مدینە مامداوغلو

وان - پریناز چوپان کە ساکن منطقەی ادرمیت وان است روزگار خود را پای ماشین بافندگی قدیمی‌اش کە از تختە ساختە شدە با بافتن انواع قالیچە و کیف، می‌گذراند. پریناز چوپان کە بە دلیل فشار مزدورهای دولت، در حسرت دیدار روستای خود کە سال‌ها پیش از آن مهاجرت کرد، زندگی می‌کند با فروش محصولات خود امرار معاش می‌کند و یکی از زنانی است کە در منطقە هنوز از ماشین بافندگی قدیمی استفادە می‌کند.

پریناز، نخ‌های خود را برداشتە و پای ماشین می‌نشیند و از کار خود برای ما سخن می‌گوید و خاطرنشان می‌کند کە نخ از پشم گوسفند تولید شدە است. ماشین بافندگی با حرکت پاهای پریناز همانند چرخ خیاطی کار می‌کند و پریناز جزئیات کار خود را جلوی دوربین نشان می‌دهد.

  

همانند چشم‌هایش از ماشین قدیمی خود محافظت می‌کند

پریناز چوپان کە از طریق فروش محصولات بافندگی خود، امرار معاش می‌کند، تاکید می‌کند با نشستن جلوی ماشین بافندگی خود کە در طبقەی دوم خانەاش است همەی مشکلات روزانەی خود را فراموش می‌کند: ١۵ سال است ماشین بافندگی را دارم، با دست‌های خود آن را ساختەام. ما معمولا گردو جمع‌آوری می‌کنیم و می‌فروشیم، اما هنگامی کە فصل گردو بە پایان می‌رسد از طریق ماشین بافندگی، قالیچە، کیف و چند محصول دیگر تولید می‌کنم. قبلا روستا کە بودیم هر روز با ماشین کار می‌کردم، روستا کار بیشتری داشتیم، بعد آمدن بە شهر کار هم کمتر شد. کار کم باعث شدە کە همیشە با ماشین خود مشغول کار باشم. این کار نظم می‌خواهد اگر تنها در یک نخ اشتباهی صورت بگیرد همەی کار خراب می‌شود. همین باعث شدە من در کار صبور باشم و با دقت نخ‌ها را بە کار می‌گیرم.    

 

"اینجا نگرانی‌هایم را فراموش می‌کنم"

پریناز چوپان در پایان سخنان خود گفت: من، همسرم و پسرم هر وقت بی‌حوصلە باشیم بە کار مشغول می‌شویم. من از طریق این کار برای خانوادەام درآمد کسب می‌کنم، دورە تغییر کردە و همانند قبل نیست؛ قبلا درد و رنج زیاد نبود. الان بە کی نگاە کنی متوجەی رنج و دردی کە دارد می‌شوی. من هم رنج خود را از طریق طرح قالیچە و کیف بازگو می‌کنم و با ماشین خود آن را تولید می‌کنم.