سيلفا ابراهيم

منبج - در شهر منبج درشمال و شرق سوریە سیستم کارگاەهای کارگری بە منظور کارهای کشاورزی، کار در کارخانەها و مغازەها گسترش یافتە است کە مستلزم مدیریت گروهی است، گروهی از مردان یا زنانی کە این کارگاەها را مدیریت می‌کنند پس از دریافت درخواست مغازەها، کارگاەها و مزارع برای کارگر، بە صورت گروهی سازماندهی و برای کار آمادە می‌شوند.

آنچە این کارگاەها را متمایز می‌کند، وجود زنانی است کە بە کار گروهی عادت دارند و معتقدند کار گروهی نتیجەی بهتر و مطلوب‌تری خواهد داشت.

 

"اکثر کارگران این کارگاەها آوارە هستند"

فاطمە محمد کدور، ٢۴ سالە و مادر یک فرزند، زنی آوارە از سری‌کانی/راس العین است، در مورد زندگی خود قبل از آوارە شدن در سال ٢٠١٩ بە خبرگزاری ما گفت، "قبل از اشغال شهر توسط مزدوران، زندگی نسبتا آرامی بە ویژە از لحاظ اقتصادی و امنیتی داشتیم، اما اکنون با وجود مزدوران شهر برای زندگی مناسب نیست"، وی با اشارە بە تاثیرات مهاجرت بر زندگی خود و آغاز زندگی جدید در شرایطی متفاوت گفت "پس از آوارە شدن و سکنا گزیدن در شهر منبج شرایط اقتصادی مناسبی نداشتیم و تصمیم گرفتم در تامین مخارج خانوادە سهیم شوم".

وی در مورد ماهیت کارش در یکی از کارگاەهای منبج توضیح داد "در این کارگاە زن و مرد در کنار هم کار می‌کنیم، چوب‌ها را بە کارگاە بردە و در آنجا بستەبندی می‌کنیم"، هنگامی کە از وی در مورد سختی کار پرسیدیم آنچە او تجربە کردە بود باعث غمگینی لحن وی در سخن گفتن شد، " چە کنیم؟ این زندگی آوراگی است، دو سال قبل از ورود اشغالگران ترکیە بە شهرمان آوارە شدیم و اکنون در منبج در خانەهای اجارەای زندگی می‌کنیم، مجبوریم برای پرداخت اجارە‌بها و مخارج زندگی کار کنیم، همسرم کار می‌کند اما برای تامین مخارج کافی نیست."

وی افزود "همەی کارگرانی کە در این کارگاە جای گرفتەاند آوارە هستند، برخی از سری کانی و برخی دیگر از مسکنە (حومەی شرقی شهر حلب) هستند، تعداد ما بین ۵ تا ۶ نفر است و آوارگی و جنگ ما را زیر یک سقف گردهم آوردە است."

فاطمە افزود کارگاە آنها تنها کارگاهی نیست کە زنان و مردان آوارە در آن کار می‌کنند "کارگاەهای بسیاری وجود دارند کە داستان کارگران آن نیز همانند ما است، همەی کارگران آن بە دلیل شرایط سخت زندگی بە کار روی آوردەاند، کار ما تنها محدود بە شهر منبج نیست از هرجایی چە کار کشاورزی یا کار در کارخانە درخواست کار پیش بیاید ما پاسخگو خواهیم بود حتی اگر خارج از شهر باشد."

در مورد دستمزد روزانە نیز گفت " روزانە ٧ هزار لیر سوری دریافت می‌کنیم کە با توجە بە شرایط اقتصادی و نرخ اجناس این دستمزد پاسخگوی مایحتاج زندگی نیست."

در ادامە سخنان خود از سختی و مشقات کار گفت "وزن سنگین چوب کار با آن را برای زنان سخت کردە است اما مشکلات زندگی ما را بە گذر از هر سختی واداشتە است و مقاومت در برابر این سختی‌ها سرشار از شادی و لذت است، زنان برای تامین نیازهای خانوادەی خود می‌توانند در هر زمینەای با وجود سختی‌اش کار کنند." 

زن دیگری با نام ترفە سلیمان، ۴۶ سالە، مادر چهار پسر و یک دختر، از شهر سری کانی کە مدت ٧ ماە است در کارگاە زغال کار می‌کند داستان زندگی خود را با ما بە اشتراک گذاشت، " قبلا بە کار در مزارع مشغول بودم، اما از ٧ ماە پیش در این کارگاە زغال کار می‌کنم، اگر در کارگاە کار نباشد مجبورم بیرون از اینجا کار کنم چون اکنون کارگاەها کار زیادی ندارند."

 

انگیزەی وی برای کار کردن همانند دیگر کارگران است، "کار می‌کنم تا بتوانم مایحتاج زندگی خانوادەام را تامین کنم از حدود ٩ ماە پیش کە همسرم دستگیر شد، مسئولیت من دوچندان شد، تامین مایحتاج روزانە و تربیت فرزندان، بە ویژە اینکە دستمزد روزانەام تنها ۶ هزار لیر سوری است و این با توجە بە تحریم، تورم و گرانی اجناس نمی‌تواند مایحتاج زندگی خانوادەای پنج نفرە را تامین کند."

 

"با وجود سختی کار اما پناهگاە امنی است"

عایشە خلف کدور، ٢٨ سالە و مادر چهار فرزند آوارە از سری کانی می‌گوید "ما در کارگاە هیزم فروشی کار می‌کنیم، هرکدام از ما وظیفەی خاصی داریم، تعدادی هیزم‌ها را می‌برند و تعدادی نیز آنها را بە کارگاە بردە و دستەبندی می‌کنند."

وی افزود " شرایط زندگی زنان را وادار بە هر کاری می‌کند، باوجود اینکە کار در کارگاەهای چوب‌بری سخت است اما برای تامین مخارج زندگی مناسب است، ما هیزم‌ها را بە کارگاە بردە و آن‌ها را می‌بریم و روزانە حدود ٨ هزار لیر سوری دستمزد دریافت می‌کنیم، شرایط مالی خانوادە من را وادار بە کار در اینجا کردە است." وی هچنین تاکید می‌کند " زنان می‌توانند در هر شرایط و مکانی کار کنند چرا کە همیشە در پی کسب تجربە  و شناخت بهتر محیط اطراف خود هستند."

در پاسخ بە پرسش ما کە چرا بە شهرش بازنمی‌گردد عایشە گفت " با وجود سختی کار در اینجا، اما احساس امنیت و آرامش می‌کنیم، چرا کە پس از اشغال سری کانی توسط مزدوران ترکیە آرامش و امنیت از شهر رفتە است."

مشکلات اقتصادی و معیشتی، گرانی و شرایط نامناسب زندگی باعث شدە است تا اکثر مردم بەویژە آوارەهایی کە اکثرا از سری‌کانی هستند و در اردوگاە آوارگان روستای رسم الاخضر در شرق شهر منبج زندگی می‌کنند بە کار در کارگاەها روی آورند کە این کارگران شامل گروەهای ٧ تا ٨ نفرە هستند و در ازای کار سخت روزانە دستمزد کمی دریافت می‌کنند.