شهلا محمدی  

مرکز خبر - کنفرانس شورای سیاسی زنان آلمان، با حضور زنان فعال از کشورهای مختلف در تاریخ ١ نوامبر در شهر کاسل آلمان برگزار خواهد شد. این کنفرانس ٣ روز ادامە خواهد داشت و نمایندگانی از کشورهای مختلف حضور خواهند داشت و گزارش‌های خود را در مورد وضعیت زنان ارائە می‌دهند. علاوەبر این در حاشیە کنفرانس هم پنل‌های متفاوتی برگزار خواهد شد کە وضعیت زنان در نقاط مختلف جهان را مورد بررسی قرار می‌دهد.

زمان مسعودی، معاون گروه هماهنگ کننده کنفرانس جهانی زنان پایه در اروپا و از سازمان‌دهنگان کنفرانس شورای سیاسی زنان آلمان، در رابطه با کنفرانسی که مقرر است از ١ تا ٣ نوامبر سال جاری در آلمان برگزار شود مطالبی ایراد کرد. وی در ابتدا در مورد شورای برگزاری این کنفرانس تشریح کرد: در واقع این کنفرانس، کنفرانس شورای سیاسی زنان آلمان است. شورای سیاسی زنان آلمان، یک تشکیلات، حزب یا گروه نیست. بلکه یک شورایی است که قرار بود هر دو سال یک بار برگزار شود اما به دلیل کرونا دو سال عقب افتاد و امسال از ١ تا ٣ نوامبر ٢٠٢۴ در دانشگاه شهر کاسل آلمان برگزار می‌شود. این یک شورای بین المللی است که در آلمان برگزار می‌شود ولی زنان از سراسر جهان در آن شرکت می‌کنند، با هم آشنا می‌شوند، اعلام همبستگی می‌کنند، تجربیاتشان را در اختیار هم می‌گذارند، تبادل نظر می‌کنند و در انتهای هر کنفرانس زنانی آماده می‌شوند که کنفرانس بعدی را که معمولا دو سال بعد تشکیل می‌شود، برگزار کنند. در واقع برنامه هر کنفرانس شورای سیاسی زنان را زنانی برعهده می‌گیرند که کنفرانس بعدی را در دست می‌گیرند و این کنفرانس از طریق زنانی که در سراسر جهان در آن شرکت می‌کنند و برنامه‌های خود را ارائه می‌دهند برگزار می‌شود. برای مثال امسال ما درخواست دادیم که زنان ایران در این کنفرانس شرکت کنند و امیدواریم زنان ملل ساکن فلات ایران از کورد، ترک، لر، بلوچ و فارس در این کنفرانس حضور پیدا کنند و با فرهنگ و لباس خودشان سپاس گذاری از شرکت در این کنفرانس را با زبان مادری انجام دهند. البته خیلی خوب می‌شود که ما با شعار «ژن ژیان ئازادی» حضور پیدا می‌کنیم و زنان ملل ساکن ایران در آنجا حضور خواهند داشت.

 

تاریخچه‌ای از برگزاری کنفرانس جهانی زنان پایه

وی در خصوص کنفرانس جهانی زنان و کنفرانس جهانی زنان پایه، توضیحاتی ارائه کرد و گفت: کنفرانس جهانی زنان تا سال ١٩٨۵، از طرف سازمان ملل برگزار می‌شد و در کشورهایی که خود سازمان ملل تدارک می‌دید، جایش را تعیین می‌کرد و زنان حکومت‌هایی که در کشورهای مختلف سرکار بودند به عنوان نماینده زنان در آنجا شرکت می‌کردند. قبل از انقلاب ١٣۵٧ که رژیم شاهنشاهی در ایران بود، همیشه خواهر محمدرضا شاه، اشرف پهلوی، در کنفرانس‌ها شرکت می‌کرد و مدعی بود نماینده زنان ایران است، در آخرین کنفرانس که رژیم جمهوری اسلامی ‌سر حکومت بود، زنان چادر به سر جمهوری روی صحنه نشسته بودند و به اصطلاح خودشان گزارش زنان ایران را می‌دادند و زنان مترقی ایرانی از سراسر جهان با تی شرت‌های مشخص در خارج از سالن اعتراض می‌کردند و شعار ضد جمهوری اسلامی ‌می‌دادند. این کنفرانس مربوط به حکومت‌ها بود اما کنفرانس زنان پایه تفاوت داشت.

او افزود: هر زنی خود را به این کنفرانس برساند یا به هم کمک کنند که با هم در آن حضور داشته باشند، زن پرستار، زن کارگر، زن خانه دار، زن معلم همه می‌توانند در این کنفرانس شرکت کنند.

زمان مسعودی، تاریخ و مکان اولین تا سومین کنفرانس جهانی زنان پایه را چنین بیان کرد: اولین کنفرانس جهانی زنان در ونزوئلا برگزار شد. در سال ٢٠١٠، صد سالگی ٨ مارس بود که از طرف کلارا زاتکین کمونیست مبارز آلمانی پیشنهاد شده بود و بعدا توسط سازمان ملل به رسمیت شناخته شد. به این دلیل زنان آمریکای لاتین که در شورای سیاسی زنان در سال ٢٠٠۶ حضور داشتند، پیشنهاد کردند که اگر اولین کنفرانس جهانی زنان را در آنجا برگزار کنند امکانات دارند و همه در آنجا شرکت می‌کنند و این کار هم شد و اولین کنفرانس در ونزئولا برگزار شد. در نتیجه به دلیل تحولات سیاسی آن دوره، برگزاری کنفرانس در آنجا خوب بود ولی چون اولین کنفرانس بود و فاصله ونزوئلا تا کشورهای اروپایی، خاورمیانه و... زیاد بود، شرکت آنچنان زیاد نبود. بعضی از کشورهای آمریکای لاتین هم به دلیل اختلافات حکومت نتوانستند در آنجا شرکت کنند. در نتیجه، کنفرانس جهانی زنان پایه را شورای سیاسی زنان به کمک بقیه نیروها برگزار شد. بنابراین کنفرانس بعدی زنان قرار است هر ۵ سال برگزار شود، در سال ٢٠٢٢ در تونس برگزار شد و کنفرانس آینده در اروپا برگزار خواهد شد برای اینکه شرط را بر این گذاشتیم در قاره‌های مختلف برگزار شود همانطور که کنفرانس دوم در نپال بود چون آن زمان زنان نپال در مجلس حضور داشتند و توانستند کنفرانس را در آنجا برگزار کنند.

 

«حضور زنان در کشورهای مختلف و در بخش مبارزاتی الان خیلی بیشتر از سابق است»

زمان مسعودی با بیان اینکه برگزاری کنفرانس‌های متعدد شاید تاثیر چشم گیری در مورد مسائل زنان نداشته باشد، بر اهمیت اطلاع رسانی در خصوص وضعیت زنان تاکید کرد و گفت: اینکه بگوییم این کنفرانس‌ها تاثیر بسیار مثبتی یا تغییراتی در وضعیت زنان افغانستان، ایران، زنان غزه و... به وجود می‌آورد، گزافه گویی خواهد بود. اما این کوششی است برای جمع کردن زنان در تمام نقاط جهان به دور هم و گفتگو، مشورت و حتی پیدا کردن راه حل‌هایی برای مبارزه. سال‌ها است من یک زن فلسطینی را می‌بینم که شرکت می‌کند؛ بعضی مواقع به او اجازه ورود نمی‌دهند. در مورد زنان افغانستان هم به همین صورت است . زنان افغانستان تا به حال زنان عضو سازمان انقلابی با عنوان راوا، به عنوان زنانی که به آنجا می‌آیند و به صورت مخفی حضور پیدا می‌کنند. ولی متاسفانه ما به عنوان یک شورای سیاسی زنانی که در آلمان است؛ آلمانی که تمام امکانت در اختیار زنان است، من گاهی احساس می‌کنم زنان اروپایی با ما همبستگی دارند ولی شاید وضعیت زنان خاورمیانه را خیلی خوب درک نمی‌کنند. البته این در مورد همه زنان اروپایی نیست.

او افزود: به طور کلی، حضور ما به عنوان زنانی که از مملکت خود رانده شده‌ایم، در این کشورها در این حد می‌تواند مثبت باشد که ما می‌توانیم در مورد وضعیت زنان کشورمان اطلاع رسانی کنیم. البته با توجه به اینترنت و مدیای جهانی، ما خیلی خوب می‌توانیم اطلاع رسانی کنیم که قبلا این امکان وجود نداشت. تبادل نظر زنان، اعلام همبستگی بین المللی، درس گیری از تجربیات و مبارزات همدیگر و... از تاثیرات مثبت این کنفرانس است. مثلا زنان کورد در ایران، ترکیه و کشورهای دیگر، تجربیات بیشتری دارند. مدیای کشورهای سرمایه داری که حاضر نیست این اطلاعات را پخش کنند و در مقابل آن سکوت می‌کنند. بنابراین؛ می‌توان گفت سود ما از این کنفرانس‌ها هنوز خیلی زیاد نباشد اما امیدوارم با حضور بیشتر زنان و طرح مسائل بیشتر و پیدا کردن راه حل برای مشکلات زنان، سود آن بیشتر شود.

 

«در کنفرانس ونزوئلا، زنان کورد ترکیه کل می‌زدند و شعار «ژن ژیان ئازادی» را می‌گفتند»

زمان مسعودی، با اشاره به اینکه به دلیل مسائل امنیتی در برخی از کشورها از جمله ایران و افغانستان، زنان ساکن در داخل این کشورها نمی‌توانند در کنفرانس مذکور شرکت کنند، گفت: متاسفانه از ایران زنی نمی‌تواند در این کنفرانس شرکت کند، بنابراین زنانی که از ایران اما در خارج از ایران زندگی می‌کنند در آن شرکت می‌کنند. زنانی که اعلام کرده‌اند در این کنفرانس شرکت می‌کنند، زنی از هلند است، از سوئد، جنوب آلمان، شمال آلمان و یک رفیقی از فرانسه قرار است شرکت کند. البته اینها صد در صد نیست چون مسئله مالی برگزاری این کنفرانس از طریق شرکت کنندگان آن حل می‌شود. یعنی ما برای ورود به این کنفرانس و برای ٣ روزی که شرکت می‌کنیم باید ۵٠ یورو پول بدهیم برای ورود به کنفرانس. علاوه بر آن زنانی که شرکت می‌کنند باید از جاهای دور بیایند و هزینه‌های مسافرت و هتل دارند. بنابراین شرکت زنان زیادی از نظر اقتصادی امکان نیست. با تمام اینها استقبال زیادی شده است و زنان زیادی اعلام کرده‌اند که می‌خواهند شرکت کنند. در گروه زنانی که می‌خواهند از ایران شرکت کنند، ما سعی کرده‌ایم از زنان ملیت‌های مختلف دعوت کنیم و در آنجا مسئله زنان کورد و شعار «ژن ژیان ئازادی» مطرح خواهد شد.

وی با بیان اینکه در اولین کنفرانس شورای سیاسی زنان پایه، شعار «ژن ژیان ئازادی» توسط زنان کورد حاضر سرداده شده است، ادامه داد: ناگفته نماند که در سال ٢٠١٠ که در ونزوئلا کنفرانس زنان پایه داشتیم، زنان کورد ترکیه در آنجا هِل می‌زدند و شعار «ژن ژیان ئازادی» را می‌گفتند که البته زنان آلمانی درک نمی‌کردند چون هنوز روی این شعار نه بحثی شده بد و نه کسی می‌دانست این شعار از کجا آمده و فلسفه‌اش چیست. به هر حال چندین بار در کنفرانس‌های سیاسی مختلف زنان کورد در جایی که نشسته بودند این شعار را می‌دادند و از آنجایی که بقیه این را نمی‌فهمیدند تکرار نمی‌شد و در همان حد زنان کورد باقی می‌ماند. اما بعد از قتل دولتی ژینا این شعار در سقز برای اولین بار مطرح شد و مثل موجی سراسر ایران را گرفت و حتی در بخش‌های وسیعی از دنیا پخش شد، الان آلمانی ها هر کجا که می‌رویم این شعار داده می‌شود. یا زنان حکومتی در اروپا صرف نظر از اینکه از چه موضعی این شعار را تکرار می‌کردند یا گیس هایشان را می‌چیدند اما روز بعد به برنامه همیشگی خود ادامه می‌دادند ولی به هر حال این شعار و این جنبش و این موج اعتراض مردم در اعتراض به قتل ژینا، آنچنان همه را تکان داده بود که چاره‌ای نداشتند جز اینکه اگر مصلحت آمیز هم هست عکس العملی نشان بدهند.

 

«راه بسیار طولانی است و ما در اول این راه هستیم»

زمان مسعودی، در مورد برنامه‌های احتمالی کنفرانس آینده شورای سیاسی زنان پایه، ابراز کرد: ما در کنفرانس شورای سیاسی زنان، گزارش عمومی‌می‌دهیم از وضعیت زنان که ستمی‌که در سراسر جهان بر زنان می‌شود، بسیار به هم شبیه هستند. یعنی جامعه مردسالار سرمایه داری در اکثر نقاط دنیا این سیاست را در مورد زنان دارد. ولی در مورد ملل تحت ستم ساکن ایران، از زنان بلوچستان بگیر که ویدیویی پخش شد که دختران دبستان گریه می‌کنند برای اینکه می‌گویند دبستانم تمام شده و برای رفتن به کلاس بالاتر به شناسنامه احتیاج دارم. یعنی ما سعی می‌کنیم از این طریق، زنانی که در آنجا وجود دارند از زن کورد، تورک، بلوچ، فارس و... از مسائل ویژه زنان این ملل که در فلات ایران تحت ستم هستند گزارش ویژه بدهند. ما با زنان افغانستان با هم گزارش می‌دهیم و رفیقی از سازمان انقلابی زنان افغانستان از اروپا شرکت می‌کند که اگر اشتباه نکنم ما با هم بیشتر از ۴٠ دقیقه وقت نخواهیم داشت اما حضور ما در آنجا، شعارهایی که می‌دهیم، پلاکاردهایی که خواهیم زد و ورکشاپی که انجام میگیرد و سر مسائل مختلف بحث می‌شود. مثلا ورکشاپی ارائه می‌دهیم از هامبورگ در مورد جنگ، زنان و آواره گی که آن ویژگی علت آواره گی زنان را توضیح می‌دهد.

وی در نهایت خاطرنشان کرد: ما سعی می‌کنیم در این کنفرانس به تمام بخش‌های مختلف مشکلاتی که زنان دارند، برسیم و حداقل این هست که بین زنان بتوانیم راه حلی پیدا کنیم. این برای اعتماد به نفس زنان با این که بشنوند کنفرانسی برگزار می‌شود که مسائل زنان را مطرح می‌کند و سعی می‌کند زنان بیشتر اعتماد به نفس داشته باشند، خودشان فعال شوند و برای خودشان تصمیم بگیرند، خیلی اهمیت دارد ولی راه بسیار طولانی است و ما در اول این راه هستیم.