زنان هندی چقدر برای مراقبت از خود زمان می‌گذارند؟
تجزیه و تحلیل ما از داده‌های زمان‌بندی افراد، نشان داد که زنان شاغل متأهل هندی ۸۲ دقیقه در روز کمتر از مردان شاغل متاهل برای رسیدگی به خود زمان دارند.
مرکز خبر- ماه گذشته، رئیس Infosys N.R. نارایانا مورتی اصرار داشت که جوانان هندی باید ۷۰ ساعت در هفته کار کنند. من پیش از این، ساعت ۶:۲۰ صبح در دفتر بودم و ساعت ۸:۳۰ شب دفتر را ترک می‌کردم و این برنامه‌ی کاری را شش روز در هفته داشتم. به باور او، هر ملتی که تاکنون توانسته موفق شود تنها با کار و تلاش سخت به موفقیت رسیده است. او گفت که این تنها راه فرار از «چرخه‌ی فقر» است.
اکثر زنان شاغل هندی به هر حال ۷۰ ساعت در هفته کار می‌کنند. طبق گزارش منتشر شده در سال ۲۰۱۸ سازمان بین‌المللی کار، کار بدون مزد زنان هندی نقش مهمی در تداوم فعالیت اقتصادی دارد و معادل است با ۳.۱ درصد از تولید ناخالص داخلی (GDP). طبق گزارش آکسفام در سال ۲۰۱۸، کار مراقبتی بدون دستمزد مستلزم «انتقال سیستمی یارانه‌های پنهان» به اقتصاد است و به نوبه خود «مالیات زمانی سیستمی بر زنان» تحمیل می‌کند. در مقایسه‌ای که در حوزه‌ی کار بدون دستمزد در بین کشورها انجام شد مشخص شد که زنان هندی در بین کشورهای جهان، بیشترین زمان را به مراقبت و کارهای خانگی بدون مزد اختصاص می‌دهند. به جز قزاقستان؛ که کشوری است با تولید ناخالص داخلی ۹۴ درصد کمتر از هند.
تجزیه و تحلیل ما از داده‌های زمانی نشان می‌دهد که زنان هندی به طور متوسط بیش از ۴۴ ساعت در هفته را صرف کارهای خانگی و فعالیت‌های مراقبتی می‌کنند. در مقایسه، مردان فقط بیش از پنج ساعت در هفته را صرف این فعالیت‌ها می‌کنند. به این ۴۰ ساعت کار خارج از خانه را در هفته اضافه کنید، زنان هندی که به کار بیرون از خانه مشغول هستند، در حال حاضر حدود ۸۵ ساعت در هفته کار می‌کنند.
اما در مورد خودمراقبتی چطور؟
ما تصمیم گرفتیم با استفاده از داده‌های برنامه‌ی استفاده از زمان به این پاسخ دهیم.
ما داده‌ها را از نظرسنجی استفاده از زمان در سال ۲۰۱۹ را استخراج و تجزیه و تحلیل کردیم. مجموعه داده تعداد زیادی از زنان و مردانی را در بر می‌گرفت که کار تمام‌وقت داشتند. سرانجام تجزیه و تحلیل را به داده‌های زمانی مردان و زنان متاهل محدود کردیم.
در این تحلیل، خودمراقبتی شامل زمان صرف‌شده برای خواب، خوردن و آشامیدن، بهداشت و مراقبت شخصی و دریافت مراقبت از دیگران مانند مراجعه به کلینیک، سالن زیبایی یا درمانگر بود. این تحقیقات همچنین شامل اوقات‌فراغت می‌شد که شامل حضور در رویدادها، شرکت در سرگرمی‌ها و ورزش، استفاده از رسانه‌های جمعی مانند مطالعه، تماشای تلویزیون و غیره، همچنین فعالیت‌های اجتماعی و معنوی که شامل انجام مناسک دینی با دوستان و یا دعای خصوصی است نیز در این زمره قرار گرفتند.
ما دریافتیم که زنان کارمند هندی متأهل، ۴۵ دقیقه در روز کمتر از مردان شاغل متاهل برای خواب، خوردن و آشامیدن، بهداشت شخصی و دریافت مراقبت از دیگران، زمان دارند. اگر اوقات فراغت و وقت صرف‌شده برای مناسک دینی و معاشرت با دوستان و آشنایان را هم در نظر بگیریم، زنان حداقل ۸۲ دقیقه در روز کمتر از مردان متاهل شاغل، وقت صرف مراقبت از خود می‌کنند.
تخصیص زمان کمتر به اوقات فراغت و مراقبت از خود، می‌تواند منجر به ناتوانی در بازتولید خود به عنوان یک عنصر اجتماعی و کارگر مولد شود. علاوه بر این، بر توانایی شرکت در جامعه تأثیر گذاشته و منجر به انزوا خواهد شد.
همچنین تحقیقاتی انجام شده است که چگونه مراقبت زنان از خودشان، هیچگاه در اولویت قرار ندارد. به عنوان مثال، در جولای ۲۰۱۷ بررسی شد که فرهنگ رایجی که در آن مردان اول غذا می‌خورند، سپس بچه‌ها بعد و در نهایت زن‌ها. زن‌ها را روز به روز بیشتر با مشکلات ناشی از گرسنگی و بیماری روبه‌رو می‌کند. همین مشکلات زنان، علاوه بر رنجی که بر آنها تحمیل می‌کند؛ می‌تواند موجب ایجاد موجی از مشکلات اقتصادی و اجتماعی و توسعه‌ی کند شود که در نهایت در جلوگیری از پیشرفت اقتصاد ملی نقش دارد.
علاوه بر اینها، طبق نظرسنجی توسعه‌ی انسانی هند در سال ۲۰۱۲، که توسط دانشگاه مریلند و شورای ملی تحقیقات اقتصادی کاربردی انجام شد، تقریباً ۸۰ درصد از زنان برای بازدید از یک مرکز بهداشتی باید از یکی از اعضای خانواده‌شان اجازه بگیرند.
در سراسر ایالت‌ها، آروناچال پرادش بیشترین شکاف خودمراقبتی (۱۵۱ دقیقه) را داشت و پس از آن مانیپور، چاتیسگار و میزورام قرار گرفتند. هاریانا در میان ایالت‌های هند کمترین شکاف (۴۹ دقیقه) را داشت.
برابری جنسیتی از خانه آغاز می‌شود و خانواده‌ها در خط مقدم تغییر هستند.
الگوهایی که در خانه توسط والدین، مراقبین و خانواده ایجاد می‌شود، طرز فکر نسل بعدی را در مورد جنسیت و برابری شکل می‌دهد.
برای کاهش شکاف و رسیدن به برابری در کار خانگی و مراقبتی راه‌های بسیاری وجود دارد که در اینجا به چند مورد از آنها اشاره می‌کنیم:
١-سعی کنید در فضای خانواده راجب این نابرابری صحبت کنید. سخن زنان خانواده‌ی خود را بشنوید، به آن واکنش نشان دهید و برای رسیدگی به مشکلاتشان تدبیرهای مناسب بیاندیشید.
۲-کارهای خانه و مراقبت از کودکان را به طور مساوی تقسیم کنید.
۳-مراقب علائم خشونت خانگی باشید.
۴-حمایت فردی و اجتماعی را از مادران و زنان متأهل افزایش دهید.
۵-مسئولین و خانواده‌ها در سطح فردی و اجتماعی به مشکلات فرهنگی و جنسیت‌زدگی در فضای خانواده رسیدگی کنند.
۶-توانمندسازی اقتصادی و اجتماعی زنان
۷-برای بهبود برابری جنسیتی در استخدام، محیط‌های کاری و دستیابی به دستمزد برابر‌در فضای کار تلاش کنید.
نویسندە: روچیرا سن، تی اس