سازمان جهانی حقوق بشر آمریکا در آریزونا به روناک هورامی به عنوان اولین زنی که پروژه‌ای مستقل دارد ادای احترام کرد و به وی مدال افتخار اهدا کرد. روناک هم‌چنین دارای چندین مدال افتخار دیگر می‌باشد.

 

هلبجه

مهربان سلام کاکه‌یی - روناک حسین هورامی اولین زن در هلبجە (حلبجه) و هورامان (اورامان) است که بە فکر یک کار مستقل و ساخت رستورانی به نام "نشینگه ژه‌میک لە خەرپانی" در روستای خود بود.

روناک از ساخت رستوران با کمک همسرش می‌‌گوید: او خود استاد درست‌کردن کباب و غذاهای محلی می‌باشد و خوشحال است از این‌که توانسته‌ در رستوران برای ۲۰ نفر کارآفرینی کند.

روناک هورامی بعد از مرگ همسرش، رستوران را به دخترش واگذار می‌کند و خود در بیاره رستورانی دیگر آماده کرده و از مهمانان پذیرایی می‌کند.

آژانس نوژنها پیش‌تر با دختر روناک حسین هورامی که در حال حاضر رستوران خرپانی را اداره می‌کند گزارشی تدارک دیده بود.

رستوران "نشینگه ژه‌میک له خه‌رپانی" که یازده سال است کار می‌کند و همیشه مورد بازدید گردشگران قرار می‌گیرد، حدود شش سال توسط ریژوان اداره می‌شود.

ریژوان در مورد کارشان گفت: "رستوران ما یک کسب و کار خانوادگی است و از بدو تاسیس با برادر، خواهر، پدر و مادرم در آن جا کار کردیم."

ریژوان با علاقه به کارش نگاه می‌کند و می‌گوید پس از مرگ پدرش و نیاز مادرش به او در اداره‌ی رستوران، سعی کرده وظایف مادرش را سبک کند و پس از بازکردن شعبه‌ی دیگری در بیاره رستوران را اداره کند.

ریژوان در ادامه می‌گوید: "من هر کاری که از دستم بربیاید انجام می‌دهم، اگر قرار بر آن است که تصمیم به انجام کاری گرفته و مسئولیتی بر دوش بگذاریم، پس باید آن کار را متعلق به خویش دانست و برای انجام هر مسئولیتی آماده بود." او به کارمندانش کمک می‌کند و خوشحال است که توانسته جوانان بیکار را در این رستوران گرد هم آورده و بدون هیچ‌گونه تبعیضی مابین زنان و مردان مدیریت کند.

 

"کار کردن سهل نیست، اما باید ادامه دهیم"

او هم‌چنین می‌گوید کارکردن آسان نیست، رفت‌و آمد چند مهمان با هم باعث سردرگمی می‌شود. پس باید بر اساس برنامه‌ریزی درست و منظم مابین کارها هماهنگی ایجاد کرد.

وی خاطرنشان کرد: "رستوران آنها دارای تمام غذاهای محلی و کباب می‌باشد و طبق خواسته‌های مهمانان غذاها را آماده و پذیرایی می‌کنند.

 

"تلاش برای اثبات وجودمان، وظایف‌مان را دو برابر سنگین می‌کند"

این زن زحمت‌کش می‌گوید: "تلاش برای اثبات وجود خودمان در جامعه، سنگینی کارها را دو برابر می‌کند. اول اینکه به عنوان یک زن باید به مردان و جامعه ثابت کنیم که می‌توانیم کار کنیم، چون سازماندهی کار روزانه‌ی زنان در خانه و خارج از خانه دشوار است، اما نمی‌توانیم این مسئولیت را نادیده بگیریم و بی‌خیال کارها شویم، باید با پیشرفت کاریمان خودمان را ثابت کنیم."