بهاران لهیب

فاریاب- ولایت فاریاب در شمال‌غرب افغانستان موقعیت دارد و با ترکمنستان هم‌مرز است. مردم این ولایت را تاجیک، پشتون و ازبک تشکیل می‌دهند. از لحاظ اقتصادی، همچون بسیاری از ولایات افغانستان، وابستگی اصلی مردم به زراعت و مالداری است. فاریاب ۱۵ ولسوالی و حدود ۱۰۰۰ روستا دارد.

این ولایت در جریان چهار سال حاکمیت طالبان، یکی از مناطق ناامن برای زنان به‌شمار می‌رود. بیشتر آمارهای مربوط به خودکشی و قتل زنان از همین ولایت گزارش می‌شود و همانند گذشته، عاملان این جنایت‌ها به‌گونه آزادانه به زندگی خود ادامه می‌دهند.

با وجود این شرایط، زنان فاریاب در گذشته‌ها همچون دیگر نقاط افغانستان برای تامین حقوق خود مبارزه کرده‌اند. آنان در کنار سوادآموزی، تلاش کرده‌اند تا از لحاظ اقتصادی نیز متکی به خود باشند. به گفته زنان این ولایت: «زمانی که زنان از لحاظ اقتصادی استقلال داشته باشند، میزان خشونت در برابر آنان به‌طور چشم‌گیری کاهش می‌یابد.»

به همین دلیل، نرگس محمدی، یکی از زنان فعال در فاریاب، کارگاه قالین‌بافی را برای شش زن در روستای خود ایجاد کرده است تا زنان از نظر اقتصادی وابسته به افراد خانواده نباشند و در عین حال نقشی در جامعه ایفا کنند.

در گفت‌وگو با نرگس، او از فعالیتش چنین می‌گوید: «حدود یک سال می‌شود که یک کارگاه قالین‌بافی ایجاد کرده‌ام. در کنار خودم شش زن که مهارت بسیار خوبی دارند کار می‌کنند.»

او ادامه می‌دهد: «همه زنانی که با من فعالیت می‌کنند باسواد هستند و دو نفر از آنان فارغ پوهنتون (دانشگاه) می‌باشند. در این مدت توانستیم قالین‌های تولید شده را در بازارهای کابل به فروش برسانیم؛ قالین‌هایی که بیشترشان از آنجا به کشورهای خارجی صادر می‌شود. کار ما عاید نسبتاً خوبی دارد.»

نرگس اضافه می‌کند: «وقتی کار را شروع کردم، همه مردم قریه مخالفت کردند. حتا ملا مسجد می‌گفت که زنان به انحراف کشانده می‌شوند. یگانه مردی که مرا حمایت کرد پدرم بود. او مقداری پولی را که داشت برای سرمایه‌گذاری به من کمک کرد.

برایم جالب است که همان کسانی که با درس و تعلیم ما مخالفت می‌کنند، علاقه ندارند که زنان کارهای اقتصادی انجام دهند. اما بالاخره با همکاری همین زنان و تمام زنان قریه خود کار را آغاز کردم. مطمئن هستم که بیش از این موفق خواهم شد.»