نوال السعداوی، نویسنده و فعال برجسته حقوق زنان در مصر، در کتاب «خاطرات یک زن پزشک» به بازگویی بخشی از زندگی و تأملات شخصی‌اش پرداخته است. این اثر، ترجمه‌ای از کتاب «مذکرات طبیبة» است که در سال ۱۳۹۷ توسط آزاده و ناهید پورصدامی از زبان عربی به فارسی برگردانده شد.

او در این کتاب، داستان پزشک جوانی را روایت می‌کند که در میانه چالش‌های شغلی و اجتماعی، خود نیز به التیام نیاز دارد؛ امیدهایی که با ظهور زنانگی‌اش شعله‌ور شده و دردهایی که این زنانگی در جامعه‌ای سرکوبگر بر او تحمیل کرده است. این اثر، سفری است به دل خاطرات نوال؛ مواجهه با باورهای خانوادگی، جدال با سنت‌ها و گذر از وسواس‌ها و عصیان‌های درونی که در نهایت او را به نگارش این کتاب سوق داده‌اند.

سعداوی درباره این اثر می‌گوید: «خاطرات یک زن پزشک» فراتر از محدودیت‌های یک رمان است؛ تجسم تجربه‌ای انسانی که هر دختری در جامعه‌ای که عشق به زندگی را سرکوب می‌کند، می‌تواند آن را لمس کند.

او در کتابش، از تبعیض‌های جنسیتی و نقش‌های محدودکننده‌ای سخن می‌گوید که زنان را در حصار خانه و خانواده نگاه می‌دارند. این محدودیت‌ها، مبارزاتی را برای او رقم زد که به گفته خودش، «دوران نوجوانی و جوانی‌اش را بلعید.»

نوال در بخشی از کتاب می‌نویسد: «آن زمان تنها چیزی که از مادرم شنیدم، این بود که دخترم. دختر بودن در نگاه من، تنها به این معنا بود که پسر نیستم.»

او همچنین با جسارت به نقد ایده‌آل‌هایی می‌پردازد که از سوی مردان بر زنان تحمیل می‌شود؛ ایده‌آل‌هایی که زنان را از زندگی واقعی محروم کرده و آنان را تنها به عنوان موجودی نیازمند و ضعیف به تصویر می‌کشند.

این نویسنده در پایان، پیام روشنی دارد: زنان باید از ضعف تحمیلی بر خویش عبور کنند و برخیزند؛ چرا که انسان قوی از میان زخم‌هایش بلند می‌شود و معنای واقعی قدرت را درک می‌کند.