استثمار زنان در بخش کشاورزی در ترکیه و کوردستان
تولیدات کشاورزی در مقیاس بزرگ در ترکیه و شمال کوردستان مبتنی بر استثمار وحشیانه‌ای است که کشاورزان و به ویژه زنان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. درآمد آنها برای دوازده ساعت کار در روز در گرمای شدید و شرایط سخت، به روزی ۱۶ یورو نمی‌رسد.
مرکز خبر - گیلاس، فندق، روغن زیتون و بسیاری دیگر از محصولات کشاورزی در ترکیه و باکور کوردستان و مناطق اشغالی شمال و شرق سوریه تولید می‌شود و در قفسه‌های سوپرمارکت‌های آلمان قرار می‌گیرند.
در حالی که کشاورزی در مناطق اشغالی شمال و شرق سوریه به غارت استعماری توسط اشغالگران ترکیه و گروه‌های مزدور آن وابسته شده است، کشاورزی کلان در ترکیه و باکور کوردستان نیز بر استثمار وحشیانه مبتنی شده است. مردم و به ویژه زنان مجبور می‌شوند برای سرپا نگه داشتن خانواده خود به عنوان کارگران فصلی کار کنند.
طبق تحقیقات خبرگزاری Mezopotamya (MA)، کارگران در Gevaş (Westan) در استان وان برای یک روز کاری دوازده ساعته در دمای بیش از ۳۵ درجه، فقط ۶۰۰ لیر در روز (کمتر از ۱۶ یورو) دریافت می‌کنند، آنهم در شرایطی که بدون هیچ‌گونه حفاظتی از ساعت ۶ صبح تا ۶ بعد‌از‌ظهر کار می‌کنند.
علاوه بر این، زنان کارگر حتی از دریافت این دستمزد ناچیز هم محروم هستند، حتی با وجود اینکه قیمت مواد غذایی در ترکیه و باکور کوردستان به سطح کشورهای اروپایی رسیده است، زنان بسیاری به دلیل شرایط سخت زندگی در کوردستان، مجبور به کار در مزارع زمین‌داران بزرگ هستند و اکثر آنها می‌گویند که دستمزدها حتی کفاف نیازهای اولیه‌شان را نمی‌دهد.
قیمت‌ها هر روز در حال افزایش است
کومرو کومی، یکی از کارگران، به MA گفتە است: «ما یک خانواده‌ی هفت‌نفره هستیم. من با همسرم کار می‌کنم. همه‌ی فرزندانم به مدرسه می‌روند و ما هزینه‌های زیادی داریم. من باید برای پرداخت هزینه‌ی لوازم‌التحریر و لباس کار کنم. معمولا ۶ صبح شروع به کار می‌کنیم و ۶ عصر به خانه می‌رویم. بسیاری از مردم اینجا به دلیل شرایط سخت کاری در حال مهاجرت هستند.»
«چاره‌ای نداریم»
بلکیزا تینیچ روزی دوازده ساعت کار می‌کند تا خانواده‌اش را تامین کند. او تاکید کرد که تامین مخارج زندگی تقریبا غیرممکن است، اما چاره دیگری ندارد: «همسرم کارگر ساختمانی است و دستمزد او برای حفظ خانواده کافی نیست. هیچ فرصت شغلی در وان وجود ندارد. این تنها کاری است که می‌توانیم انجام دهیم. زندگی با چیزی که ما اینجا به دست می‌آوریم بسیار سخت است. همسرم راضی نیست که من انقدر کار کنم، اما مجبورم زیرا نمی‌توانیم با پولی که او با کارگری در ساخت و ساز به دست می‌آورد، زندگی کنیم.»
«حتی نمی‌توانیم دو کیلو گوشت بخریم»
زن دیگری که برای پرداخت شهریه مدرسه فرزندانش در مزرعه کار می‌کند اما نخواست نامش را ذکر کند، گفتە است: «برای فرستادن فرزندانم به مدرسه باید کار کنم. دستمزدها نسبت به کاری که انجام می‌دهیم بسیار پایین است. وضعیت اقتصادی به همه فشار آورده است و دیگر هیچ‌کدام از ما نمی‌توانیم آنچه را که نیاز داریم بخریم، حتی دو کیلو گوشت!».