نام زنان همیشه در  صدر مبارزات بوده است. با این حال نام بسیاری از زنان مبارز کورد و مبارزات آن‌ها در تاریخ ثبت نشده است و یا توانایی‌ها و دستاوردهای آن‌ها توسط مردان مصادره شده است. یکی از زیباترین زنان کورد تاریخ ناهیده صوفی بود.

ناهیده صوفی در سال ١٩٣٢ در محله‎ی ملکندی شهر سلیمانی به دنیا آمد و در سال ١٩٣٩ به مدرسه‌ی دخترانه‌ی صدیقه رفت. با اینکه تا کلاس پنجم ابتدایی درس خواند، اما زنی تحصیل‌کرده و ترقی‌خواه بود که در زمینه‌های ادبی، علمی و هنری بسیار مطالعه کرد. ناهیده صوفی، زنی چپگرا بود و یک جمله‌ی بسیار زیبا دارد که می‌گوید: «لذیذترین و خوشمزه‌ترین غذا بعد از چند ساعت با نان خشک یکی می‌شود، پس نباید وجدان و اعتقاد را با رفاه و یک لقمه نان عوض کرد». ناهیده صوفی همچنین یکی از زنان مروج آموزش، یادگیری و تحصیل بوده است و گفته‌ است که آموزش باید برای زن و مرد یکسان باشد.

 

از خانواده تا رهبری مبارزات

ناهیده صوفی با طرز فکری چپگرا بزرگ شده بود و به زنی پیشرو در زمان خود تبدیل می‌شود و در کارهای تشکیلاتی شرکت می‌کند و به عضویت حزب کمونیست عراق در می‌آید. با آغاز این مبارزات و پیوستن او به حزب کمونیست از ادامه تحصیل منصرف می‌شود و نام خانوادگی صوفی را در حزب کمونیست انتخاب می‌کند. او در سال ١٩۴٨ اولین زنی بود که با لباس‌های مدرن در باشور کوردستان در تظاهرات جلوی ساختمان سرا شرکت کرد و اولین زن زندانی سیاسی در باشور کوردستان بود. ناهیده صوفی رهبری تظاهرات آن روز را بر عهده داشت و بسیاری از مردم او را تحسین کردند، از جمله پیره‌میرد(شاعر کورد) که به شجاعت او شهادت داده است.

 

شعر نوروز، برای ناهیده صوفی سروده شده است

ناهیده صوفی الهام‌بخش و تولد او یکی از اشعار جاودانه‌ی تاریخ مکتب ادبی کوردی است که توسط پیرَ‌مِرد شاعر و به نام {نوروز} سروده شده است که هنوز در تمامی مدارس و رویدادهای کوردی خوانده می‌شود.

 

نوروز

امروز روز نوروز و سال نو دوباره آمد

جشن کهن کوردها با خیر و خوشی دوباره آمد

سال‌هاست گل امید ما دربند بوده و اسیر

و خون سرخ جوانان گل نوبهار ما بوده

همواره همین رنگ سرخ از بلندای افق کردستان

مژده فردای روشن را به ملت کرد نوید می‌داد

هنگام غروب خورشید از بلندای کوه‌های وطن

رنگ سرخ خون شهید است که میدرخشد

نوروز بود که آتش این شور را به دل‌ها انداخت

تا جوانان با اشتیاق به پیشواز مرگ بروند

تاکنون در تاریخ هیچ ملتی سابقه نداشته

سینه دختران سپر گلوله‌های نبرد باشند

برای شهید وطن گریه و زاری نمی‌کنیم

آنان که در دل ملت هستند همیشه زنده‌اند

(هاوار، ١٩٧٠)

ناهیده صوفی، در آن زمان یک جوان ١۶ ساله بود که رهبری تظاهرات سال ١٩۴٨ علیه توافقنامه پورتسموث که توسط صالح جبر، نخست وزیر عراق و دولت بریتانیا امضا شد، را در مقابل ساختمان سرا بر عهده داشت.

 ناهیده صوفی همیشه گفته است که «دین و دولت نباید در زندگی مردم دخالت کنند». چنین طرز فکری برای یک زن که ٧٠ سال پیش زندگی می‌کرده است، طرز فکری بی نظیر بود. ناهیده صوفی همچنین یک ملی‌گرا بود و تمام شهرهای کوردستان بزرگ را به چشم می‌نگریست.

این انقلابی در طول زندگی خود چهار بار زندانی شدە است. در زمان یکی از این بازداشت‌ها یک افسر به او گفت: «پسرهای پیشمرگه‌ات را انکار کن ما آزادت می‌کنیم»، ناهیده صوفی در جوابش می‌گوید: «وقتی پسرانم را انکار می‌کنم که جاش باشند».

متأسفانه مرگ به عنوان قانون تغییرناپذیر زندگی به سراغ این زن شجاع آمد و پس از ۶٢ سال زندگی در شهر سلیمانی درگذشت.