میسا قاضی 

خرطوم – لوبنا عبدالله، روزنامه‌نگار که اخیراً به عنوان دبیر اتحادیه‌ی جنسیت روزنامه‌نگاران سودان که از سوی روزنامه‌نگاران زن برای حمایت و دفاع از حقوق‌شان تأسیس شده است، انتخاب شد. درباره‌ی شرایط روزنامه‌نگاران زن در سودان این‌گونه می‌گوید: ما از طریق یک مطالعه دریافتیم که روزنامه‌نگاران زن به اندازه‌ی همکاران مرد خود در سفر به خارج از کشور سفارش و انگیزه ندارند و با وجود این‌که اکثر زنان بیشتر از بیست سال سابقه‌ی فعالیت رسانه‌ای در ایستگاه‌های رادیویی و تلویزیونی را دارند، هنوز هم از همکاران مرد خود دستمزد پایین‌تری دریافت می‌کنند.

 

موقعیت‌های دشوار

لوبنا عبدالله تحقیقات گسترده‌ای در مورد وضعیت روزنامه‌نگاران زن و محرومیت و تبعیض آن‌ها انجام داده است و در سال ٢٠١١، او و همکارانش تحقیقی را برای اطلاع از شرایط زنان روزنامه‌نگار در سودان انجام دادند و نتیجه‌ی تحقیقات نشان داد که در تاریخ مطبوعات سودان، تنها چهار خبرنگار زن سمت سردبیری را بر عهده داشته‌اند، ١٢ روزنامه‌نگار زن به عنوان سرپرست بخش در روزنامه‌های مختلف فعالیت کرده‌اند در حالی بود که تعداد بخش‌ها در آن دوران ١۴۶ بخش بوده است.

لوبنا عبدالله افزود: «چالش اصلی برای خبرنگاران زن گسترش آگاهی از حقوق، تلاش برای دستیابی به برابری و عدالت و ایجاد رهبران است، ما باید صدایی رسا داشتە و پیشرو باشیم زیرا شایسته‌ی آن هستیم.»

پس از آن‌که لوبنا عبدالله به فکر تشکیل نهادی برای حمایت از زنان روزنامه‌نگار افتاد، اولین نشست زنان روزنامه‌نگار را برگزار کرد و از آن‌ها خواست که این ایده را در نهادی که در آن کار می‌کنند منتشر کنند. «ما تصمیم گرفتیم که عضویت خود را محدود کنیم و زنان روزنامه‌نگار کمک کردند، اما تخصص و تجربه‌ای نداشتیم، پول کافی نداشتیم و هر یک مبلغ کمی برای تأسیس و اداره کردن این اتحادیه پرداختیم. مهم‌ترین چالشی که زنان روزنامه‌نگار با آن مواجه هستند، ترس از کار عمومی در نتیجه‌ی عدم آموزش و تجربه است».

 

«درگیری میان خبرنگاران وجود دارد»

لوبنا عبدالله می‌گوید که برای نامزدی در اتحادیه حضور نداشت، اما اعتماد و حمایت زنان روزنامه‌نگار باعث شد تصمیم بگیرد که در انتخابات شرکت کند. «اتحادیه پس از کار سخت و با وجود اختلاف نظر بین ارگان‌ها و روزنامه‌نگاران در دیدگاه‌ها و ایدئولوژی تاسیس شد و این دردناک بود زیرا انتقاد از سوی همکاران و دوستان نزدیکم بود. اما این به من اعتماد به نفس بیشتری داد و من را قوی‌تر کرد و در آن زمان تصمیم گرفتم که برای اتحادیه کاندیدا نشوم و در انجمن زنان روزنامه‌نگار بمانم تا با همکارانم حقوق‌مان را مطالبه کنم، اما همکارانم این موضوع را تأیید نکردند و من در آخرین لحظه کاندیداتوری خود را اعلام کردم.»

لوبنا عبدالله در پایان سخنان خود می‌گوید: «خوشحالم که تلاش‌های من از سال ٢٠١۶ منجر به تشکیل نهادی شد که از حقوق زنان روزنامه‌نگار حمایت می‌کند. همکاری‌های زیادی از سوی دفتر اجرایی در داخل اتحادیه صورت گرفته است و دبیرخانه‌ی جنسیت نقش اساسی در بهبود شرایط زنان روزنامه‌نگار و کارکنان رسانه ایفا می‌کند. ما می‌خواهیم فعالیت‌های خود را گسترش دهیم و با تمامی زنان در رسانه‌ها و روزنامه‌نگاران به گفت‌وگو بنشینیم و جلسات گفت‌وگوی آزاد برای پر کردن شکاف‌ها برگزار خواهد شد، با کمک همکاران زن و گوش دادن به آن‌ها، می‌توانیم برنامه‌ای برای بهبود شرایط خود و مشارکت در تغییرات دموکراتیک ایجاد کنیم.»