مدینە مامداوغلو

درسیم - در حالی که نرخ تورم در ترکیه به صورت مستمر افزایش می‌یابد، گرانی فزاینده تأثیر قابل توجهی بر کسب و کارهای کوچک و مصرف‌کنندگان گذاشته است. در شرایطی که قدرت خرید به دلیل افزایش سطح عمومی قیمت‌ها کاهش یافته است، شهروندان از نیازهای غیرضروری چشم‌پوشی کرده و تمرکز خود را بر تأمین مایحتاج اولیه معطوف نموده‌اند.

درسیم، یکی از شهرهایی که هزینه زندگی در آن بالاست، عمدتاً شاهد اشتغال شهروندان در بخش‌های دامپروری، زنبورداری و مشاغل خرد است. افزایش سطح عمومی قیمت‌ها موجب کاهش کیفیت زندگی در این شهر شده است، به طوری که درآمد شهروندان شاغل با سطح حقوق متوسط، حتی برای تأمین نیازهای اساسی زندگی از قبیل خوراک و مسکن کفایت نمی‌کند.

در گفت‌وگو با زنان کاسب درسیم پیرامون این موضوع، آنان اظهار داشتند که قیمت‌ها در مقایسه با سال گذشته افزایشی سه تا چهار برابری را تجربه کرده است. این امر منجر به وضعیتی شده که آنها را در آستانه تعطیلی کسب و کارهایشان قرار داده است.

 

حتی قادر به تهیه گوشت برای فرزندم به صورت هفتگی نیستم

نادیده یاللی، که به دلیل عدم امکان اشتغال در حرفه تخصصی خود، در مرکز بازار به فروش جواهرات و محصولات پوشاک مبادرت می‌ورزد، در خصوص مشکلات تجربه شده چنین اظهار داشت: «من مشاور خانواده هستم. به دلیل عدم امکان اشتغال در حوزه تخصصی خود، حدود ۴ سال است که در این محل مشغول به کار می‌باشم. از آنجا که در تمامی جنبه‌های زندگی، مسئولیت اصلی بر عهده زنان است، این بحران اقتصادی در درجه نخست ما را تحت فشار قرار می‌دهد. از منظر زنان، ما در موقعیتی قرار داریم که به میزان دو برابر تحت فشار و فرسایش واقع شده‌ایم.

با نگاهی به سال گذشته، شاهد افزایش سه برابری قیمت‌ها هستیم. در سال گذشته، اجاره‌بهای مسکن بنده ۴ هزار واحد پولی بود، که امسال به ١٠ هزار واحد افزایش یافته است. علاوه بر این، از مواد غذایی اساسی نظیر تخم مرغ تا نان، همه اقلام افزایش سه تا چهار برابری را تجربه کرده‌اند. از ذکر مواردی چون پوشاک و مسکن خودداری می‌کنم، زیرا این موارد اکنون برای ما به اقلامی دست‌نیافتنی تبدیل شده‌اند.

در گذشته، امکان صرف یک ساعت برای استراحت در منزل را داشتم، اما در حال حاضر از این امکان نیز محروم شده‌ام. این امر ناشی از ضرورت کسب درآمد بیشتر جهت تأمین نیازهای اساسی است. این وضعیت نه برای تأمین امکانات تجملی، بلکه صرفاً برای تهیه یک وعده غذا یا یک قطعه پوشاک ضروری است.

حضور من در اینجا با هدف تأمین مایحتاج روزانه و نگرانی نسبت به آینده است. اطمینانی نسبت به توان تحمل این شرایط تورمی در سطح ملی ندارم. اگرچه قادر به چشم‌پوشی از بسیاری از نیازها هستم، اما به عنوان مادر یک دختر 7 ساله، تأمین نیازهای تغذیه‌ای فرزندم از جمله مصرف گوشت، که اکنون به آرزویی دست‌نیافتنی تبدیل شده، برایم حائز اهمیت است.

این وضعیت برای تمامی همکاران زن ما صادق است. آنها از ساعات اولیه صبح تا پاسی از شب، در تمامی فصول سال، مشغول به کار هستند تا بتوانند نیازهای اساسی خود را تأمین نمایند. ما به این می‌اندیشیم که چگونه از یک کیلوگرم گوجه فرنگی، دو وعده غذایی تهیه کنیم.»

 

خرید و پرداخت اجناس بە صورت قرض انجام می‌گیرد

زبیده دلکچی، از کسبه منطقه، با تأکید بر دشواری معیشت، چنین اظهار داشت: «در سال جاری، فعالیت اقتصادی با مشکلات جدی مواجه شده است. مراجعین عموماً به گرانی شهر اشاره دارند، اما این وضعیت در سایر شهرها نیز مشابه است. بحران اقتصادی تأثیرات گسترده‌ای بر جای گذاشته است. مردم ما را مسئول می‌پندارند، در حالی که این امر ناشی از سیاست‌های حکومتی است. قیمت‌گذاری محصولات با توجه به هزینه‌های تمام شده، دشوار گردیده است. حتی با ارائه محصولات با سود منفی، فروش با مشکل مواجه است. خرید و پرداخت اجناس بە صورت قرض صورت می‌گیرد. در صورت امکان تأمین معاش به شیوه‌ای دیگر، آیا به فعالیت ١۴ ساعته روزانه در شرایط دشوار مبادرت می‌ورزیدیم؟»

 

تلاش برای بقا

سویم ساغلام، آثار بحران اقتصادی بر زندگی خود را این‌گونه توصیف نمود: «شغل بنده نظافت ساختمان‌هاست. ما با مشکلات مالی جدی مواجه هستیم. درآمد حاصله حتی کفاف تهیه سوخت منزل را نمی‌دهد، چه رسد به هزینه‌های اجاره و قبوض خدماتی. ما در حال مبارزه برای بقا هستیم. درآمد کسب شده پاسخگوی نیازهای اساسی نیست. تلاش ما صرفاً جهت جلوگیری از گرسنگی است. فرزند ٣٠ ساله بنده به دلیل بیکاری در منزل است.  در این منطقه، یافتن شغل برای عموم افراد با دشواری مواجه است.»

 

«هر شب با دغدغه فردا به خواب می‌روم»

در نهایت، دیرن کوچ اظهار داشت که شرایط تورمی موجود، مردم را با خطر گرسنگی مواجه ساخته است. او که بیان داشت هر شب با نگرانی نسبت به روز آتی به خواب می‌رود، چنین افزود: «قدرت خرید عموم مردم به شدت کاهش یافته است. در این فرآیند، شکاف طبقاتی در حال افزایش است. به عنوان مادر سه فرزند، همواره دغدغه تأمین مایحتاج فرزندانم را دارم. هیچ کس حق ندارد ما را از حداقل‌های زندگی محروم سازد. این وضعیت منحصر به درسیم نیست و در سراسر کشور مشاهده می‌شود. به دلیل افزایش شدید قیمت‌ها، نه توان خرید داریم و نه امکان فروش. به عنوان یک مادر و یک زن، به تنهایی در حال مبارزه هستم، اما باور کنید بسیار خسته شده‌ام. نگرانی من از امروز معطوف به فردا، و از فردا معطوف به روز بعد است. این وضعیت نه تنها نباید برای من، بلکه نباید برای هیچ کس دیگری رخ دهد. در این منطقه، بسیاری از کسبه مجبور به تعطیلی کسب و کار خود شده‌اند. بنده نیز مدتی به این امر اندیشیدم، اما به دلیل فقدان جایگزین شغلی، قادر به انجام آن نبودم. با تفکر در مورد مسئولیتم در قبال فرزندانم، مجدداً به فعالیت بازگشتم.»