اهدای جایزه معتبر مولیر فرانسه به آیلا نویدی

نمایش «۴۲۱۱ کیلومتر» درباره‌ی زندگی ایرانیان تبعیدی و مبارز به کارگردانی آیلا نویدی جایزه‌ی معتبر مولیر فرانسه را از آن خود کرد.

مرکز خبر- نمایش «۴۲۱۱ کیلومتر» که فاصله بین تهران و پاریس است و درباره‌ی زندگی ایرانیان تبعیدی و مبارز است به کارگردانی آیلا نویدی جایزه‌ی معتبر مولیر فرانسه را در دو بخش جایزه «کشف بازیگر زن» و جایزه «تئاتر خصوصی» را از آن خود کرد.

جایزه مولیر که در سال ۱۹۸۷ توسط «ژرژ کراون» بنیان نهاده شد، بالاترین افتخار تئاتری فرانسه و جایزه‌ای ملی است که همه ساله، توسط «انجمن صنفی هنرمندان تئاتر» (APAT) که زیر پوشش «وزارت فرهنگ فرانسه» است، در شبی تحت عنوان «شب مولیرها» به برترین نمایش در پاریس اهدا می‌شود.

داستان نمایش «۴۲۱۱ کیلومتر» برگرفته از زندگی‌نامه‌ی مینا و فریدون، مادر و پدر آیلا نویدی است، که بعد از مصادره‌ی دستاوردهای انقلاب ۵۷ توسط روحانیت این فاصله را طی کردند تا به فرانسه پناه ببرند.

آیلا نویدی تهیه کننده و کارگردان تئاتر «۴۲۱۱ کیلومتر» در سب اهدای جایزه‌ی مولیر سخنان خود را با مشکلات آغازین کار، که با دست خالی و به همت هنرمندان داوطلب کارش را شروع کرده بود و امشب که بر سنِ اعطای جایزه مولیر ایستاده است، آغاز کرد. آیلا نویدی سخنان خود را اینگونه ادامه داد: من این نمایشنامه را برای فرزندانم نوشتم که افتخار کنند به سرگذشت پدرومادربزرگی که برای آزادی مبارزه کردند و پناهنده‌ی سیاسی‌اند تا مبارزه‌ی آن‌ها را هرگز فراموش نکنند. من جایزه‌ی مولیررا تقدیم می‌کنم به همه‌ی پناهندگان سیاسی ، کسانی‌که از ریشه بریده شده‌اند و همه‌ی مبارزان راه آزادی . م‌ خواهم همانطور که ژان‌مارک دومانته( رئیس انجمن مولیر) نام برد ازیکی ازهمان مبارزانی صحبت کنم که به اعدام محکوم شده است به نام توماج صالحی خواننده‌ی رپ ۳۳ ساله. حکم او «فسادفی الارض» است. وظیفه‌ی من است به عنوان یک زن ایرانی فرانسوی از او دفاع نمایم ومن از مسئولین فرانسه بخواهم برای آزادی او بکوشند. (با رجوع به مجری برنامه که خود یک کمدین و دریافت کننده‌ی جایزه مولیر نیز می‌باشد )می‌خواهم به عنوان یک زن ایرانی تسلیم ناپذیر باشم.

آیلا نویدی همچنین در مصاحبه با رادیو فرانسه گفت: پس از آنکه صاحب فرزندی شد، با سالخورده شدن والدین تبعیدی‌اش متوجه شد که زندگی آن‌ها در صدر انقلاب و تبعیدشان به فرانسه ممکن است برای همیشه فراموش شود. آیلا نویدی در ادامه افزود: او با این انگیزه که این خاطرات و این زندگی‌ها در جایی ثبت و بازگویی شود این نمایشنامه را نوشته و اجرا کرده است.