمت ایران را داشت، پس از رسیدن به دانمارک به همراه تیم، از پلیس دانمارک درخواست کمک کرده تا به ایران برنگردد.

براساس گزارشات منتشر شده باران ارجمند همراه با سایر اعضای تیم ملی نوجوانان، از سوئد به دانمارک رفته بود تا از پایتخت دانمارک به استانبول ترکیه برود و سپس راهی ایران شود، اما با وجود آنکه حتی کارت پرواز دریافت کرده بود، از بازگشت به ایران خودداری کرد.»

در همین رابطه فدراسیون تنیس روی میز ایران در بیانیه‌ای توضیح داده: «این ورزشکار نوجوان بدون اطلاع و هماهنگی فدراسیون پس از پایان مسابقات قهرمانی جهان و حین بازگشت تیم به کشور، خود را به پلیس شهر کوپنهاگ معرفی کرد و از دسترس مسئولان تیم خارج شد، این در حالی است که شیوه‌نامه‌های مراقبتی و معمول، در تمامی مراحل برای ورزشکاران اعزامی انجام گرفته بود.»

در ادامه توضیح فدراسیون آمده: «پس از اطلاع مسئولان فدراسیون از این اتفاق، موضوع بصورت فوری از طریق سفارتخانه ایران در سوئد و دانمارک و در تماس با خانواده این ورزشکار مورد پیگیری قرار گرفت و در حال حاضر اقدامات لازم برای کسب اطلاع از وضعیت او در جریان است.»

لازم به ذکر است در سال‌های اخیر تعدادی از ورزشکاران که با تیم‌های جمهوری اسلامی به مسابقات خارج از کشور اعزام شده بودند، با خروج از محل اقامت خود اقدام به دریافت پناهندگی در کشورهای دیگر کرده‌اند. درسا درخشانی، غزل حکیمی فرد، شهره بیات، میترا حجازی‌پور، کیمیا علیزاده، سارا خادم‌الشریعه، صدف خادم، آرزو معتمدی، یکتا جمالی، مینا علیزاده، شقایق باپیری، پریسا جهانفکریان، محبوبه بربری، زینب‌کبری موسوی، فاطمه روحانی، مرجان کلهر، درسا یاوری‌وفا، عاطفه احمدی، راحله آسمانی، پریسا فرشیدی و... تنها اسامی چند تن از زنان ورزشکار دارنده‌ی مدال‌ها و عناوین قهرمانی است که به دلایل مختلفی از جمله پوشش اجباری، ورزش سیاسی، مشکلات اقتصادی و دیگر محدودیت‌ها مجبور به خروج از ایران و پناهندگی در دیگر کشورها شده‌اند.